Γιατί η Κριτική Επιτροπή των φετινών Καννών πρέπει να λογοδοτήσει για τα βραβεία της
2016-05-22 23:00:53
Ένας γερασμένος Κεν Λόουτς και ένας αφόρητος Ξαβιέ Ντολάν μεγάλοι νικητές σε μια από τις πιο αψυχολόγητες βραβεύσεις στην ιστορία των Καννών.
Τι είδους επιτροπή επιλέγει να αγνοήσει εντελώς την (μακράν και κατά γενική ομολογία) καλύτερη ταινία του φετινού Φεστιβάλ των Καννών («Toni Erdmann») και να την εξορίσει ολοσχερώς από τα βραβεία, προτιμώντας αντίθετα να τιμήσει με τον Χρυσό Φοίνικα μια από τις πιο αδύναμες και γεροντικές ταινίες του Κεν Λόουτς και να απονείμει έπαθλα στα δύο από τα τέσσερα συνολικά φιλμ που έλαβαν τις περισσότερες αποδοκιμασίες και γιουχαρίσματα στο σύνολο της 69ης διοργάνωσης; Τις ταινίες του Ντολάν και του Ασαγιάς, δηλαδή;
Καμιά άλλη από την κριτική επιτροπή των Nτόναλντ Σάδερλαντ, Αρνό Ντεπλεσέν, Λάζλο Νέμες, Κίρστεν Ντανστ, Μαντς Μίκελσεν, Καταγιούτν Σαχάμπι, Βανέσα Παραντί και Βαλέρια Γκολίνο, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Τζορτζ Μίλερ. Το ότι διάλεξαν να τιμήσουν τον Ασγκάρ Φαραντί και τον πρωταγωνιστή του, την Άντρεα Άρνολντ και τον Κρίστιαν Μουνγκίου ήταν ίσως οι μοναδικές θετικές πρωτοβουλίες που πήραν οι άνθρωποι αυτοί στο τέλος της δεκαήμερης θητείας τους ως μέλη της επιτροπής που αποφάσισε για τον Χρυσό Φοίνικα.
Ο Τζορτζ Μίλερ απονέμει τον Χρυσό Φοίνικα στον Κεν Λόουτς
Η επιθυμία του 98% όσων παρακολούθησαν φέτος το φεστιβάλ και αγάπησαν το «Toni Erdmann», για κάποιο βραβείο στην ταινία, δεν εισακούσθηκε από τα μέλη της κριτικής επιτροπής
Ποιος μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά, ωστόσο, από τη στιγμή που επιλέγουν να δωρίσουν το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ στο σχεδόν ανυπόφορο «It's Only the End of the World» του Ξαβιέ Ντολάν (ο οποίος ανέβηκε για άλλη μια φορά στη σκηνή και λίγο έλειψε να...ξεχάσει πώς να την κατέβει, επιδιδόμενος σε ακόμη μία από τις πομπώδεις παρλάτες του) και να μοιράσουν εξ ημισείας το βραβείο σκηνοθεσίας, ώστε εκτός από τον Μουνγκίου και το άξιο «Graduation» του, να τιμηθεί και ο Ολιβιέ Ασαγιάς με το ημιαποτυχημένο «Personal Shopper»;
Πόσο κρίμα είναι, επίσης, που σε μια χρονιά γεμάτη από δυνατές γυναικείες παρουσίες, αντί να αναγνωρίσουν την ερμηνευτική tour de force της Ιζαμπέλ Ιπέρ στο «Elle» ή την ήρεμη δύναμη της Σόνια Μπράγκα στο «Aquarium», οι κριτές διάλεξαν την όχι ακριβώς αλησμόνητη και όχι ακριβώς πρωταγωνίστρια Ζακλίν Ζοζέ, στο «Ma' Roza» του Μπριλιάντε Μεντόζα. Ίσως επειδή η καταγωγή της από τις Φιλιππίνες (και όχι από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τη Γαλλία, ας πούμε) της έδινε επιπλέον προβάδισμα.
Φωτογραφία από το κατάφωρα αδικημένο «Toni Erdmann»
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν εύκολα να τους συγχωρεθούν, αν ο Τζορτζ Μίλερ και η ομάδα του έκριναν σωστό να κλείσουν τη βραδιά της τελετής με έναν από τους πιο άξιους και δίκαιους και ιδιαίτερους Χρυσούς Φοίνικες στα χρονικά του θεσμού, για το «Toni Erdmann» της Μάρεν Άντε. Φαίνεται, ωστόσο, ότι το θαρραλέο χιούμορ και το ακράτητο γέλιο που σκόρπισε το φιλμ δεν ήταν το στοιχείο τους, η πρωτοβουλία να βραβεύσουν για πρώτη φορά γυναίκα σκηνοθέτη δεν τους φάνηκε ιδιαίτερα δελεαστική, η πιθανότητα του να επωφεληθεί από την ύψιστη διάκριση των Καννών όχι κάποιος φτασμένος, αλλά κάποιος καινούργιος και πολλά υποσχόμενος δημιουργός δεν πέρασε καν από το μυαλό τους και η επιθυμία του 98% όσων παρακολούθησαν φέτος το φεστιβάλ και αγάπησαν το «Toni Erdmann», για κάποιο βραβείο στην ταινία, δεν εισακούσθηκε.
