«My Golden Years» του Αρνό Ντεπλεσάν: Γιατί η καλύτερη Γαλλική ταινία του φετινού Φεστιβάλ βρέθηκε εκτός διαγωνιστικού;
2015-05-18 16:26:41
Μπορεί να έχει διεκδικήσει παλιότερα τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών, φέτος, ωστόσο, που υπέγραψε μάλλον την καλύτερη ταινία του (και μια από τις δυο-τρεις ωραιότερες όλης της διοργάνωσης, στοιχηματίζω) ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς του σύγχρονου γαλλικού σινεμά βρέθηκε εξορισμένος σε άλλο παράλληλο τμήμα. «Σκάνδαλο!», αναφωνούν εδώ σύσσωμα τα μεγάλα κινηματογραφικά έντυπα και συμφωνούμε μαζί τους.
Μια πανέμορφη βουτιά στην εφηβεία και το πέρασμα στον κόσμο των μεγάλων, όπως την βιώνει με θέρμη ένας χαρισματικός νεαρός της δεκαετίας του '80 σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας, απορροφώντας τις εμπειρίες, τους ενθουσιασμούς, τις πρώτες ανακαλύψεις και τις απογοητεύσεις που κρύβει μέσα της η οικουμενική τελετουργία της ενηλικίωσης.
Διαβάστε ακόμη:
«Louder Than Bombs» του Γιόακιμ Τρίερ: Ο εκκωφαντικός θόρυβος των σιωπών
«Carol»: Ηχηρά «μπράβο» για το κομψοτέχνημα του Tοντ Χέινς
Αυτό είναι το θέμα της καινούργιας ταινίας του Αρνό Ντεπλεσάν, υπεύθυνου για μάλλον ανεξερεύνητες στην Ελλάδα, αλλά αξιοσέβαστες στο εξωτερικό ταινίες όπως το «Rois et Reine» (2004) και το «Conte de Noel» (2008) και αγαπημένου τέκνου των ξένων κριτικών.
Στις «Τρεις Αναμνήσεις από τη Νιότη μου» (όπως είναι ο πρωτότυπος, γαλλικός τίτλος του φιλμ) ο Ντεπλεσάν δίνει στον πιτσιρικά το όνομα του ήρωα που εμφανίζεται στις περισσότερες δημιουργίες του (Πολ Ντένταλους), δίχως η παρακολούθηση της νέας του ταινίας να προϋποθέτει, παρ' όλα αυτά, ότι ο θεατής πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το πρότερο έργο του σκηνοθέτη.
Αντιθέτως, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να χαλαρώσει στο κάθισμά του και να αφήσει να κυλήσει μπροστά του ένα ορμητικό και παλλόμενο φιλμ, το οποίο διαρκεί δύο ώρες οι οποίες περνούν σαν αεράκι και αποτελεί ένα θαύμα αφηγηματικής δεινότητας.
Ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός, με πληθωρικό προσωπικό ύφος, ασυνήθιστη μέθοδο να προσεγγίζει πάντα χαρακτήρες και καταστάσεις και μια σαφή αδυναμία στις σύνθετες αφηγήσεις και τα πολυφωνικά ανθρώπινα μωσαϊκά, ο 54χρονος Ντεπλεσάν απλώνει σε σινεμασκόπ κάδρα όλο χρώμα και ζωντάνια μια μυθιστορηματικής λογικής πλοκή η οποία χωρίζεται σε κεφάλαια, πραγματοποιεί τακτικά άλματα στο χρόνο και φροντίζει να μιλά για τα πιο αναγνωρίσιμα και στοιχειώδη πράγματα της ζωής με ένα τρόπο φρέσκο και απρόβλεπτο.
Κλείνοντας μέσα της κάτι από την παιχνιδιάρικη διάθεση των δημιουργιών της Νουβέλ Βαγκ, με έναν πολλά υποσχόμενο πρωταγωνιστή που θυμίζει τον Ζαν Πιέρ Λεό στα νιάτα του (Κουεντίν Ντολμέρ είναι το όνομά του) και έναν αιωνίως νεανία σκηνοθέτη να φιλμάρει με τον ενθουσιασμό ενός πιτσιρικά, η ταινία είναι ένα χάρμα οφθαλμών, ένα υπόδειγμα σχεδιασμού παραγωγής, αλλά και μια γενναιόδωρη συναισθηματική περιπλάνηση σε μονοπάτια που όλοι λίγο ως πολύ έχουμε βαδίσει.
Διαβάστε ακόμη:
Δυο αδέρφια ερωτεύονται στις Κάννες
Βίντεο: Μια «ιστορία αγάπης και σκότους» για τη Νάταλι Πόρτμαν
Φτιαγμένο με αγάπη και ασταμάτητη έμπνευση πίσω από το φακό, η οποία ξεχειλίζει από σκηνή σε σκηνή, το «My Golden Years» αμπαλάρει το ρομαντικό, το σκαμπρόζικο και το μελαγχολικό σε μια ευφορική φιλμική εμπειρία που μεθάει από σκηνοθετικό πάθος και η οποία αν βρισκόταν στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα των Καννών θα είχε σκοράρει τις υψηλότερες βαθμολογίες στους καθημερινούς πίνακες με τα αστεράκια των κριτικών.
Ακόμα κι έτσι, εντούτοις, η υποδοχή που επιφύλαξαν στον καινούργιο Ντεπλεσάν έντυπα της χώρας του (όπως η εφημερίδα Liberation) και του εξωτερικού (όπως το Variety και το Hollywood Reporter), την ίδια ώρα που οι γαλλικές συμμετοχές που διεκδικούν φέτος τον Φοίνικα εισπράττουν συγκρατημένα σχόλια, είναι η καλύτερη εκδίκηση.
