Μιλέν Ντεμονζό (1935-2022): Μια κομεντιέν που υπερέβη τα κινηματογραφικά είδη

Δύσκολο να γράψεις επικήδειο που ξέρεις ότι δεν θα διαβαστεί. Τι τα γράφετε, θα ρωτήσει στο κάτω-κάτω κάποιος που ούτε την εκλιπούσα ξέρει, ούτε η ιστορία την κατέγραψε ως μία της οποίας η παρουσία θα ανακινήσει ποτέ το σύγχρονο ενδιαφέρον. Ας πούμε ότι το κάνουμε για την κληρονομιά της, για το πέρασμά της από την τέχνη που χρειαζόμαστε, για το ίχνος που άφησε σε μια άλλη γενιά, ε που όταν ήμασταν μικροί έλεγαν «Μιλέν Ντεμονζώ» και κόλλαγε το στόμα τους.

Η Ντεμονζώ λοιπόν, ας την γράψουμε με ωμέγα στο κείμενο αυτό, ξεκίνησε κάτι ανάμεσα σε κομεντιέν του γαλλικού σινεμά και σύμβολο του σεξ σε μια εποχή της Γαλλίας χαραγμένη από την Μπαρντό στον τομέα αυτό (συνομήλικες σχεδόν είναι). Οι παλιοί και οι ενδιαφερόμενοι νεότεροι την γνωρίζουν από την τρίλογία του Φαντομά με τον Λουί Ντε Φινές και τον Ζαν Μαρέ (1964-1967), ίσως και ως Μυλαίδη ντε Γουίντερ στους «Τρεις Σωματοφύλακες», που είχαν δυο ταινίες αμφότερες το 1961.

Σχετικά γνωστή ταινία είναι ο «Έρωτας στη Ρώμη» (1960) του Ντίνο Ρίζι (ο αμεσότερος ελληνικός τίτλος ήταν «Η Νυμφομανής») και οι πρώτες της εμφανίσεις στην δεκαετία του '50 που συγκινούσαν κοτζάμ Άρθουρ Μίλερ στις «Μάγισσες του Σάλεμ» (1957 - βραβείο στο Κάρλοβι Βάρι!) ή στο «Καλημέρα Θλίψη» του Ότο Πρέμιντζερ την επόμενη χρονιά, εν μέσω ενός θριαμβευτικού καστ (Ντέιβιντ Νίβεν, Τζιν Σίμπεργκ, Ντέμπορα Καρ).

Καθώς υποχωρούσε η ανάγκη του σεξ συμβόλου προχωρούσε η συμμετοχή της σε ταινίες που άνοιγαν την γκάμα της και ενίσχυαν την θέση ότι πρόκειται για μια εντυπωσιακά ευσυνείδητη επαγγελματία με πάνω από 100 ταινίες στη ζώνη της. Προς το τέλος, στον 21ο αιώνα πια, την είδαμε στον «Βρώμικο Κόσμο» (2004) του Ολιβιέ Μαρσάλ, που σημείωσε και την πρώτη της υποψηφιότητα για Σεζάρ. Δεν το πήρε, όπως δεν θα το έπαιρνε και δύο χρόνια μετά στο «La Californie» του Ζακ Φισί, το οποίο ο υπογράφων αγνοεί. Φέτος, έπαιξε και στο «Maison de retraite», μια κωμωδία με τον Ντεπαρντιέ - που τώρα (ψυχ)αναγκαστικά θα ψάξουμε να βρούμε.

Αντίο όμορφη Μιλέν Ντεμονζώ, με το τόσο μελωδικό όνομα και την τόσο μακρά, εργατική, αξιοπρεπή καριέρα.