Berlinale 2018: Η Ρόμι Σνάιντερ του «3 Days in Quiberon» δεν είναι η Πριγκίπισσα Σίσσυ - cinemagazine.gr
14:02
24/2

Berlinale 2018: Η Ρόμι Σνάιντερ του «3 Days in Quiberon» δεν είναι η Πριγκίπισσα Σίσσυ

Με έμπνευση τη θρυλική φωτογράφισή της από τον Ρόμπερτ Λεμπέκ, το «3 Days in Quiberon» αποτυπώνει τρεις μέρες της ταραχώδους ζωής της Ρόμι Σνάιντερ και η Μαρί Μπόμερ θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.

Αποστολή στο Βερολίνο: Πάνος Γκένας

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τη Ρόμι Σνάιντερ ως «Πριγκίπισσα Σίσσυ» λόγω της δημοφιλέστατης σειράς ταινιών (1955-1957) του Ερνστ Μαρίσκα με θέμα τη ζωή της Ελισάβετ της Βαυαρίας. Οι περισσότεροι, λοιπόν, γνωρίζουν τη Ρόμι Σνάιντερ για το λάθος λόγο. 

Φωτογενής σταρ με αξέχαστες κινηματογραφικές συνεργασίες (Ζουλάφσκι, Γουέλς, Ντασέν, Βισκόντι, Γαβράς, Σοτέ κ.α.), θυελλώδεις ερωτικές σχέσεις (όπως αυτή με τον Αλέν Ντελόν) και μια ζωή που σφράγισαν τραγικές στιγμές (ο θάνατος του 13χρονου γιου της, την οδήγησε σε ψυχιατρική κλινική), η Ρόμι Σνάιντερ βρέθηκε νεκρή στα 43 της χρόνια από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών χαπιών σε συνδυασμό με αλκοόλ. Πως μπορείς να συνοψίσεις σε κινηματογραφικό χρόνο την ταραχώδη ζωή της;

Η Έμιλι Ατέφ («Molly's Way») επιλέγει σοφά στο «Τρεις Μέρες στο Κιμπερόν» («3 Days in Quiberon») να συμπυκνώσει την ουσία της Σνάιντερ σε ένα συγκεκριμένο γεγονός. Το 1981, ένα χρόνο πριν τον θάνατό της, η Σνάιντερ πέρασε χρόνο στο Κιμπερόν, κοντά στη γαλλική Βρετάνη, συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης. Για τρεις μέρες την επισκέφθηκε μία κοντινή φίλη της, ένας δημοσιογράφος του Stern (μολονότι είχε αρνητική σχέση με τον γερμανικό Τύπο) και ο φωτογράφος Ρόμπερτ Λεμπέκ. Οι φωτογραφίες που τράβηξε ο Λεμπέκ εκείνες τις μέρες έγιναν παγκοσμίως γνωστές και η συνέντευξη της Σνάιντερ μία από τις πιο εξομολογητικές της καριέρας της.

Η Μπόμερ διαπερνά το πρώτο επίπεδο της φυσικής ομοιότητας και αποκαλύπτει σταδιακά την ταραγμένη ψυχολογική διαστρωμάτωση της ηθοποιού.

Υπερσκελίζοντας τον σκόπελο των κινηματογραφικών βιογραφιών γνωστών προσωπικοτήτων που χαώνονται στην προσπάθειά τους να χωρέσουν τα πάντα, και τελικά δεν λένε τίποτα, η Ατέφ επικεντρώνεται χρονικά σε μία κομβική στιγμή για τη Σνάιντερ. Στις «Τρεις Μέρες» αντλεί υλικό από τον πολυεπίπεδο χαρακτήρα, τα θέλω, τα πρέπει και τις συμβάσεις μιας γυναίκας που ακροβατεί στο όριο και συλλαμβάνει ένα ειλικρινές πορτραίτο γεμάτο αντιφάσεις. Η εξωστρέφεια, οι εσωτερικοί δαίμονες, η «ηθοποιός» και ο «άνθρωπος», το χιούμορ και η μελαγχολία, η διάθεση για διασκέδαση και ο πόνος, χωρούν στα κινηματογραφικά καρέ της ταινίας, με τον ίδιο τρόπο που αποτυπώθηκαν και στον φακό του Λεμπέκ. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία της ταινίας συνηγορεί επιπλέον στην αυθεντικότητά της. 

