«Ένας τεράστιος, τεράστιος σταρ»: Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ μιλά για τον Μπρους Γουίλις

Είναι μια σκέψη ελαφρώς μελαγχολική, εάν συμπίπτεις χρονολογικά, το γεγονός ότι γνωρίσαμε τον Μπρους Γουίλις ανερχόμενο (και πιθανώς διάττοντα, νομίζαμε) σταρ, ή πως θυμόμαστε καλά τον Άρνολντ όταν βολόδερνε σε ανθυποπεριπέτειες προτού λάμψει και αυτού το άστρο, και τώρα είναι αμφότεροι βετεράνοι, ο ένας απελθών για πάντα με την ασθένειά του και ο άλλος ένας σταθερά συμπαθής τύπος που ακόμα το λέει η καρδιά του - το FUBAR βρίσκεται στο Netflix αυτή την περίοδο.

Στα καλά νέα βέβαια είμαστε όλοι εδώ, έχουμε ευχαριστηθεί την ακμή τους, και διαβάζουμε τώρα και την ευμένεια του Αυστροαμερικανού για τον Μπρους της κινηματογραφικής καρδιάς μας: «Νομίζω ότι είναι φανταστικός. Ήταν για χρόνια τεράστιος, τεράστιος σταρ. Και πιστεύω ότι για πάντα θα τον θυμόμαστε ως μεγάλο, μεγάλο σταρ. Και ευγενή άνθρωπο», λέει ο Σβαρτσενέγκερ.

«Κατανοώ ότι υπό τις συνθήκες, για λόγους υγείας, έπρεπε να αποσυρθεί. Όμως γενικά, ξέρεις, ποτέ δεν αποσυρόμαστε. Οι ήρωες της δράσης απλά κάνουμε reload», καταλήγει και αν σκεφτεί κανείς το παράδειγμα ενός Τομ Κρουζ (που δεν έλειψε βέβαια ποτέ) ή ενός Κιάνου Ριβς, κάποιο δίκιο έχει. Η έννοια του κατ' αυτόν τον τρόπο ήρωα, ενός συμβολιζόμενου μυθικού προσώπου που αντέχει και προχωρά εν μέσω αντιξοοτήτων δηλαδή, έχει μια βάση χιλιάδων χρόνων στην δραματουργία και δύσκολα να πάψει. 

Ο Σβαρτσενέγκερ, μαζί με τον Γουίλις και τον Σταλόνε, υπήρξαν συνεταίροι στο Planet Hollywood και βρέθηκαν στο ίδιο πλατώ για τις ανάγκες της έμπνευσης των Expendables (1 & 2), που στο κάτω-κάτω, καλά ή λιγότερο καλά, είναι μια μορφή αυτού που αναφέρει και ο Άρνι. Τον οποίον Άρνι μπορείτε να απολαύσετε αυτή την περίοδο τόσο στο FUBAR, μια σειρά που παίζει το χαρτί μπαμπάς-κόρη, μυστικές ταυτότητες (α λα True Lies) και πάει λέγοντας, όσο και στο Arnold που είναι ένα τριμερές ντοκιμαντέρ για την ελαφρώς απίθανη ζωή του.