Ύστερα από αυτά είναι λογικό να μην δίνει κάποιος σημασία σε τέτοιες επιτροπές ή να συμφωνεί με την πλειοψηφία των ιντερνετικών σχολίων που πριν λίγο αντιμετώπισαν τα αποτελέσματα των βραβείων στις Κάννες με ιδιαίτερα καυστικούς χαρακτηρισμούς και απογοήτευση. Όσο για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα και το «I,Daniel Blake» του Κεν Λόουτς, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, παρά τις συνήθεις καλές προθέσεις και τον γνώριμη ευσυνειδησία του Βρετανού, παλαίμαχου σκηνοθέτη, η ταινία του περιφέρει ένα μελοδραματισμό και μια τάση προς το κήρυγμα και την δακρυγόνο επίκληση στο συναίσθημα που προσωπικά εκτίμησα ελάχιστα. Του χρόνου και καλύτερα!
Διαβάστε ακόμη:
Και σοσιαλισμός και μεγαλοαστική επιτήδευση: Χρυσός Φοίνικας στον Λόουτς, Μέγα Βραβείο στον Ντολάν
Κάννες 2016: Ο Πολ Βερχόφεν κάνει αιφνίδια σκηνοθετική επιστροφή χάρη στο σαρδόνιο και απολαυστικό «Elle»
Κάννες 2016: Ο ανατρεπτικά υπέροχος «Εμποράκος» του Φαραντί φλερτάρει τον Φοίνικα
Κάννες 2016: Ο Σον Πεν εισπράττει τις χειρότερες κριτικές των φετινών Καννών. Και είναι πραγματικά ανελέητες!
Κάννες 2016: Το «American Honey» της Άντρεα Αρνολντ είναι μια αλήτικη και φαντασμαγορική ταινία δρόμου
Κάννες 2016: Το ρουμάνικο Νέο Κύμα κάνει το 2 στα 2 με το «Graduation» του Μουνγκίου
Κάννες 2016: Ξενυχτώντας με το «Gimme Danger», τον Τζιμ Τζάρμους, τον Ίγκι Ποπ και την αυθάδικη μουσική επανάσταση των Stooges
Κάννες 2016: Η ειρωνεία να στηλιτεύεις την αυταρέσκεια με μια αυτάρεσκη ταινία. Είδαμε το «The Neon Demon»
Μήπως το «It's Only the End of the World» είναι η χειρότερη ταινία του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος των Καννών;
Κάννες 2016: Αξιοπρεπές αλλά απρόσμενα περιορισμένου εύρους το νέο φιλμ των Νταρντέν
Κάννες 2016: Το ψυχολογικό δράμα και η ταινία τρόμου γίνονται άβολοι συγκάτοικοι στο «Personal Shopper» του Ολιβιέ Ασαγίας
Κάννες 2016: Γυναίκες σε έναν κόσμο ανδρικής βίας
Kάννες 2016: Η «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι άλλη μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Κάννες 2016: Ο Τζάρμους μεγαλουργεί ξανά, γιορτάζοντας την ποίηση που φωλιάζει στην τετριμμένη καθημερινότητα
Κάννες 2016: Το «Café Society» είναι ένας γνώριμος αλλά αξιαγάπητος Γούντι Άλεν
Κάννες 2016: Mήπως το αξιολάτρευτο «Toni Erdmann» πρέπει να χαρίσει στη Γερμανία τον φετινό Χρυσό Φοίνικα;
Κάννες 2016: Το «BFG» είναι ένας Σπίλμπεργκ που θα μπορούσε να είναι Ζεμέκις ή Κολόμπους
Κάννες 2016: Ο Παρκ Τσαν-Γουκ καθηλώνει και πάλι με το σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ «The Handmaiden»
Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς
Το «The Nice Guys» προσφέρει κωμική παραφροσύνη, εκρηκτική βία και απενοχοποιημένη ψυχαγωγία για όσους δεν ντρέπονται να τα ζητήσουν!
Κάννες 2016: «Η Τελευταία Παραλία», το τελευταίο αθώο σύνορο της Ευρώπης
Κάννες 2016: Ο Πάμπλο Λαραΐν συστήνει στις Κάννες έναν εξαιρετικό «Neruda»
Κάννες 2016: Το «Sieranevada» είναι ένα σχεδόν τρίωρο τεστ αντοχής που κρύβει άφθονες ανταμοιβές
Κάννες 2016: Είδαμε το «Money Monster» της Τζόντι Φόστερ
