«Ο Θάνατος του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ»: Ο Καναδός επιστρέφει και είναι σε μεγάλα κέφια

Άλλοι κάνουν πρόβες, άλλοι πρόβες τζενεράλε, ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ κάνει πρόβα θανάτου. Του δικού του θανάτου. Ο grandmaster ενός τρόμου που ολομόναχος έχει καταστήσει αξιομελέτητο υπο-είδος σινεμά, μπορεί να έχει να κάνει ταινία από το 2014, όμως χρειάστηκε μια πανδημία να τον κινητοποιήσει και πλέον είναι στα γυρίσματα του «Crimes of the Future». Σε διάλειμμα των οποίων, έτσι για το ξέσκασμα, ετοίμασε το «The Death of David Cronenberg».

Πρόκειται για ένα μονόλεπτο φιλμάκι μικρού μήκους, που έστησε παρέα με την κόρη του Κέιτλιν, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης μαζί με μια κούκλα ομοιάζουσα επικίνδυνα με το...πτώμα του, όπως φαίνεται στην πεντάγλυκα μακάβρια φωτογραφία. Στην ταινία ο Κρόνενμπεργκ μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα και αντικρίζει το πτώμα του στο κρεβάτι. Αντί να φύγει τρέχοντας ανεβαίνει δίπλα του και, ας το πούμε έτσι, εξοικειώνεται μαζί του. Όπως αναφέρει η σύνοψη, μεταξύ άλλων, η ταινία εξερευνά την θνητότητα και δια μέσω του σουρεαλισμού τις μεταμορφώσεις της ζωής και του θανάτου.

Δείτε την ταινία εδώ.

Πράγματα δηλαδή που αποτελούν το πρωινό του σκηνοθέτη εδώ και καμμιά 45αριά χρόνια, με ταινίες που περπατούν με τις μπότες τους το λεπτό σχοινί των μολύνσεων, των μεταλλάξεων, της τεχνολογίας και των σχέσεων όλων με τα γεγονότα που περιβάλλουν το φαινόμενο της ανθρώπινης ζωής. Άοκνος και ατρόμητος στα 78 του, παραδεχόμενος ότι παρά την θέλησή του ο θάνατος καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στο μυαλό του γεμίζοντάς τον, λέει, με υπαρξιακό τρόμο, ο Καναδός βρήκε πράγματι έναν πολύ ιδιώνυμο τρόπο να καταπιαστεί με το ζήτημα.

Είναι δεδομένο ότι ο σκηνοθέτης της «Μύγας» και του «Brood», του «Videodrome» και των «Διχασμένων», του «Μ. Butterfly» και του «Crash» (για να διαλέξουμε απλά έξι τίτλους από μια φιλμογραφία εκλεκτή σε κάθε της βήμα, πέρα από κριτική αρέσκεια και δυσαρέσκεια) λείπει επιτακτικά από ένα τοπίο ολοένα αχνότερων υπογραφών, αλλά και ενός κοινού μειωμένης δυναμικής στο να ανακαλύπτει και να επιβάλλει δημιουργούς. Η επιστροφή του με το «Crimes of the Future», μια ταινία που στα χαρτιά μοιάζει να τεντώνει το σχοινί περισσότερο από κάθε άλλη του, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην πλοκή της, δεν είναι μόνο αναμενόμενη, είναι αναγκαία.