Ο Ομπάμα, τοποθετήθηκε σε ό,τι αφορά το γεγονός ότι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δεν υπάρχει ούτε ένας μαύρος υποψήφιος στις κατηγορίες των καλύτερων ερμηνειών της χρονιάς, λέγοντας ότι οι αντιδράσεις και οι διαμάχες που έχουν προκληθεί, εκφράζουν ένα ευρύτερο πρόβλημα.

«Είμαστε σίγουροι ότι όλοι έχουν μια δίκαιη ευκαιρία;» αναρωτήθηκε με νόημα ο πρόεδρος της Αμερικής.

Η 88η απονομή των βραβείων Όσκαρ, το κορυφαίο αυτό γεγονός στην κινηματογραφική βιομηχανία, θα λάβει χώρα σε έναν μήνα από τώρα, και οι διαμαρτυρίες (καθώς και οι προτροπές για μποϋκοτάζ της τελετής), δεν έχουν σταματήσει.

Η άποψη του πλανητάρχη, πάντως, είναι ότι η κινηματογραφική βιομηχανία πρέπει να κάνει αυτό που οφείλουν να πράττουν όλοι: να αναζητούν το αυθεντικό ταλέντο και να παρέχουν σε όλους τη δυνατότητα να το εκφράσουν.

Μια γνώμη που ταυτίζεται, σαφώς, με τις αρχές και τις ιδεαλιστικές βάσεις του αμερικανικού ονείρου. Στη θεωρία. Γιατί στην πράξη βλέπουμε ότι μόνο αυτό δε συμβαίνει. Και η υπόθεση των Όσκαρ, αποκαλύπτει μόνο μια μικρή (και εν τέλει όχι ιδιαίτερα σημαντική) διάσταση του όλου –κοινωνικοπολιτικού- θέματος.

Υπάρχει μια υποκρισία (και μια ασύγγνωστη υπερβολή) στον τρόπο που όλοι νιώθουν την ανάγκη να πάρουν μια θέση και να διακηρύξουν την άποψη τους για το εν λόγω ζήτημα. Πάντα τα Όσκαρ «δεσμεύονταν» από τις απαιτήσεις της πολιτικής ορθότητας, αυτό που συμβαίνει τώρα, όμως, ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Η ουσία των πραγμάτων τείνει να χαθεί, και η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας να μετατραπεί στην μόνη πραγματικότητα. Αν κάθε χρόνο πρέπει να υπάρχουν μαύροι υποψήφιοι, για να μην υπάρχουν οι διαμαρτυρίες ακτιβιστών, τότε γιατί όχι και μεξικάνοι, κινέζοι, σκανδιναβοί και πάει λέγοντας. Ποιος ορίζει πού σταματάει αυτό και πού αρχίζει η πραγματική αποτίμηση της αξίας των ηθοποιών ως ηθοποιών και όχι ως φορέων φυλετικών στερεοτύπων από την ανάποδη;

Πρόσφατα το ζήτημα έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από έναν ξεκάθαρα μισαλλόδοξο και ρατσιστή πολιτικό, τον Ντόναλντ Τραμπ, γιατί βρήκε σ’ αυτό την ευκαιρία για να δηλώσει «αυθεντικός». Και –πράγματι- όποιος δεν συμμορφώνεται με τον έμμεσο φασισμό της πολιτικής ορθότητας, είναι πιο αυθεντικός. Όχι, όμως, και να δίνεται πάτημα στους αληθινούς φασίστες να καμωθούν τους «ντόμπρους», επειδή δεν μπορεί να μπει χαλινάρι στην υποκρισία της –επιβεβλημένης- πολυσυλλεκτικότητας, που μπορεί να έχει νόημα ως τέτοια, μόνο όταν το ταλέντο παραμένει το βασικό κριτήριο.

Διαφορετικά ας μην μιλάμε για κινηματογραφικά βραβεία, αλλά για βραβεία πολύπολιτισμικότητας.

Διαβάστε ακόμη:
Η Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοινώνει αλλαγές σε κατάσταση πανικού
Τζορτζ Κλούνεϊ και Ίντρις Έλμπα εναντιώνονται στα «ολόλευκα Όσκαρ»
Ο Σπάικ Λι και η Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, μας προτρέπουν να μποϋκοτάρουμε τα Όσκαρ!
Εκπλήξεις και Απουσίες: το σκωτσέζικο ντους της Ακαδημίας