16:47
11/11

58ο ΦΚΘ: «The Disaster Artist», ο θρίαμβος του Τζέιμς Φράνκο για έναν κατά λάθος θρίαμβο

«Έπεσε» το Ολύμπιον χθες βράδυ κατά την προβολή του «The Disaster Artist». Και όχι άδικα, αφού το κοινό ξεσάλωσε με ιαχές και χειροκροτήματα, βλέποντας τον Τζέιμς Φράνκο να κάνει παπάδες μπροστά και πίσω από την κάμερα, υποδυόμενος τον (από κάθε άποψη) απίθανο Τόμι Γουιζό, τον καιρό που ο μυστήριος αυτός τύπος έφερνε στη ζωή το διαβόητο «The Room» (2003). Αυτό το ανοσιούργημα που έχει χαρακτηριστεί ο «Πολίτης Κέιν των κακών ταινιών» και που αν αν δεν υπήρχε εξαρχής η έννοια της καλτ ταινίας, θα είχε φροντίσει να την εφεύρει για πάρτη του.

... αν υπήρχε ένας άνθρωπος στον κόσμο για να κάνει τούτο εδώ τον ύμνο πραγματικότητα, αυτός θα ήταν μόνο ο Τζέιμς Φράνκο.

Στο σημείο αυτό, όσοι από εσάς δεν έτυχε να δείτε ακόμη την ταινία που από το 2003 έχει κάψει εκατομμύρια μυαλά σε κατ’ οίκον ή δημόσιες προβολές, σας συνιστούμε να το πράξετε εν όψει της κυκλοφορίας του «The Disaster Artist» στις αίθουσες, κάπου στις αρχές του 2018. Αν και για να είμαστε ειλικρινείς, το απολαυστικό αυτό φιλμ που ο Τζέιμς Φράνκο χάρισε στον κόσμο - και θα τον τιμούμε στο εξής για αυτό, παρότι αποτελεί κλασική περίπτωση ταινίας για μια άλλη ταινία, αντέχει μια χαρά και από μόνο του. Όχι απλώς ως ένα εγχείρημα δηλαδή που επικεντρώνεται στο πώς έγινε πραγματικότητα το «The Room» υπογράφοντας ένα ανοιχτόκαρδο γράμμα αγάπης προς αυτό, αλλά σαν ένα κινηματογραφικό εγχείρημα που ξέρει πώς να αφήσει το διακριτικό του σχόλιο πάνω στα απρόσμενα τερτίπια που κρύβει η δημιουργική διαδικασία και δη η κινηματογραφική, ακόμα και αν πρόκειται για την πιο εξωφρενική εκδοχή της.

Στο βιντεάκι που έστειλε πριν την προβολή, ο Τζέιμς Φράνκο μας είπε πως θα ήταν τρελό να μην κάνει το «The Disaster Artist». Μετά την προβολή, ερχόμαστε όχι απλώς να συμφωνήσουμε, αλλά και να το πάμε παραπέρα λέγοντας πως αν υπήρχε ένας άνθρωπος στον κόσμο για να κάνει τούτο εδώ τον ύμνο πραγματικότητα, θα ήταν αυτός και μόνο αυτός. Δίχως ίχνος υπερβολής, ο Φράνκο πρέπει να έχει κάνει διδακτορικό πάνω στο «The Room» και στο case study που λέγεται Γουιζό. Κάτι που φαίνεται όχι μόνο από τον παροιμιώδη τρόπο που μιμείται τον τελευταίο, ή τη φροντίδα που έχει ρίξει στο εξαιρετικό κάστινγκ (ο Σεθ Ρόγκεν τα σπάει, ενώ ο «μικρός» Ντέιβ Φράνκο υποδύεται απολαυστικά τον συμπρωταγωνιστή και συνεργάτη του Γουιζό, Γκρεγκ Σεστέρο). Προκύπτει κυρίως από το πώς έχει στήσει συνολικά την ταινία του, κάνοντάς τη να μοιάζει με πραγματικό making of από τα γυρίσματα του «The Room» και την ίδια στιγμή ένα πιστό ριμέικ του. Χώρια δηλαδή από την εντελώς meta λεπτομέρεια που ο Φράνκο «παίζει μπάλα» σε όλα σχεδόν τα πόστα του «The Disaster Artist» (παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής), όπως ακριβώς έκανε και ο Γουιζό στο «The Room».

