Τρέιλερ «Amusement Park»: Η απρόβλητη ταινία του Ρομέρο από το 1973 έρχεται επιτέλους στο φως [Update]

[Update]

Μετά τα πρόσφατα νέα για το «Λυκόφως των Νεκρών», είναι και επίσημα μια συναρπαστική περίοδος «επιστροφής» (πόσο ταιριαστό!) του Τζορτζ Ρομέρο στην σινεφιλική επικαιρότητα. Το «Amusement Park», η θεωρούμενη ως «χαμένη» ταινία του γίγαντα του Φανταστικού, αυτό το σχεδόν ωριαίο φιλμικό «πογκρόμ» ταινίας, που βρέθηκε πριν από τρία χρόνια και αποκαταστάθηκε σε όλη του την δόξα σε 4Κ (ούτε ο Ρομέρο θα το είδε έτσι ποτέ...), όπως προβλεπόταν, θα είναι στις υπηρεσίες streaming το καλοκαίρι.

Ό,τι ακούγεται για το έργο ανοίγει την όρεξη. Η Σούζαν Ρομέρο μιλά για το «μοναδικό αποτύπωμα» του συζύγου της, ο Ντάνιελ Κράους, συγγραφέας, συνεργάτης του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και καρδιά του εγχειρήματος της αποκαταστάσης μιλά για μια «αποκάλυψη», το πιο «εξόφθαλμα τροματικό έργο του έξω από τη 'Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών'» και μια ταινία πλήρως «ανησυχητική σε φόρμα και λειτουργία», ενώ μελετητής που το είδε πριν 30 χρόνια γράφει για ένα έργο «που πρέπει να μείνει κλειδωμένο και να μην δει ποτέ το φως της μέρας καθώς είναι υπερβολικά σκληρό για την αμερικανική κοινωνία».

Πέρα από την όποια υπερβολή, μια φράση του Κράους μοιάζει να συνοψίζει - και να επιτείνει την προσδοκία μας. «Από έναν δημιουργό-επί μακρόν κριτή των αμερικανικών θεσμών, τούτο είναι ιδιαίτερα ανηλεές». Άντε φίλοι, βγάλτε το.

Αρχικό άρθρο

Το «Amusement Park» είχε ανατεθεί στις αρχές του '70 από την Λουθηρανική Κοινότητα, με σκοπό ένα έργο που θα έδειχνε την άθλια μεταχείριση των ηλικιωμένων στην σύγχρονη κοινωνία. Όμως η 52λεπτη ταινία που παρέδωσε ο Ρομέρο δεν προβλήθηκε ποτέ, καθώς - αναμενόμενα ίσως - οι Λουθηρανοί βρήκαν το έργο πολύ φρικαλέο για το ευρύ κοινό. (Τί περίμεναν;)

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Λίνκολν Μάαζελ (πατέρας του περίφημου διευθυντή ορχήστρας Λόριν Μάαζελ), στον ρόλο ενός ηλικιωμένου ανθρώπου χάνει τον προσανατολισμό του κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του σε ένα λούνα παρκ και βυθίζεται βαθμιαία σε έναν εφιάλτη. Η ταινία περιγράφεται σαν η πιο άγρια και η πιο ευφάνταστη δουλειά του Καναδού δημιουργού, «μια αλληγορία πάνω στις εφιαλτικές πραγματικότητες του να γερνάς».

Αυτή είναι η πρώτη και η μόνη δουλειά που έκανε ο Ρομέρο κατά παραγγελία και, σύμφωνα με την Σουζάν Ρομέρο, «ρίχνει ένα νέο φως στο διαχρονικό θέμα των γηρατειών, μέσα από την διεισδυτική αίσθηση του Ρομέρο και την σκέψη του πάνω στην κοινωνία». Όλα τους παρόντα στην φιλμογραφία αυτού του σπουδαίου δημιουργού, που διέπρεψε στο είδος του τρόμου, στήνοντας μια σειρά από φρικώδη λούνα παρκ (κυρίως) ζωντανών νεκρών, όλα τους δηκτικά σχόλια σε μια κοινωνία, πίσω από την καταναλωτική λάμψη, νοσηρή, μακάβρια και πλήρως αδιάφορη στην αδυναμία του διπλανού.

«Ευχαριστούμε την Yellow Veil Pictures που βοήθησε να χαράξουμε ένα μονοπάτι και να βρούμε κηδεμόνα για την προβολή αυτού του έργου. Η Shudder κατανοεί ότι αυτή η ταινία προσθέτει ένα σημαντικό στοιχείο στην υπογραφή Ρομέρο. Είμαστε ευγνώμονες», ολοκληρώνει η Ρομέρο.