ΚΑΝΝΕΣ 2016 / ΤΑΙΝΙΕΣ

Κάννες 2016: Η ειρωνεία να στηλιτεύεις την αυταρέσκεια με μια αυτάρεσκη ταινία

2016-05-20 06:46:55

Κάννες 2016: Η ειρωνεία να στηλιτεύεις την αυταρέσκεια με μια αυτάρεσκη ταινία




Το λες και πρόοδο αν από το προ διετίας ξεφωνητό στο «Only God Forgives» πηγαίνεις σε ένα μείγμα γουχαΐσματος και χλιαρού χειροκροτήματος στο «Neon Demon». Ή και όχι, αν έχεις κάνει μια τόσο αυτάρεσκη ταινία που να προσκρούει στις ίδιες τις προθέσεις της.


Αποστολή στις Κάννες: Νεκτάριος Σάκκας

Δεν αποκλείεται η περίπτωση του «Neon Demon» να έχαιρε καλύτερης υποδοχής, αν δεν είχε προηγηθεί το εκκωφαντικά κενό «Only God Forgives». Με τα αν όμως πραγματικότητα δεν έκανε κανείς, και ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν κοιμάται ξανά στις Κάννες όπως ακριβώς έστρωσε στη μετά «Drive» εποχή. Γιατί στο «Neon Demon» επαναλαμβάνει πεισματικά τα ίδια αυτοκαταστροφικά λάθη της τελευταίας, ηχηρής αποτυχίας του.

Το νέο του εγχείρημα ακολουθεί την Ελ Φάνινγκ στο ρόλο ενός 16χρονου επίδοξου μοντέλου, το οποίο φτάνει στο Λος Άντζελες με φιλοδοξίες, μόνο και μόνο για να την καταβροχθίσει τελικά ο ανθρωποφάγος (κρατήστε το αυτό) κόσμος του μόντελινγκ.

«Beauty is not everything, it's the only thing», διατείνεται κάποια στιγμή ο διακεκριμένος φωτογράφος μόδας του οποίου την εύνοια έχει κερδίσει η νεαρή Τζέσι, γεγονός που διεγείρει φυσικά το φθόνο των υπολοίπων κοριτσιών. Οσα απίθανα περιλαμβάνονται στο «Neon Demon», από νεκροφιλία και κανιβαλισμό μέχρι σβάστικες και πάσης φύσεως συμβολισμούς, υποτίθεται πως καταλήγουν στη σκιαγράφηση της αδυσώπητης σκληρότητας που χαρακτηρίζει τον μικρόκοσμο της μόδας και θεάματος γενικότερα, εντός ενός μεγάκοσμου που καταδυναστεύει τα υποκείμενά του μέσα από την κουλτούρα του ωραίου και του ανταγωνισμού μέχρις εσχάτων.

Νέον φώτα και εξεζητημένοι φωτισμοί, slow motion που απαιτούν θαυμασμό, αισθητική βιντεοκλίπ και φωτογράφησης περιοδικού μόδας, χαρακτήρες που κουβαλούν μια μόνιμη ηδυπάθεια στο βλέμμα και μιλούν με παύσεις άνευ ουσίας, συνθέτουν άνευ σοβαρού σεναρίου και υπό τους ήχους του Κλιφ Μαρτίνεζ ένα επιδεικτικά εστέτ οικοδόμημα, το οποίο πασχίζει να αποκτήσει υπόσταση μέσα από έναν σκασμό βαρυσήμαντων επιρροών, ξεκινώντας από τον Τρίερ και τον Λιντς, και φτάνοντας στον Κιούμπρικ και τους επιγόνους του (βλέπε Τζόναθαν Γκλέιζερ).

Μέσα από τα περίτεχνα - συνήθως όμως κενά περιεχομένου - πλάνα του Δανού σκηνοθέτη, επιχειρείται να στηθεί ένα κλειστοφοβικό σύμπαν ακραίου ανταγωνισμού που υποβιβάζει τον άνθρωπο στην τάξη του αντικειμένου, σα να πρόκειται για ένα «Full Metal Jacket» γένους θηλυκού, ενώ οι διάλογοι θα ήθελαν πολύ να αποπνέουν την απόκοσμη αύρα ενός «Mulholland Drive», αρκεί να είχαν κάτι να πουν. Οι χαρακτήρες όμως είναι πλήρως παραδομένοι στην πόζα και ενίοτε εντελώς ξένοι με το υπόλοιπο σώμα της ταινίας. Κανείς δεν καταλαβαίνει π.χ. τι εξυπηρετεί ο βίαιος ρόλος του Κιάνου Ριβς, πέραν του να στείλει μια ώρα αρχύτερα την Ελ Φάνινγκ στο στόμα του λύκου, δηλαδή των ανταγωνιστριών της.

Μοιραία λοιπόν, κάθε καλή ιδέα στο «Neon Demon» είναι καταδικασμένη να προσκρούει σε μία κολοσσιαία αντίφαση: ένα φιλμ φουσκωμένο από το πληθωρικό εγώ του δημιουργού της (σε σημείο μάλιστα που οι τίτλοι αρχής κοσμούνται από το α λα Υβ Σεν Λοράν μονόγραμμα NWR του ονόματός του) να επιχειρεί να μιλήσει για την αυταρέσκεια, τη λατρεία της εικόνας και την εκτυφλωτική λάμψη του κόσμου της μόδας.

Διαβάστε ακόμη:
Μήπως το «It's Only the End of the World» είναι η χειρότερη ταινία του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος των Καννών;

Κάννες 2016: Αξιοπρεπές αλλά απρόσμενα περιορισμένου εύρους το νέο φιλμ των Νταρντέν
Κάννες 2016: Το ψυχολογικό δράμα και η ταινία τρόμου γίνονται άβολοι συγκάτοικοι στο «Personal Shopper» του Ολιβιέ Ασαγίας
Κάννες 2016: Γυναίκες σε έναν κόσμο ανδρικής βίας

Kάννες 2016: Η «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι άλλη μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Κάννες 2016: Ο Τζάρμους μεγαλουργεί ξανά, γιορτάζοντας την ποίηση που φωλιάζει στην τετριμμένη καθημερινότητα
Κάννες 2016: Το «Café Society» είναι ένας γνώριμος αλλά αξιαγάπητος Γούντι Άλεν
Κάννες 2016: Mήπως το αξιολάτρευτο «Toni Erdmann» πρέπει να χαρίσει στη Γερμανία τον φετινό Χρυσό Φοίνικα;
Κάννες 2016: Το «BFG» είναι ένας Σπίλμπεργκ που θα μπορούσε να είναι Ζεμέκις ή Κολόμπους
Κάννες 2016: Ο Παρκ Τσαν-Γουκ καθηλώνει και πάλι με το σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ «The Handmaiden»
Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς

Το «The Nice Guys» προσφέρει κωμική παραφροσύνη, εκρηκτική βία και απενοχοποιημένη ψυχαγωγία για όσους δεν ντρέπονται να τα ζητήσουν!
Κάννες 2016: «Η Τελευταία Παραλία», το τελευταίο αθώο σύνορο της Ευρώπης

Κάννες 2016: Ο Πάμπλο Λαραΐν συστήνει στις Κάννες έναν εξαιρετικό «Neruda»
Κάννες 2016: Το «Sieranevada» είναι ένα σχεδόν τρίωρο τεστ αντοχής που κρύβει άφθονες ανταμοιβές
Κάννες 2016: Είδαμε το «Money Monster» της Τζόντι Φόστερ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