Κώδικας: Εκδίκηση

Έχοντας σωθεί όταν ήταν παιδί από τον εκτελεστή Μούντι (Σάμιουελ Λ. Τζάκσον), η Άννα (Μάγκι Κιου) έχει πλέον εξελιχθεί στην πιο αποτελεσματική δολοφόνο στον κόσμο. Όταν εκείνος σκοτώνεται βάναυσα, η Άννα θα κάνει τα πάντα για να βρει εκείνον που αφαίρεσε τη ζωή από τον άνθρωπο που ήταν για εκείνη πατέρας και μέντορας. Ακόμα και αν η εκδίκηση τη φέρει πίσω στο Βιετνάμ, τη γενέτειρα στην οποία ορκίστηκε να μην επιστρέψει ποτέ. Ακόμα και αν τη φέρει αντιμέτωπη με τον Ρέμπραντ (Μάικλ Κίτον), έναν αινιγματικό δολοφόνο ο οποίος δεν κρύβει την έλξη του για την Άννα.

Ο πρωτότυπος τίτλος «The Protégé» αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από τον κάπως αόριστο ελληνικό «Κώδικας: Εκδίκηση», όμως και οι δυο μαζί δίνουν ένα καλύτερο στίγμα ως προς τα γεγονότα της νέας ταινίας του Μάρτιν Κάμπελ, σκηνοθέτη του καλύτερου Τζέιμς Μποντ φιλμ του καιρού μας, «Casino Royale». Μία οργισμένη - αλλά πάντα κρύο αίμα στην όψη - προστατευόμενη, ζητά μεθοδικά εκδίκηση για τη δολοφονία του ανθρώπου στον οποίο χρωστά τα πάντα. Μετά από μια εισαγωγική σεκάνς εκεί όπου ξεκίνησαν όλα, στο Βιετνάμ του 1991, το οποίο και θα μας περιμένει εν είδει κύκλου στη συνέχεια, αλλά και ένα σύντομο πέρασμα από τη Ρουμανία του σήμερα όπου ξεδιπλώνονται οι φονικές ικανότητες της Άννας και ο άρρηκτος δεσμός της με τον Μούντι, ο «Κώδικας: Εκδίκηση» παίρνει το μονόδρομο που λίγο πολύ περιμένουμε, κρατώντας λίγα στοιχεία εντυπωσιασμού για την πορεία. Άλλωστε το σενάριο είναι του Ρίτσαρντ Γουένκ, που με βιογραφικό τα «Equalizer» είναι μάλλον λογικό μην να περιμένουμε κάτι καινοφανές.

Η ψαρωτικά εγκρατής φιγούρα της Αμερικανοβιετναμέζας Μάγκι Κιου αποτελεί ένα βασικό κέρδος για μια ταινία που εστιάζει πολύ πάνω της

Η ψαρωτικά εγκρατής φιγούρα της Αμερικανοβιετναμέζας Μάγκι Κιου που έγινε κινηματογραφική σταρ στο Χονγκ Κονγκ προτού κερδίσει καθυστερημένα λίγη προσοχή από Χόλιγουντ μεριά («Divergent»), αποτελεί ένα βασικό κέρδος για μια ταινία που εστιάζει πολύ πάνω της. Το στοιχείο της έκπληξης θα παιχτεί κάμποσες φορές αλλά σε ανεκτό βαθμό, είτε αυτό περιλαμβάνει ανατροπές είτε μια σειρά από αναπάντεχα φονικά και εκρήξεις δράσης, μιας και στο σύμπαν της ταινίας φοριέται πολύ ο/η δολοφόνος να δρα ξαφνικά και με μια εκκεντρική πρωτοτυπία επί της διαδικασίας. Έπειτα είναι ο μετριοπαθής κοσμοπολιτισμός της παραγωγής που δίχως να φτάνει ασφαλώς επίπεδα Μποντ, φροντίζει να προσφέρει τις καθιερωμένες αν και όχι φαντεζί εν προκειμένω εναλλαγές σκηνικού από χώρα σε χώρα.

Μόνο και μόνο η επιστροφή του Τζάκσον σε ρόλο εκτελεστή αποτελεί ένα πάντα καλοδεχούμενο κλείσιμο του ματιού στις «Pulp Fiction» ημέρες, το καταδικασμένο νταραβέρι μεταξύ Μάγκι Κιου και Μάικλ Κίτον προσδίδει λίγο αλατοπίπερο στην ευχάριστα χορογραφημένη δράση και το όχι ακριβώς καθηλωτικό μυστήριο της πλοκής, ενώ η παραδοχή πως η εκδίκηση είναι περισσότερο μια διαδικασία πόνου πρωτίστως για τον εκδικητή παρά μια τελετουργική δικαίωσή του όπως φαντασιακά υφαίνεται, συνιστούν μερικά ακόμη θετικά στοιχεία του «Κώδικα: Εκδίκηση». Αρκετά για να το καταστήσουν διασκεδαστικό, όχι όμως και για να διασφαλίσουν πως θα παραμείνει για καιρό στη μνήμη, ή να το θέσουν στο ίδιο επίπεδο με αντίστοιχα φιλμ με εκδικήτριες σαν τα «Η Εκδίκηση Μιας Κυρίας», «Kill Bill», «Το Κορίτσι με το Τατουάζ» και «Revenge».