Μέρες Ξηρασίας

Τρία χρόνια μετά την λιτή κινηματογραφική παραβολή των «Τριών Αδερφών», ο βραβευμένος στα Φεστιβάλ Βερολίνου και Βενετίας σκηνοθέτης και ιστορικός Εμίν Αλπέρ («Πέρα απ' το Λόφο», «Υποψίες»), επιστρέφει ξανά ως διαπεραστικός ενδοσκόπος με τις νεο-νουάρ «Μέρες Ξηρασίας» για να διαφωτίσει (ή για την ακρίβεια να λούσει στο φως) τα επίκαιρα, πολυπαραγοντικά κι εκφυλιστικά ζητήματα της τουρκικής - και όχι μόνο - τοπικής κοινωνίας. Διόλου τυχαία, η ταινία του που έκανε πρεμιέρα στο προηγούμενο Φεστιβάλ Καννών (στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα») δέχθηκε δριμεία κριτική στην Τουρκία και πρόσφατα το Υπουργείο Πολιτισμού ζήτησε πίσω την κρατική, οικονομική του επιδότηση.

Ο Αλπέρ, συνεπής σε μία φιλμογραφία που διερευνά θαρραλέα την πατριαρχική δομή και τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας στην χώρα του, συνεχίζει την επισταμένη του παρατήρηση και στις «Μέρες Ξηρασίας» εμπνέεται από την παράδοση του νουάρ και του γουέστερν. Μέσα στον κινηματογραφικό αχνό ενός «Chinatown» αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού εισαγγελέα που μετατίθεται σε μικρή επαρχιακή πόλη κι έρχεται αντιμέτωπος με τα σκάνδαλα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η ταινία του, όμως, δεν λειτουργεί μονόπλευρα σε έναν αφηγηματικό άξονα. Απέναντι στα προβλήματα διαχείρισης της ύδρευσης (ευθεία αναφορά στην ταινία του Πολάνσκι), το ξερό τοπίο αναδεικνύει αλληγορικά και τα στεγανά μιας κοινωνίας, που επιθυμεί να προχωρήσει σε ένα «νέο κεφάλαιο», αλλά οι «παλιές έχθρες» την κρατούν δέσμια στην ίδια σελίδα.

Μέσα στις άνυδρες καταβόθρες του περιβάλλοντα χώρου, μία συμβολική εικόνα-μαρτυρία της διάτρητης κοινωνικής συνοχής, ο Αλπέρ στήνει μεθοδικά ένα πολιτικό θρίλερ. Σύντομα η σεξουαλική ταυτότητα του νεοφερμένου, «έξω από τα νερά του», εισαγγελέα Εμρέ (μία εξαιρετική διφορούμενη ερμηνεία του Σελαχατίν Πασαλί), αλλά και η προσθήκη ενός εγκλήματος (ένας βιασμός, στον οποίο ο Εμρέ είναι αυτόπτης μάρτυρας), θα δώσουν αναπάντεχους σεναριακούς κυματισμούς και μία ευκαιρία για ένα επιπλέον σχόλιο στην ομοφοβία του πατριαρχικού συστήματος. Τα παραπάνω συνεπικουρούνται θαυμάσια από την «αφυδατωμένη» Διεύθυνση Φωτογραφίας του Χρήστου Καραμάνη («Suntan», «Chevalier», «Τετάρτη 04:45» μεταξύ άλλων) η οποία εκθέτει στο φως την διαφθορά και κρύβει στο σκοτάδι τα μυστικά των εμπλεκομένων, αλλά και από το τεταμένο μουσικό score του Στέφαν Γουίλ που υπογραμμίζει το σασπένς και την δυσφορία.

Ευθύβολη, ειλικρινής εξέταση της παθογένειας των κοινωνικών δομών και σύγχρονη αποτύπωση των πολιτικών αγκυλώσεων της γείτονας χώρας, οι «Μέρες Ξηρασίας» κινηματογραφούν τολμηρά τις μέρες μας ως μία παραβολική αντανάκλαση. Τις μέρες της αδιέξοδης ανομβρίας μέσα σε μία καταιγίδα διαφθοράς. Παράλληλα, πιστοποιούν πως πέρα από τον Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, ο Εμίν Αλπέρ είναι ο Τούρκος σκηνοθέτης που αξίζει να αναζητήσετε.