Μεγάλο ατού του «3 Days in Quiberon» είναι η εξαιρετική ερμηνεία της Μαρί Μπόμερ στο ρόλο της Ρόμι Σνάιντερ. Η Μπόμερ διαπερνά το πρώτο επίπεδο της φυσικής ομοιότητας και αποκαλύπτει σταδιακά την ταραγμένη ψυχολογική διαστρωμάτωση της ηθοποιού. Συντονίζεται πλήρως με τις δυναμικές που αναπτύσσει ο ρόλος με κάθε έναν ξεχωριστά από τους υπόλοιπους χαρακτήρες (φίλη, δημοσιογράφος, φωτογράφος) και χωρίς να μιμείται αποδίδει το ζητούμενο: την αίσθηση της Σνάιντερ στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μία αίσθηση που περιλαμβάνει ευρεία γκάμα ικανή να περάσει από την υπέρμετρη χαρά στην απερίγραπτη θλίψη μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Θα ήταν δίκαιο να αποσπάσει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας του  φεστιβάλ.

«Σημασία έχει να συνεχίζεις. Και να μην τρελαθείς», δηλώνει σε κάποια φάση η Ρόμι Σνάιντερ στο δημοσιογράφο Μάικλ Γιούργκς (Ρόμπερτ Γκουίσντεκ). Μετά από αυτή την κινηματογραφική συνάντηση με μία γυναίκα που έδωσε πολλά και ένιωσε πως δεν πήρε τίποτα, θα συμπληρώσουμε και κάτι ακόμα. Σημασία έχει να την αγαπάς.

Το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 15-25 Φεβρουαρίου 2018 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2018: Το «In the Aisles» είναι (επιτέλους) μια ταινία που της αξίζει να διεκδικεί τη φετινή Χρυσή Άρκτο

Berlinale 2018: Μια νύχτα στο «Museo» με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ
Berlinale 2018: Η «Eva» του Μπενουά Ζακό με την Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν θα σας βάλει σε πειρασμό
Berlinale 2018: Ένα «Real Estate» που αναμένεται να μείνει ανοίκιαστο επ’ αόριστον
Berlinale 2018: Το «Madeline’s Madeline» της Τζόζεφιν Ντέκερ είναι το πειραματικό σινεμά που αξίζει να δεις
Berlinale 2018: Το «Unsane» του Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι ένα αποτυχημένο app
Berlinale 2018: «Μακάρι να το είχα όταν ήμουν 15», o Στίβεν Σόντερμπεργκ παίζει με το iPhone

Berlinale 2018: Γκας Βαν Σαντ και Χοακίν Φοίνιξ στο συγκινητικό μονοπάτι του «Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot»
Berlinale 2018: Ο Γκας Βαν Σαντ ευχαριστεί για το «Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot» τον Ρόμπιν Γουίλιαμς
Berlinale 2018: Τι έκανες «Damsel» στην Άγρια Δύση;
Berlinale 2018: Το «U - July 22» αναβιώνει ανατριχιαστικά τη σφαγή στην Ουτόγια
Berlinale 2018: Τα οικογενειακά (και κινηματογραφικά) αδιέξοδα του «Figlia Mia»

Berlinale 2018: Η Ιστορία επαναλαμβάνεται στο εξαιρετικό «Transit» του Κρίστιαν Πέτζολντ
Berlinale 2018: Ο Αλεξέι Γκέρμαν Τζ. επιστρέφει με τον «Ντοβλάτοφ» στα σοβιετικά του φαντάσματα
Berlinale 2018: Αντέχει η αγάπη στο χρόνο, τα χρέη και τους πειρασμούς;

Berlinale 2018: Το Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε αυλαία (κουνώντας την ουρά του)
Berlinale 2018: Who let the dogs out? Μα φυσικά ο Γουές Άντερσον!
Berlinale 2018: Το φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!