Venom 2

Το 2018, το «Venom» του Ρούμπεν Φλάισερ τοποθέτησε τον Τομ Χάρντι, πρώτο τη σειρά μιας καμικάζι περιπέτειας, όπου ένας αποτυχημένος ρεπόρτερ θα «συμβιώσει» με μια εξωγήινη μάζα, που θα γίνει μέσα του, ο άλλος του εαυτός. Η πλοκή του «Venom» είχε σκοτεινά συστατικά, ένα λαμπρό κουαρτέτο ικανών πρωταγωνιστών -Τομ Χάρντι, Μισέλ Γουίλιαμς, Γούντι Χάρελσον, Ριζ Αχμέντ-, μα τελικά στη γωνία παραφύλαγε η αποτυχία. Όχι, εισπρακτικά, αλλά σίγουρα καλλιτεχνική.

Η προσπάθεια του Φλάισερ να κάνει όσο γινόταν πιο κωμικό το αποκρουστικό μαύρο, σαν λαστιχένιο, alter ego του Χάρντι, έμοιαζε ανυπόφορη. Αυτή την ανυπόφορη τακτική ακολουθεί και στο δεύτερο μέρος ο Άντι Σέρκις που πιάνει το σκηνοθετικό τιμόνι (!). 

Ως Δρ. Τζέκιλ και Δρ. Χάιντ, ο Τομ Χάρντι και ο «Venom» συμβιώνουν αρμονικά, μέχρι που μια μεγάλη σύγκρουση θα τους χωρίσει και θα γίνουν -για λίγο- αντίπαλοι, απέναντι όμως σε έναν κοινό εχθρό, που έρχεται από το πρώτο μέρος και δεν είναι άλλος από τον Κλίτους Κάσαντι του Γούντι Χάρελσον.

Ο οποίος εδώ, μέσω μιας παρόμοιας μετάλλαξης, γίνεται και ο ίδιος «Venom», μα με μια εντελώς και ακόμα πιο τρομακτικής -ερυθρής- εμφάνισης.

Όλες οι παραπάνω περιγραφές, στα όρια της ανοχής, δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μεταφέρονται κινηματογραφικά, και δεν δίνουν στο ελάχιστο τη μορφή μιας υπερηρωικής περιπέτειας, όμοιες με εκείνες που τιμούν τον εαυτό τους. Το «Venom 2» δεν θα μπορέσει ποτέ του να γίνει «Deadpool», ούτε να πλησιάσει το χιούμορ του «Thor», πόσω μάλλον τους «ακομπλεξάρτιστους» ρυθμούς των «Φυλάκων του Γαλαξία».

Υπερφορτωμένο με ανούσιες ιδέες, με μια απροσδιόριστη φασαρία στο κατόπι, κούφιο και κενό από πρωτοτυπία, με μηδαμινή αίσθηση χτισίματος μιας κάποιας αγωνίας για τη μεγάλη μάχη που θα λυτρώσει τους ήρωες, μια υπερπροσπάθεια για χιούμορ ενός buddy movie που κανείς δε ζήτησε. Τις πταίει; Ο Άντι Σέρκις, αδύναμος σκηνοθέτης τέτοιων ταινιών, οι ηθοποιοί που περιφέρονται, λέγοντας πολύ σωστά μεν τα λόγια τους, μα κυρίως η εντολή να μοιάσουν (περισσότερο) στο τρίτο κεφάλαιο του σκοτεινού «Spider-Man» του Σαμ Ράιμι στο εικαστικό κομμάτι, και να φέρουν τον αντίπαλο του Spidey στο παράλληλο σύμπαν του Spider-Verse δεν πέτυχαν στο ελάχιστο. 

Όλα λάθος σε μια ταινία , κυριολεκτικά μη ταινία, όσο δόκιμος ή αδόκιμος όρος κι αν είναι. Τελικά, όταν έλεγε ο Μάρτιν Σκορσέζε οτι «οι ταινίες Marvel δεν είναι σινεμά, εννοούσε σίγουρα το «Venom 2», πέρα από το ότι άλλο εννοούσε.