Η «Εξουσία του Σκύλου» σηματοδοτεί τη μεγάλη και οσκαρικών πιθανοτήτων επιστροφή της Τζέιν Κάμπιον - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
8:48
18/11

Η «Εξουσία του Σκύλου» σηματοδοτεί τη μεγάλη και οσκαρικών πιθανοτήτων επιστροφή της Τζέιν Κάμπιον

Η σπουδαία δημιουργός του «Μαθήματα Πιάνου» επιστρέφει στο σινεμά μετά από δωδεκαετή απουσία, κερδίζει για τη σκηνοθεσία της το Αργυρό Λιοντάρι του πρόσφατου Φεστιβάλ Βενετίας, χαρίζει στον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς έναν αξέχαστο ρόλο και βάζει πλώρη για τα Όσκαρ με ένα δραματικό γουέστερν, τις παράξενες διαθέσεις και την απρόσμενη κατάληξη του οποίου δύσκολα κανείς θα μαντέψει.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Τζέιν Κάμπιον. Μαζί με την Κλερ Ντενί, οι δυο κορυφαίες σκηνοθέτιδες του σινεμά. Για εκείνες κανένα κινηματογραφικό κάδρο δεν είναι τυχαίο και κανένα τοπίο δεν μοιάζει πλήρες αν δεν αφήσει να ριζώσει πρώτα μέσα του μια σφοδρή ιστορία πάθους. Στις ταινίες της πολυβραβευμένης δημιουργού από τη Νέα Ζηλανδία η ανθρώπινη επιθυμία είναι η μοναδική, αλλά όχι πάντα αξιόπιστη πυξίδα. Οι μεταμφιέσεις της είναι πολλές. Οι διαθέσεις της απρόβλεπτες. Και οι διαδρομές που ακολουθεί δεν οδηγούν πάντα στον προσδοκώμενο προορισμό. Οι ήρωες στο σινεμά της Κάμπιον είναι αγρίμια που περιμένουν να εξημερωθούν. Τα ένστικτα γίνονται η γλώσσα με την οποία επικοινωνούν. Και ο πόθος, ορμητικός και ασυλλόγιστος, γίνεται μονίμως ο καταλύτης. Πότε εξευγενίζει και ανυψώνει. Πότε ξεγελάει και καταστρέφει.

Ο πόθος στις πολλές και διαφορετικές εκδοχές του έχει στηρίξει μέσα στα χρόνια ένα ατίθασο και κυκλοθυμικό έργο που πάντοτε ανακάλυπτε πρωτότυπους τρόπους προκειμένου να προσεγγίσει αχαρτογράφητες περιοχές όπως είναι η καρδιά. Κάπως έτσι συμβαίνει και με την εκθαμβωτικά φωτογραφημένη «Εξουσία του Σκύλου». Για άλλη μια φορά η Κάμπιον ανακάλυψε ένα μυθιστόρημα που ανταποκρινόταν στις δικές της ευαισθησίες (το ομότιτλο βιβλιο του Τόμας Σάβατζ από το 1967), εξερευνούσε πρωτόγνωρα τοπία (εσωτερικά και εξωτερικά), αγκάλιαζε τους απροσάρμοστους και ενορχήστρωνε αλλεπάλληλες εντάσεις για να ρίξει ηχηρά στο τέλος την αυλαία του δράματος.

Ένα δηλητηριώδες παιχνίδι επικράτησης, εξουσίας και απατηλών ειδώλων

Μιλώντας για την κατακλείδα της ταινίας, που πολλούς θεατές θα βρει απροετοίμαστους και που δυστυχώς δεν γίνεται να συζητήσουμε χωρίς να αποκαλύψουμε σημαντικές λεπτομέρειες της πλοκής, η Κάμπιον οδηγείται αποφασιστικά προς την κατεύθυνση της τραγωδίας και της κάθαρσης αφού προηγουμένως μας έχει διηγηθεί μια ιστορία που μοιάζει με βιβλική παραβολή και μας έχει εισχωρήσει και πάλι σε ένα σύμπαν που μοιάζει παλιό όσο κι ο χρόνος. Η ταινία εκτυλίσσεται στη Μοντάνα των αρχών του 20ού αιώνα, σε μια κοινότητα στη μέση του πουθενά, που την οριοθετούν ψηλά βουνά και τη σημαδεύουν πάντα οι αλλαγές των εποχών. Εδώ, ένας τυπικά παραδοσιακός και κυριαρχικά αντρικός κόσμος συνεχίζει ακάθεκτος τις ίδιες αγροτικές συνήθειες, τις ίδιες καθημερινές τελετουργίες, αγνοώντας ότι η πραγματικότητα τριγύρω αλλάζει και αστικοποιείται γοργά, πασχίζοντας να επιβάλλει τον πολιτισμό σε κοιλάδες και οροσειρές που δεν τον γνώρισαν και δεν τον θέλησαν ποτέ.

