Το «Sight and Sound» ψήφισε τις 50 καλύτερες ταινίες του 2024

Αν National Bard of Review, κριτικές ενώσεις των Ακτών και AFI δεν σας ικανοποίησαν, έχουμε και την άλλη πλευρά του κριτικού ανέμου, αγγλόφωνη μεν, μα άλλης κοπής, επίσης πλουραλιστικής αλλά κατάτι πιο απρόβλεπτης και πιο σκοπευμένης σε διαφοροποίηση από το κυρίως ρεύμα.

Έτσι λοιπόν το «Sight and Sound» και η Πάμελα Χάτσινσον μπορούν να μιλούν για «άθλο» την συμπερίληψη περισσότερων γυναικών παρά ανδρών στο τοπ-10, μπορούμε και εμείς να βλέπουμε μια διαφοροποίηση της κυρίαρχης κριτικής αντίληψης σε πολλά πράγματα. Για παράδειγμα στις καλύτερες 20 ταινίες συναντάμε το «Megalopolis» (θέση 17) που πρώιμα ήδη βλέπεται από κάποιους στην δική του διάσταση (και μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί), «μόλις» στο Νο 14 το ιδιαίτερα συζητήσιμο «Zone of Interest» (που προφανώς είναι εξαιρετικό σινεμά σύλληψης και κατασκευής και στέκεται στη «σωστή μεριά της Ιστορίας» αλλά σε ποιον απευθύνεται, για ποιον φτιάχτηκε - και ποιος το βλέπει/αποθεώνει εν τέλει;), ενώ δύο κυρίαρχα κριτικά φαβορί πολλών (η «Εμίλια Πέρεζ» και το «The Brutalist») απλά κλείνουν την 20άδα στις θέσεις 19 και 20.

Για το δεύτερο δεν έχουμε εικόνα (ο Λουκάς Κατσίκας όμως στην Βενετία που το είδε το εκτίμησε ως «φιλμ-ογκόλιθο προορισμένο να προκαλέσει αίσθηση») για το πρώτο, ωστόσο, παρά την εύλογη εξύμνηση κάποιων, όχι λίγων, αντιδιαμετρικές αναγνώσεις ορθώνονται επίσης βλέποντας και ως πόσο καρτποσταλικά ανεύθυνη παραγωγή μπορεί να διαβαστεί.  

Πρώτη βασιλεύει η Παγιάλ Καπάντια με το «All We Imagine as Light» (η κεντρική μας φωτογραφία), ψηλά και η Μάτι Ντιοπ με την «Δαχομέη», (απίστευτα) ψηλά και το «Love Lies Bleeding» της Ρόουζ Γκλας (εδώ είναι που κάποιοι χάνουμε την σύνδεση με το τι κριτήρια λυμαίνονται κάποιες σύγχρονες θεωρήσεις), στο Νο 8 η Κοραλί Φαρζά με το «Substance» αφήνουν κάτι Βέντερς, κάτι Χαμαγκούτσι και κάτι Γκόμες να την βλέπουν με το κυάλι χαμηλότερων θέσεων.

Να σημειωθεί ότι στους...πρόποδες της 50άδας (την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ) συνωθούνται σε ισοπαλίες κάμποσες ταινίες που στα Όσκαρ ή τις συζητήσεις κάποιων έχουν μείζονα ρόλο. Από τον Άλμπερτ Σέρα και τον Άντριου Χέιγκ, μέχρι το «Conclave» και το «Dune 2», αλλά και τον Τσεϊλάν, τον Χονγκ Σανγκ-σου, τον Αλέν Γκιροντί (που κυρίευσε τα Cahiers du Cinema) και τον Ρασούλοφ (ακόμα και ο θαμμένος για άλλους Κρόνενμπεργκ, εδώ βρίσκεται κάπου στα μισά της 50άδας!), αυτή είναι μια λίστα-σύνοψη της χρονιάς (όχι της «σεζόν») όπως την είδε το Sight and Sound και οι περί τους 100 συμβάλλοντες κριτικοί του.

Ιδού το τοπ-20:

1. ALL WE IMAGINE AS LIGHT (Payal Kapadia) 
2. ANORA (Sean Baker) 
3. LA CHIMERA (Alice Rohrwacher) 
4. DAHOMEY (Mati Diop) 
5. HARD TRUTHS (Mike Leigh) 
6. CAUGHT BY THE TIDES (Jia Zhang-ke) 
7. LOVE LIES BLEEDING (Rose Glass) 
8. THE SUBSTANCE (Coralie Fargeat) 
9. NO OTHER LAND (Basel Adra, Hamdan Ballal, Yuval Abraham and Rachel Szor) 
10. NICKEL BOYS (RaMell Ross) 
11. I SAW THE TV GLOW (Jane Schoenbrun)
12. EVIL DOES NOT EXIST (Ryusuke Hamaguchi)
13. CHALLENGERS (Luca Guadagnino)
14. THE ZONE OF INTEREST (Jonathan Glazer)
15. JANET PLANET (Annie Baker)
16. PERFECT DAYS (Wim Wenders)
17. MEGALOPOLIS (Francis Ford Coppola)
18. GRAND TOUR (Miguel Gomes)
19. EMILIA PEREZ (Jacques Audiard)
20. THE BRUTALIST (Brady Corbet)