Γουές Άντερσον, Μάγκι Τζίλενχαλ, Ίθαν Χοκ και πλήθος άλλων θα βρίσκονται ανάμεσα στους επιμελητές της ψηφιακής αυτής λέσχης, την οποία εγκαινιάζει η Indian Paintbrush, παραγωγός εταιρεία και των ταινιών του Άντερσον από το 2007 και μετά.
Άλλη μια ένδειξη ότι το σινεμά αντεπιτίθεται. Και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι υπάρχει εκεί έξω μια νέα γενιά, ολιγάριθμων ίσως, πιστών (ποτέ δεν ήταν εξόχως πολλοί άλλωστε), που θα την αγκαλιάσει την αντεπίθεση αυτή. Γι' αυτούς άλλωστε γίνεται -και σε αυτούς εναπόκειται η δάδα της συνέχειας.
Η Indian Paintbrush λοιπόν, ξεκινά μια θαυμάσια ιδέα. Την δημιουργία ενός κλαμπ σινεφίλ, το οποίο θα επιμελούνται πολλοί και διάφοροι άνθρωποι του σινεμά, και το οποίο θα περιέχει πρωτότυπα βίντεο, συζητήσεις και φυσικά ζωντανές προβολές. «Αποστολή της ο εορτασμός της κινηματογραφικής συζήτησης και του σινε-αλβαβητισμού, η πρόσβαση σε συλλογές ταινιών, επιμελημένες από δημιουργούς, σε δοκίμια και αποκλειστικά ζωντανά γεγονότα στα οποία θα συμμετέχουν επαγγελματίες του κινηματογράφου και καλλιεργημένοι άνθρωποι.» Επιτέλους, ναι, θα πούμε. Θα υπάρχει συνδρομή, κάπως αλμυρή εκτιμώ, στα 10 δολάρια το μήνα, αλμυρή υπό την έννοια ότι χρειάζεσαι πολλούς νέους-νεότατους ανθρώπους να εμπλακούν στην συζήτηση και πολλοί ίσως δεν διευκολύνονται από το ποσό.
Ανάμεσα στους επιμελητές θα είναι οι Γουές Άντερσον, Ίθαν Χοκ, Μάγκι Τζίλενχααλ, Τζέιμς Γκρέι ,Τέιλορ Ράσελ, Μάικ Μιλς, Καρίν Κουσάμα και Έντ Λάτσμαν, με έργο τους «να καθοδηγούν τα μέλη σε ένα ταξίδι στην χώρα του σινεμά και σε ένα κοινό μέρος όπου όλοι καλούνται να ανταλλάξουν ιδέες και να μάθουν», λέει η ανακοίνωση για τον Τύπο. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες θα είναι Φωτογράφοι, Μοντέρ, Συνθέτες, Ενδυματολόγοι, με τον Άντερσον να διευθύνει ένα αποκλειστικό «οικοσύστημα» μέσα στην Galerie όπου θα παρουσιάζει εκθέσεις επιμέλειάς του.
Ακούγεται μια θαυμάσια ιδέα, χρειάζεται πολλά παραπάνω «ονόματα» από αυτά που διαβάζουμε, αλλά παραμένει μια θαυμάσια ιδέα. Η κουβέντα για το σινεμά δεν λείπει απλά, έχει πεθάνει εδώ και καιρό ακόμα και η επιθυμία (για τον τρόπο της, ούτε λόγος) της κουβέντας αυτής, η πίστη στον λόγο και το αποτέλεσμά της. Αυτή η κουβέντα είναι που πρέπει να υπάρξει και, επιτέλους, να ενηλικιωθεί.