Δύο είναι οι ήρωες της ταινίας: τα ετερόκλητα (και αταίριαστα φυσιογνωμικά) αδέρφια Μπέρμπανκ, κτηνοτρόφοι και μεγαλογαιοκτήμονες στους οποίους ανήκουν σεβαστές εκτάσεις καθώς και μια πολυτελής έπαυλη δίχως όμοιά της στην περιοχή. Ο μικρότερος αδερφός (ένας μετρημένος Τζέσι Πλέμονς) είναι ευγενικός και μειλίχιος, φορά τις σπουδές και την καλλιέργειά του μαζί με τα καλοσιδερωμένα κοστούμια του, έχει τρόπους και συνήθως λίγα να πει. Ο μεγαλύτερος αδερφός (ένας Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στην ερμηνεία της καριέρας του) είναι μια άλλη ιστορία: ένας άξεστος καουμπόης, νταής και τσαμπουκάς, τοξικός με τους πάντες, ακόμη και με τον εαυτό του, που μαζί με τα υπόλοιπα μυστικά έχει θάψει βαθιά μέσα του και κάθε καλή ανατροφή που είχε και που καμώνεται τον σκληροτράχηλο και τον παλληκαρά σαν ένα ρόλο που πρέπει τιμωρητικά και καταναγκαστικά να υποδύεται.

Ο μικρός αδερφός φέρνει κάποια στιγμή στο σπίτι μια νύφη (Κίρστεν Ντανστ). Τη συνοδεύει ο νεαρός της μοναχογιός (Κόντι-Σμιτ Μακ Φι), ένα ψιλόλιγνο και αλλόκοσμο πλάσμα που βαδίζει παντού σαν παραφωνία και υφίσταται σιωπηλός τις κοροϊδίες του macho περίγυρου που τον αντιμετωπίζει ως πλαδαρό και θηλυπρεπή. Ο μεγάλος αδερφός δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι ότι μια γυναίκα, την οποία μάλιστα θεωρεί καιροσκόπο, έχει πάρει τη θέση του στο διπλό κρεβάτι που τα δύο αγόρια μοιράζονταν από παιδιά. Και καθώς το αταίριαστο αυτό κουαρτέτο προσπαθεί να συνυπάρξει άβολα στο ίδιο σπίτι, οι ανησυχητικοί μουσικοί οιωνοί του Τζόνι Γκρίνγουντ (που μακάρι να χρησιμοποιούνταν με λίγο μέτρο) προμηνύουν ότι κάποιο κακό ενδέχεται να συμβεί.

Ο καουμπόης με τα απωθημένα και τους προσωπικούς του εξορκισμούς, η ευάλωτη γυναίκα που καταρρέει μπροστά στις αποδοκιμασίες ενός αμετανόητου αγροίκου, ο πολυάσχολος σύζυγος που χάνεται σταδιακά στο παρασκήνιο, ο γιος με το σαρδόνιο κίνητρο. Ανάμεσά τους, ένα δηλητηριώδες παιχνίδι επικράτησης, εξουσίας και απατηλών ειδώλων, ο παραμορφωτικός καθρέφτης και η απομυθοποίηση ενός ευρύτερου αφηγήματος: εκείνου της τάχα ηρωικής, έντιμης και αυστηρά παντελονάτης Άγριας Δύσης που δεν χωρά μέσα της τους νωθρούς και τους «λοξούς» και δε συγχωρεί τους αδύναμους. Η Κάμπιον διαπερνά με ειρωνεία αυτό το αφήγημα για να διαπιστώσει πόσο διαβρωμένα και επικίνδυνα είναι τα θεμέλιά του. Γιατί οι ηλιοκαμμένες πεδιάδες και τα επιβλητικά βουνά κρύβουν υπόγεια και αθέατα ρεύματα. Που είναι τόσο δυνατά και τόσο ύπουλα, ώστε να απειλούν τις εύθραυστες ισορροπίες αυτού του κόσμου.