10:26
4/11

58ο ΦΚΘ: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα

Τέσσερα χρόνια μετά την την «Οικογενειακή Υπόθεση» και την Χρυσή Άρκτο στη Μπερλινάλε, ο Καλίν Πέτερ Νέτζερ κομίζει με το «Ana, Mon Amour» κάτι περισσότερο από ένα περίτεχνο αισθηματικό δράμα με φόντο τη Ρουμανία του σήμερα.

Αφενός επειδή το νέο του πόνημα παίρνει τη μορφή μελέτης, ή αν προτιμάτε εκτεταμένης ενδοσκόπησης στη σχέση της Άνα και του Τόμα, από την παθιασμένη γνωριμία τους στο πανεπιστήμιο μέχρι τον καιρό όπου αναμετρώνται με την πρόκληση να φτιάξουν οικογένεια. Αφετέρου, γιατί πέρα απ’ το ρευστό από άποψη δυναμικής δίπολο των δυο ηρώων, ο Ρουμάνος σκηνοθέτης εμφυτεύει χειρουργικά στην όλη εξίσωση οικογενειακό παρελθόν, κοινωνικές προκαταλήψεις, ψυχανάλυση, καθώς επίσης την επίδραση της χριστιανικής κουλτούρας στις ζωές τους, ανακατεύοντας παράλληλα την τράπουλα του χρόνου.

Στο «Ana, Mon Amour», η ροή της αφήγησης παίρνει μορφή παζλ, ακολουθεί περισσότερο τη λογική του ψυχαναλυτικού συνειρμού και δίνει στο θεατή την καλύτερη δυνατή οπτική γωνία στην υποκειμενική αλήθεια του ζευγαριού. Η Άνα προέρχεται από τραυματισμένο οικογενειακό περιβάλλον και υποφέρει από κρίσεις πανικού. Ο Τόμα απ’ την άλλη, προερχόμενος από ένα «τυπικά αποτυχημένο» θα λέγαμε μεσοαστικό σπίτι όπου έχωσε το κεφάλι στην άμμο προκειμένου να μη διαλυθεί, λειτουργεί υποστηρικτικά προς εκείνη. Οι δυο τους όμως μοιάζουν να λειτουργούν σαν σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων, όπου η ανάδυση του ενός τείνει να επιφέρει βύθιση και αστάθεια στον άλλο.

Η ξεκάθαρα μπεργκμανική καρδιά της ταινίας φαντάζει ταυτόχρονα ενδεικτική για μια κοινωνία που κουβαλά στην πρόσφατη μνήμη της κοσμογονικές μεταβάσεις, αγκαζέ με ανθεκτικές παραδόσεις. Όμως στο «Ana, Mon Amour», προτεραιότητα έχει το υποκειμενικό των ηρώων: σε πρώτη φάση του Τομά (απ΄την οπτική του οποίου βλέπουμε ανακατεμένα τα επεισόδια) και εξ αντανακλάσεως (όμως κάθε άλλο παρά υποβαθμισμένη) της Άνα. Με γνώμονα αυτό ο Νέτζερ επιχειρεί επίσης μια πανέξυπνη, έμμεση αντιπαραβολή μεταξύ εξομολόγησης και ψυχανάλυσης, όταν ο Τομά δοκιμάζει και τα δύο.

Ταυτόχρονα ωστόσο, στο υπόστρωμα φιλμ βασιλεύουν πλείστες όσες εκφάνσεις της πατρικής φιγούρας (από τους πατεράδες των δύο συντρόφων, ως τον ιερέα και τον ψυχαναλυτή, χωρίς να αγνοούμε την πολλές φορές πατρική στάση του ίδιου του Τόμα), τροφοδοτώντας έτσι με μια επιπρόσθετη φαρέτρα νοηματοδοτήσεων το θεατή. Ταυτόχρονα βέβαια, ερωτήματα πάνω στη φύση του έρωτα ή τον ενίοτε ευρισκόμενο υπό αίρεση διαχωρισμό του από την προσκόλληση (σε άτομα ή επιλογές), αποτελούν πυλώνα μιας ταινίας που, όχι τυχαία, φέρει στον τίτλο της μια έκφραση αγάπης.

Διαβάστε ακόμη:
58ο ΦΚΘ: «Love me Not», όχι αγάπη για την καινούργια ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά
58ο ΦΚΘ: «Του Θεού Η Χώρα» του Φράνσις Λι ιχνηλατεί τη γεωγραφία της καρδιάς
58ο ΦΚΘ: Η Νταϊάν Κρούγκερ βυθίζεται στην ρεβανσιστική δίνη του «In the Fade»
58ο ΦΚΘ: Το «Ana, Mon Amour» είναι μια σπουδαία, μπεργκμανική ενδοσκόπηση στα ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα
58ο ΦΚΘ: Ο Βασίλης Ραΐσης διηγείται «Ιστορίες Χωρίς Χρόνο»
58ο ΦΚΘ: Υποκύπτοντας στη γοητεία του «Η Ψυχή και το Σώμα»
58ο ΦΚΘ: Αλεξάντερ Πέιν, Ζαν Μαρκ Μπαρ και Virtual Reality στη Θεσσαλονίκη
58o ΦΚΘ: Πρεμιέρα για το «Τελευταίο Σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη
58ο ΦΚΘ: Οι αφίσες του φετινού φεστιβάλ και οι ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού προγράμματος
58ο ΦΚΘ: Οι ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
58o ΦΚΘ: Carte Blanche στον Ευθύμη Φιλίππου με 10 αγαπημένες ταινίες του
58ο ΦΚΘ: Ο Ρούμπεν Έστλουντ έρχεται στη Θεσσαλονίκη