21:10
7/11

58ο ΦΚΘ: Η «Επιφάνεια των Πραγμάτων» είναι ένα ριψοκίνδυνο αλλά χαμένο κινηματογραφικό στοίχημα

Η συγγραφέας Άντζελα Δημητρακάκη, και η περσινή νουβέλα της με τίτλο «Τέσσερις Μαρτυρίες για την Εκταφή του Ποταμού Ερρινυού», στάθηκαν η βασική έμπνευση πίσω από το σχετικά ανορθόδοξο σκηνοθετικό ντεμπούτο της 46χρονης Μπινιαδάκη. Χωρισμένη σε τέσσερα μέρη, όσα και οι ηρωίδες που καλούνται με τις μαρτυρίες τους να ρίξουν φως στην περίπτωση ενός κοριτσιού το οποίο εξαφανίστηκε τη δεκαετία του ’80, ακολουθώντας τη ροή ενός μυθικού υπόγειου ποταμού της Αθήνας, η «Επιφάνεια των Πραγμάτων» δεν είναι ένα φιλμ κανονικής δράσης αλλά μια απόπειρα αντικατάστασης της δράσης από μια συνειρμική αναδρομή στη μνήμη. 

Από το ξεκίνημα του φιλμ, η Μπινιαδάκη παίρνει μια απόφαση γενναία όσο και αδιέξοδη: Να μην αναπαραστήσει το νοητικό ταξίδι των ηρωίδων στο παρελθόν, αλλά να το αφήσει να ξετυλιχθεί μέσα από εκτενή voice over τα οποία υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν τις έρευνες μιας νεαρής ανθρωπολόγου και θα φέρουν τέσσερις γυναίκες ξανά αντιμέτωπες με ένα απωθημένο παρελθόν το οποίο, όπως και τα νερά του θρυλικού ποταμού Ερρινυού, κυλά αόρατο και μυστηριώδες κάτω από τις ζωές τους. 

Η ταινία γίνεται το σχεδόν τιμωρητικό κινηματογραφικό αντίστοιχο του να βρίσκεσαι καθηλωμένος σε ένα κάθισμα και να ακούς να σου διαβάζουν με βιασύνη ένα βιβλίο. 

Το σκηνοθετικό ρίσκο που επικαλείται η Μπινιαδάκη αποδεικνύεται, εντούτοις, καταδικαστικό για την ταινία. Διότι η «Επιφάνεια των Πραγμάτων» γίνεται το σχεδόν τιμωρητικό κινηματογραφικό αντίστοιχο του να βρίσκεσαι καθηλωμένος σε ένα κάθισμα και να ακούς να σου διαβάζουν με βιασύνη και αποσπασματικότητα ένα βιβλίο με όχι ιδιαίτερα σαφή πλοκή. 

Όσο κι αν η Μπινιαδάκη προσπαθεί να αναπαραστήσει το κεφάλαιο κάθε ηρωίδας με διαφορετικό σκηνοθετικά τρόπο, όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειες των τεσσάρων ηθοποιών (Μαρία Καλλιμάνη, Μαρία Σκουλά, Θέμις Μπαζάκα, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου) να αποδώσουν ρόλους οι οποίοι ουδέποτε σχηματίζονται σε κάτι περισσότερο από σκόρπιες ιδέες, καταλήγωντας αθέλητα μερικές φορές σε στομφώδεις ερμηνείες, είναι τέτοιος ο λεκτικός χείμαρρος που διατρέχει την ταινία και τόσο πεισματικά φιλολογίζουσα η αφήγηση ώστε μαζί με τη δραματουργία πηγαίνει σύντομα περίπατο και το ενδιαφέρον του θεατή. 

Διαβάστε ακόμη:
Ρούμπεν Έστλουντ: «Η σύγχρονη τέχνη είναι μαλακίες»!
58o ΦΚΘ: Το «The Square» είναι μια πνευματώδης σάτιρα που γελά απολαυστικά μέσα από σφιγμένα δόντια
58ο ΦΚΘ: Η «Επιφάνεια των Πραγμάτων» είναι ένα ριψοκίνδυνο αλλά χαμένο κινηματογραφικό στοίχημα
58ο ΦΚΘ: H καλή μέρα (του animation) από το πρωί φαίνεται στο «Have a Nice Day»
Dance the night away! Τρίτη 7 Νοεμβρίου το πάρτι του ΣΙΝΕΜΑ στη Θεσσαλονίκη!
58ο ΦΚΘ: Η Ελίνα Ψύκου σε μαθήματα σκοτεινής πατριδογνωσίας στο «Γιο της Σοφίας»
«Ο κόσμος κλείνεται πλέον στο καβούκι του»: Ο Αλέξανδρος Αβρανάς μιλά για το «Love Me Not»
58ο ΦΚΘ: «Love me Not», όχι αγάπη για την καινούργια ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά
58ο ΦΚΘ: «Του Θεού Η Χώρα» του Φράνσις Λι ιχνηλατεί τη γεωγραφία της καρδιάς
58ο ΦΚΘ: Η Νταϊάν Κρούγκερ βυθίζεται στην ρεβανσιστική δίνη του «In the Fade»
58ο ΦΚΘ: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
58ο ΦΚΘ: Ο Βασίλης Ραΐσης διηγείται «Ιστορίες Χωρίς Χρόνο»
58ο ΦΚΘ: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «Η Ψυχή και το Σώμα»
58ο ΦΚΘ: Αλεξάντερ Πέιν, Ζαν Μαρκ Μπαρ και Virtual Reality στη Θεσσαλονίκη
58o ΦΚΘ: Πρεμιέρα για το «Τελευταίο Σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη
58ο ΦΚΘ: Οι αφίσες του φετινού φεστιβάλ και οι ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού προγράμματος
58ο ΦΚΘ: Οι ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
58o ΦΚΘ: Carte Blanche στον Ευθύμη Φιλίππου με 10 αγαπημένες ταινίες του
58ο ΦΚΘ: Ο Ρούμπεν Έστλουντ έρχεται στη Θεσσαλονίκη