Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Γαμπρο - ταινιες || cinemagazine.gr

Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Γαμπρο

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2023
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ελλάδα
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στράτος Μαρκίδης
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Βαγγέλης Δουκουτσέλης
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γιάννης Τσιμιτσέλης, Ελένη Καστάνη, Κατερίνα Στικούδη, Λευτέρης Ελευθερίου
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Δημήτρης Αποστόλου
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Σερίφης
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 93'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Film Group

Αρχαίο πνεύμα της βιντεοταινίας αθάνατο, αγνέ πατέρα του κακόγουστου, του πρόχειρου και του μικροαστικού, κατέβα, φανερώσου και άστραψε εδώ πέρα, στη δόξα της όψης της ψηφιακής του αιγαιοπελαγίτικου ουρανού.

Aπό τον Γιάννη Βασιλείου

Ό,τι και να έγραφε η κριτική - και καθόλου δεν την αδικούσες τις περισσότερες φορές- οι εγχώριες κωμωδίες που επιχειρούσαν να φέρουν την τηλεόραση στο σινεμά έκοβαν πολλά εισιτήρια στο παρελθόν. Το πρόβλημα για εγχειρήματα σαν τη νέα ταινία του Στράτου Μαρκίδη, είναι ότι στο μεταξυ το κοινό εκτέθηκε μέσα από τις πλατφόρμες σε πολύ πιο φροντισμένες σειρές του εξωτερικού, τουλάχιστον σε επίπεδο παραγωγής, και ότι και οι εγχώριες σειρές ανέβασαν τον πήχη, οπότε η προχειρότητα του παρελθόντος είναι δυσκολότερο να προσπεραστεί. Έτσι κι αλλιώς, ταινίες σαν αυτή είναι υπεράνω κριτικής, υπό την έννοια ότι όσοι θέλουν ακόμα να τις δουν, δεν θα μπουν στον κόπο να αναζητήσουν κριτική γι' αυτές, και όσοι δεν θέλουν να τις δουν, δεν πρόκειται να αφιερώσουν ούτε τον ελάχιστο χρόνο για την ανάγνωση μιας τέτοιας, εκτός κι αν έχει μια αφοριστική εξυπνάδα στο lead για κράχτη - guilty as charged, που λέμε και στο χωριό μου. Δεν βρίσκουμε τον λόγο να επεκταθούμε ιδιαίτερα επί του θέματος, άλλωστε είχαμε πρόσφατα αντίστοιχη αφορμή για να τοποθετηθούμε σχετικά.

Κατά τα άλλα, εδω θα βρεις φωνασκίες και «κωμικά» στερεότυπα του παρελθόντος με ξελιγωμένα θηλυκά και «αδερφές» - κατά τη διάλεκτο και τη στάση της ταινίας απέναντι στο queer στοιχείο- μα δεν θα βρεις ευφυολογήματα της προκοπής - σκεφτείτε ότι το καλύτερο αστείο της ταινίας είναι όταν κάποιος λέει στην Κατερίνα Στικούδη «είσαι πολύ ωραία, τύφλα να 'χει η Στικούδη»- δεν θα βρεις ούτε την παραμικρή μέριμνα για το οπτικό γκαγκ και για την όψη της ταινίας γενικότερα, διάολε, ούτε καν μια δόση τουριστικού πορνό, εκτός κι αν μπορέσεις να διακρίνεις τις ομορφιές του νησιού μέσα από τα πιξελιασμένα εξωτερικά πλάνα.

Στο τέλος το φιλμ πασχίζει να γίνει και μαύρη κωμωδία, αλλά λέμε να αφήσουμε το μαύρο κουτί στην άκρη, σε ένδειξη ενός στοιχειώδους σεβασμού προς τους συμμετέχοντες μπροστά από τον φακό, τους οποίους καθόλου δεν σέβεται το υλικό και η διαχείρισή του. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Γαμπρο
  • Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Γαμπρο