Η μοναδική περίπτωση του «The Room» αφορά θα λέγαμε σε μία πιστή εφαρμογή της θεωρίας του χάους στον κόσμο του σινεμά: ένας απίθανος, παροιμιωδώς ατάλαντος τύπος πίστεψε πως είναι έτοιμος να γυρίσει αριστούργημα, μάζεψε γύρω του μερικούς ακόμα τυχάρπαστους και με τα πλέον ακατάλληλα υλικά έφτιαξε ένα τέρας που λατρεύτηκε από το κοινό για όλους τους κατά λάθος λόγους. Το «The Disaster Artist» πάλι, έγινε πραγματικότητα επειδή ένας άλλος απίθανος, ταλαντούχος αυτή τη φορά τύπος, συγκέντρωσε γύρω του μερικούς επίσης φευγάτους, ταλαντούχους τύπους, προκειμένου μελετημένα και με ιδιαίτερη προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια να τιμήσουν από κοινού το μνημειώδες σημείο αναφοράς τους. Με το αποτέλεσμα να είναι ο ορισμός του crowd pleaser.

Κοινώς, αν το «The Room» μπορούσε να είχε επινοήσει από μόνο του τον όρο καλτ, πλέον έχει για παρέα του το «The Disaster Artist», προκειμένου να δώσουν παρέα νέο νόημα στην εμπειρία ενός κινηματογραφικού double bill.

Διαβάστε ακόμη:
58ο ΦΚΘ: «Downsizing» ή αλλιώς «Αγάπη μου, συρρίκνωσα τον Πέιν»
«Ο κόσμος γύρω μας γίνεται όλο και πιο χαμένος»: Ο Αλεξάντερ Πέιν στο 58ο ΦΚΘ
Ρούμπεν Έστλουντ: «Η σύγχρονη τέχνη είναι μαλακίες»!
58o ΦΚΘ: Το «The Square» είναι μια πνευματώδης σάτιρα που γελά απολαυστικά μέσα από σφιγμένα δόντια
58ο ΦΚΘ: Η «Επιφάνεια των Πραγμάτων» είναι ένα ριψοκίνδυνο αλλά χαμένο κινηματογραφικό στοίχημα
58ο ΦΚΘ: H καλή μέρα (του animation) από το πρωί φαίνεται στο «Have a Nice Day»
Dance the night away! Τρίτη 7 Νοεμβρίου το πάρτι του ΣΙΝΕΜΑ στη Θεσσαλονίκη!
58ο ΦΚΘ: Η Ελίνα Ψύκου σε μαθήματα σκοτεινής πατριδογνωσίας στο «Γιο της Σοφίας»
«Ο κόσμος κλείνεται πλέον στο καβούκι του»: Ο Αλέξανδρος Αβρανάς μιλά για το «Love Me Not»
58ο ΦΚΘ: «Love me Not», όχι αγάπη για την καινούργια ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά
58ο ΦΚΘ: «Του Θεού Η Χώρα» του Φράνσις Λι ιχνηλατεί τη γεωγραφία της καρδιάς
58ο ΦΚΘ: Η Νταϊάν Κρούγκερ βυθίζεται στην ρεβανσιστική δίνη του «In the Fade»
58ο ΦΚΘ: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
58ο ΦΚΘ: Ο Βασίλης Ραΐσης διηγείται «Ιστορίες Χωρίς Χρόνο»
58ο ΦΚΘ: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «Η Ψυχή και το Σώμα»
58ο ΦΚΘ: Αλεξάντερ Πέιν, Ζαν Μαρκ Μπαρ και Virtual Reality στη Θεσσαλονίκη
58o ΦΚΘ: Πρεμιέρα για το «Τελευταίο Σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη
58ο ΦΚΘ: Οι αφίσες του φετινού φεστιβάλ και οι ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού προγράμματος
58ο ΦΚΘ: Οι ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
58o ΦΚΘ: Carte Blanche στον Ευθύμη Φιλίππου με 10 αγαπημένες ταινίες του
58ο ΦΚΘ: Ο Ρούμπεν Έστλουντ έρχεται στη Θεσσαλονίκη