Το πιο Πολύτιμο Φορτίο
The Most Precious of Cargoes

Ο βραβευμένος με Όσκαρ Μισέλ Χαζαναβίσιους («The Artist») γράφει και σκηνοθετεί ένα αντιπολεμικό animation για το σημαντικότερο και πιο πολύτιμο «φορτίο» της ανθρώπινης ύπαρξης: την καλοσύνη.
Μια φτωχή ξυλοκόπος και ο άντρας της θα δουν τη ζωή τους να αλλάζει, όταν η γυναίκα βρει στο παγωμένο δάσος ένα μωρό και το πάρει υπό την προστασία της, την ίδια στιγμή που ο πόλεμος βρίσκεται εν εξελίξει. Καθώς τα χρόνια περνούν και η ζοφερή ανάμνηση του θανάτου πλανάται ακόμη πάνω από τα κεφάλια των επιζώντων, ο ουμανισμός θα αναδειχτεί ως η βασικότερη προϋπόθεση για την συνέχιση της ζωής.
Ο Χαζαναβίσιους δοκιμάζεται στο είδος του animation και τα καταφέρνει αρκετά καλά, επιλέγοντας τον παραδοσιακό 2D σχεδιασμό, για να διηγηθεί την ιστορία ενός μικρού θαύματος, όπως αυτό συντελείται στα χιονισμένα, δασικά περιθώρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί, καθώς σταδιακά η πλοκή ξετυλίγεται και γίνεται πια κατανοητό από που έχει προέλθει το παιδί, ο Χαζαναβίσιους κατασκευάζει ένα σύμπαν σκοτεινό, αλλά και ολόφωτο από το χιόνι, διηγούμενος την ιστορία του Ζαν-Κλωντ Γκραμπέρ πάνω στο (ομότιτλο) βιβλίο του οποίου βασίστηκε η ταινία, με τον Γκραμπέρ να ασκεί εδώ και χρέη συν-σεναριογράφου.
Πρόκειται για μια μυθοπλαστική ιστορία που τραβάει από τα πραγματικά βιώματα του Γκραμπέρ, ο οποίος δεν είδε ποτέ ξανά τους δικούς του, συγκεκριμένα τον πατέρα του και τον παππού του, να επιστρέφουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ερεβώδης πραγματικότητα του Ολοκαυτώματος, το τραύμα και η μνήμη – Ιστορική και ιστορική – αποτελούν τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους στήνεται η αφήγηση, με τη βοήθεια ενός, απαλλαγμένου από περιττές διακοσμήσεις και φιοριτούρες, κινουμένου σχεδίου που εστιάζει στα ουσιώδη.
Η επιλογή του animation προσφέρει πάντα μεγαλύτερη ελευθερία σε επίπεδο καλλιτεχνικού αποτελέσματος και το «Πολύτιμο Φορτίο» δεν αποτελεί εξαίρεση. Ακόμα και στις στιγμές εκείνες που διαβάζονται περισσότερο επιδερμικά ως προς την ακολουθούμενη πλοκή, η εικόνα κερδίζει σε συναίσθημα λόγω της φύσης της: τίποτα δεν μπορεί να συλλάβει το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής πέρα από όσα είσαι σε θέση να δεις με τα ίδια σου τα μάτια.
Υπάρχουν σκηνές εδώ που θα λειτουργούσαν ακόμα και στο πλαίσιο μιας μικρού μήκους (η ταινία είναι από μόνη της μικρή στα 81 λεπτά), όπως τα «βουβά» ουρλιαχτά των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή η συνήθεια του θανάτου εν καιρώ πολέμου – τη μια στιγμή είσαι ζωντανός, την άλλη νεκρός.
Στο σύνολό του το «Το Πιο Πολύτιμο Φορτίο» λειτουργεί χάρη στην αφαιρετικότητά του, την εξαιρετική μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά, την απουσία μακροσκελών διαλόγων, καθώς και στο voice over του σπουδαίου και εκλιπόντα Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, εδώ σε μια μεταθανάτια προσθήκη στη φιλμογραφία του.
Καταπραϋντικό και σιωπηλά συγκινητικό, το φιλμ του Χαζανεβίσιους είναι ένα «μικρό» animation για τη νίκη της ανθρωπιάς, την επανάκτηση της ελπίδας και την ανάγκη να πιστέψουμε πως όλοι οι άνθρωποι – όλοι μας - γεννιόμαστε με μια έμφυτη καλοσύνη που κατά την κρίσιμη στιγμή θα πάρει τα ηνία και θα κάνει τη διαφορά.