Χαβιέ Μπαρδέμ: Το χάρισμα μέσα του - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
14:59
1/3

Χαβιέ Μπαρδέμ: Το χάρισμα μέσα του

«Πριν Πέσει η Νύχτα» (2000) του Τζούλιαν Σνάμπελ
«Πριν Πέσει η Νύχτα» (2000) του Τζούλιαν Σνάμπελ

Γενέθλια για τον Χαβιέ Μπαρδέμ, που κινείται με ταχείς ρυθμούς προς «ιερό τέρας» της ευρωπαϊκής κινηματογραφίας. Ένα Όσκαρ και επτά (!) Γκόγια ήδη από την Ισπανία, σταθερά υψηλές οι προδιαγραφές του, πάντα ωφέλιμες οι συνεισφορές του με το που εμφανίζεται μπροστά στον φακό.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Το παιδί που γεννήθηκε στις Κανάριες Νήσους, μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα του αφού οι γονείς του χώρισαν σχεδόν αμέσως αφ’ ότου γεννήθηκε, που πήρε το όνομα της μάνας του (και είναι όνομα που κρατάει μια μακρά ισπανική παράδοση στο εγχώριο σινεμά) και μεγάλωσε μέσα στις ταινίες και τα στούντιο, μπήκε στο σινεμά από πολύ νωρίς, ανεπιτυχώς. Η πορεία του ξεκίνησε μ’ έναν δεύτερο ρόλο σε μια ταινία του Μπίγκας Λούνα κι ένα πέρασμα από τα «Ψηλά Τακούνια» του Αλμοδοβάρ, ήταν όμως το «Jamon Jamon» του Λούνα που τον έφερε δια μιας στο στερέωμα κι έκτοτε η πορεία είναι μόνο ανοδική.

Εκεί, ο Μπαρδέμ σε ρόλο κάτι ανάμεσα Πάνος Μιχαλόπουλος βιντεοταινίας που θέλει να γίνει ταυρομάχος και ιδανικός κι ανάξιος εραστής, τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω του, όσα τουλάχιστον δεν είχαν σφηνωθεί πάνω στην 18χρονη Πενέλοπε Κρουζ, σε μια ιστορία που είχε αρχίσει να γράφεται χωρίς καλά-καλά να το ξέρουν κι οι ίδιοι. Με τον Μπίγκας Λούνα θα ξαναβρίσκονταν και τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Στην δεκαετία του ’90 ο Μπαρδέμ είχε μια καλοστηριγμένη καριέρα που με το ένα πόδι βρισκόταν στην εκμετάλλευση του σεξ-απίλ του και το άλλο σε παραγωγές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διέπρεπαν. Κάπως έτσι βρέθηκε στο «Στόμα με Στόμα», την «Καυτή Σάρκα» του Αλμοδοβάρ (κι εδώ η Πενέλοπε), να βολοδέρνει σε φαινομενική στασιμότητα μέχρι να έρθει το μεγάλο έργο και η αναγνώριση στο «Πριν Πέσει η Νύχτα» του Τζούλιαν Σνάμπελ στο γύρισμα της χιλιετίας. Κάπου εκεί ο Μπαρδέμ γίνεται αντικείμενο κουβέντας, Πατσίνο και Κόπολα προφέρουν λόγια εκστατικών επαίνων, έρχεται η πρώτη στην ιστορία οσκαρική υποψηφιότητα για Ισπανό ηθοποιό και μια εποχή μεγάλων παρουσιών και μετατροπής ρόλων σε κάτι συχνά μεγαλύτερο από αυτό που είναι στο χαρτί, ξεκινά.

Ο Τζον Μάλκοβιτς τον θέλει στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, «Ο Χορευτής του Επάνω Ορόφου», που είναι και το αγγλόφωνο του Μπαρδέμ (που χρειάστηκε καιρό για να βελτιώσει τα αγγλικά του), ενώ οι «Δευτέρες με Λιακάδα» θα φέρουν σ’ έναν αγνώριστο, ολοκαίνουργιο και δεσποτικής βαρύτητας ηθοποιό υποψηφιότητα για Βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας κι ένα (ακόμα) Γκόγια από τα συνολικά έντεκα που έχει μέχρι στιγμής προταθεί.

Πέρασμα – αξέχαστο – από το «Collateral» του Μάικλ Μαν και «Η Θάλασσα Μέσα μου» θα φέρει βραβεία σε Ευρωπαϊκή Ακαδημία, Γκόγια, Βενετία και αλλού, όμως περισσότερο θα φέρει μια αναγνώριση που τον κατοχυρώνει για την τόλμη του σ’ ένα πολύ πλατύτερο κοινό. Οι καρποί της ανόδου αυτής θα έρθουν, ένα πέρασμα μετά από τα «Φαντάσματα του Γκόγια» του Μίλος Φόρμαν, το 2007 στην ανέλπιστη επιλογή του ως Αντόν Σικούργκ στο «Καμμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» των αδελφών Κοέν που θα φέρει το Όσκαρ στο ηθοποιό – και θα εγκαινιάσει και μια εποχή που η όψη του θα εφαρμόζει άφοβα σε σχεδόν κάθε ερχόμενο ρόλο.

Το 2008 παίζει στον Γούντι Άλεν ανάμεσα στην Σκάρλετ Γιόχανσον και την Πενέλοπε Κρουζ στο «Βίκι Κριστίνα Μπαρτσελόνα», το πλήρωμα του χρόνου έχει έρθει, το φλερτ ανθοφορεί, δυο χρόνια μετά παντρεύονται, έχουν δυο παιδιά και είναι ένα από τα ζευγάρια που δεν απασχολούν τον κόσμο με σαχλαμάρες, ενώ εξελίσσονται μαζί και καλλιτεχνικά. Πριν δυο χρόνια ήταν και παράλληλα υποψήφιοι για Όσκαρ Πρώτων Ρόλων, εκείνος - μυστηριωδώς κάπως, ομολογουμένως - για την στιβαρή παρουσία του ως Αρμάν Ασάντε από το «Mambo Kings» (οκ ως Ντεζί Αρνάζ) δίπλα στην Νικόλ Κίντμαν ντυμένη Λουσίλ Μπολ και η Κρουζ για τις «Παράλληλες Μητέρες» του Αλμοδόβαρ.

Ινιάριτου, Μάλικ, Μέντες, Σκοτ, Αρονόφσκι, Φαραντί, Σόρκιν, Βιλνέβ, ακόμα και ο Σον Πέν σε μια ιστορικά αποτυχημένη ταινία, το «Last Face» του 2016, συνωστίζονται να του φυλάξουν μια θέση στις ταινίες τους. Το φοβερά ευμετάβλητο και κινηματογραφικότατο πρόσωπό του λατρεύεται απ’ τον φακό, το εργασιακό του ήθος και κυρίως το αποτέλεσμα ενός έρματος άλλης εποχής που κουβαλά (δες τον πως παρασύρει όλη την ταινία του Φαρχαντί), εκτιμάται δεόντως από την βιομηχανία και τον κόσμο.

Αυτές τις μέρες μπορείτε να τον απολαύσετε στο «Dune: Μέρος Δεύτερο». Ο Μπαρδέμ ξεχωρίζει για την ανθρωπιά (αλλά και τους χιουμοριστικούς τόνους) που προσφέρει στο ρόλο του θρησκόληπτου Στίλγκαρ.