Λάτρεις του «Γεννημένοι Δολοφόνοι» ενωθείτε: 30 χρόνια από μια ιστορική παραγωγή

Στον Όλιβερ Στόουν χρεώνουμε πολλές κινηματογραφικές αμαρτίες (που άλλοι βέβαια θα ορκίζονται σε αυτές), όμως την αμαρτία της πλήξης, στην ακμή του, δεν την διέπραξε ποτέ. Δεν θα την διέπραττε βέβαια ούτε έχοντας στα χέρια ένα προφητικό (ή απλά οξυδερκές) σενάριο του Κουέντιν Ταραντίνο. Η ταινία βέβαια (για κάποιους από εμάς) είναι αισθητικό έμεσμα, ωστόσο εδώ δεν θα γράψουμε την γνώμη μας, θα γράψουμε μια κουβεντούλα που στήθηκε από τους δημιουργούς τους - πλην Ταραντίνο βέβαια που αποκηρύττει το έργο.

Ο Στόουν ένοιωθε μια στο καρφί και μια στο πέταλο στα γυρίσματα. Πώς αλλιώς όταν έχει στην διάθεσή του αυτό το καστ, ιδίως με Τζουλιέτ Λιούις και ακόμα πιο ιδίως με Ρόμπερτ Ντάουνι Τζρ. σε μια άλλη ζωή, όταν είχε έξι ρουθούνια και έκανε high five νυχθημερόν με το θυρωρείο της άλλης διάστασης.

Ο Στόουν θεωρεί πως ο ηθοποιός σχεδόν εξόντωσε τον τόνο της ταινίας με κάποια σλάπστικ παιξίματα και κάποιες αναφορές - θυμήθηκε την Λορίνα Μπάμπιτ, διάσημη τότε καθώς ελευθέρωσε (με ψαλίδι) ένα κομμάτι του πέους του συζύγου της. «Έλα τώρα Ρόμπερτ, μου καταστρέφεις το έργο, ξέχνα την μαλακοϊστορία με το πουλί, δεν είναι εδώ μια σλάπστικ μαλακία», φώναζε ο Στόουν στα γυρίσματα. Τελικά την κράτησε την σκηνή.

«Πρέπει να πω ότι ήταν ζωολογικός κήπος, όλοι οι ηθοποιοί ήταν σε διαφορετικά τριπ, νομίζω μόνο ο Γούντι ήταν ο πιο σώφρων», λέει ο Στόουν.

Ο Ντάουνι από την άλλη, βαθιά στην εξάρτηση τότε αν δεν το καταλάβατε, λέει πως οι μόνες ώρες που ήταν ξύπνιος ήταν «ανάμεσα στο Action και το Cut».  Στη συνέχεια, απολαυστικά ως συνήθως, θυμάται μια φάση που έλαβε ειδοποίηση να πάει στο πλατώ για μια σκηνή εφτά σελίδων και του έκαναν μια ένεση Β12 βιταμινών για να συνέλθει και «ποτέ στη ζωή μου δεν είχα περάσει ένα τόσο απολαυστικό εννιάωρο. Αλλά! Κοίταξα τις σελίδες δυο φορές και μετά ξέφυγα.» Στο τέλος λέει στο πλατώ χειροκροτούσαν. Και ο Ντάουνι εκτιμά πως χειροκροτούσαν γιατί συν τοις άλλοις «δεν έπρεπε εκείνο το πρωί να είμαι πουθενα αλλού από την εντατική.» 

Καλά λόγια έχει για όλους ο -πλέον- οσκαρούχος που κατά τύχη γλύτωσε, και το σχέδιο είναι από τα πιο αγαπημένα του ως σήμερα. «Ο Όλιβερ Στόουν έφτιαξε κάτι που πρέπει να επανεξεταστεί - κι ας ήταν όλο μια παραγωγή στο όριο. Είναι ένας σκηνοθέτης, εκτός του Νόλαν και μια χούφτας άλλων, που ενσαρκώνει τον κοινωνικό σχολιασμό στον κινηματογράφο. Δεν έχει κάνει ποτέ μια ταινία που δεν έλεγε κάτι. Ποτέ.»