O 5oς Ιντιάνα Τζόουνς έχασε 134 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes

Όπως και στη ζωή, έτσι και στο απομακρυσμένο από δαύτην Χόλιγουντ, όταν οι αποφάσεις δεν ερείζουν σε κάποια κοινή λογική, η τιμωρία, άλλοτε αργά, άλλοτε άμεσα, έρχεται. Κι αυτό δεν λέγεται με την παραμικρή χαιρεκακία, μιας και ο Indy (των πρώτων τεσσάρων ταινιών) δεν αντικαθίσταται στην σχέση πολλών από εμάς με το σινεμά. 

Λέγεται απλώς με την κατανόηση δεδομένων προτού βγει η ταινία. Η εγκατάλειψη Σπίλμπεργκ στο παιδί του, η δημιουργική κατάσταση του Λούκας εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, η αφομοίωση μοντέρνων λογικών χαρακτηρολογίας σε έναν ήρωα του '50 που έπιασε τρελά την νοσταλγία του '80 και σήμερα θα μπορούσε να υφίσταται μόνο σαν με τη σειρά του νοσταλγία του '80, δεν στέκουν. Δείχνουν «αποστροφή» στο φυσικό κοινό της ταινίας.

Και μετά βέβαια η ίδια η ταινία, που χωρίς να είναι καμμιά ντροπή, δεν έχει την σκηνοθεσία πρωτίστως, που όπως και να το κάνουμε είναι το franchise. Ο Τζέιμς Μάνγκολντ είναι ένας σοβαρός άνθρωπος, είναι πιστός σε αυτό που υπηρετεί, όμως το σινεμά που τον γέννησε είναι το ανεξάρτητο σινεμά, όχι η «βαριά βιομηχανία» των blockbuster, μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να δώσει μια άξια ταινία είδους («Logan», «Ford v Ferrari»), αλλά ένας Ιντιάνα έχει άλλη ευφυΐα, άλλο πληθωρισμό, άλλη αντίληψη της δράσης, όλα είναι «άλλα». Ε και η ιστορία, σε σχέση με τους προικισμένους προκατόχους δεν ήταν η καλύτερη. (Οκ και το 2ο δεν είχε φοβερή ιστορία, αλλά εκεί ανέλαβε ο Σπίλμπεργκ ξανά και μεταμόρφωσε τα πάντα.)

Επίσης κόστισε υπερβολικά - όπως τα πάντα στην βιομηχανία σήμερα. 290 (ή σύμφωνα με άλλους, 329) εκατομμύρια συνιστούν ντροπιαστικό ποσό. Βάλε άλλα τόσα λόγω μάρκετινγκ κι έχεις 600κάτι για να ισοφαρίσεις, θέλεις δηλαδή 1.2 δις για να έρθεις στο σημείο μηδέν, λογαριάζοντας ότι τα μισά εισιτήρια τα παίρνει η αίθουσα. Τόσα όμως δεν έκαναν ούτε δύο Ιντιάνα, ούτε τρία μαζί - εκτός αν λάβεις υπ' όψιν τον πληθωρισμό. Κι έκανες 381 εκατομμύρια συνολικά. (Σημειώνουμε εδώ ότι μια ταινία «λαμβάνει» από πολλές μεριές στη συνέχεια, κυρίως από τις πλατφόρμες και την οικιακή/ψηφιακή ψυχαγωγία ας πούμε πλέον, οπότε δεν αφαιρεί κανείς από το 1.2 το 381. Τα ποσά είναι υπολογισμοί με βάση τις συνήθεις αναλογίες budget/marketing budget και διαίρεσης εισπράξεων για τον παραγωγό και τον αιθουσάρχη.) 

Ο φίλος μας στο World of Reel, από όπου παίρνουμε την είδηση, λέει ότι μπορεί ο κόσμος να ήταν απογοητευμένος από την 4η ταινία (περί τα 800 εκατομμύρια οι εισπράξεις), την οποία όμως μόνο μερίδα του Τύπου αντιμετωπίζει αρνητικά, οι κριτικές ήταν συμπαθέστερες τούτου, άσε που τα +120 εκατομμύρια μόνο στην οικιακή ψυχαγωγία δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τέτοιους ισχυρισμούς. Αν η ταινία δεν άρεσε, η δημοσκόπηση θα έλεγε «μην κάνετε 5ο».

Πάντως, μιλώντας για αποτυχίες διαστάσεων, ο Ίντυ είναι προοίμιο σε σχέση με το επίσης παροιμιώδες «The Marvels», όπου πάλι η Disney είδε μια παραγωγή 275 εκατομμυρίων (περί τα 550 δηλαδή με το μάρκετινγκ), να εισπράττει 200, δηλαδή περίπου 100 αφαιρώντας το ποσοστό της αίθουσας, οπότε καταλαβαίνουμε ξανά για τι ναυάγιο μιλάμε. Η υπόθεση επιβεβαιώνει την σταθερή επωδό μας, ότι οι προϋπολογισμοί αυτοί είναι εντελώς λάθος, το the bigger the better είναι καταστροφική οδός, το δια ταύτα μιας ταινίας δεν μπορεί να αντικατασταθεί ποτέ από την διαφήμιση του κόστους της, «εντός κι εκτός» της θέασής της. Κάπου, κάπως τώρα πια το μήνυμα, όχι από εμάς βέβαια, από την πραγματικότητα, πρέπει να έχει περάσει.