11:06
27/11

Μπρους Λι: Με τον τρόπο του Δράκου

Ο Μπρους Λι γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο, την ώρα (6-8 το πρωί) και την χρονιά (1940) του Δράκου, από Κινέζο πατέρα και μικτής καταγωγής μητέρα, έμεινε στην Αμερική για λιγότερο από 3 μήνες κι έφυγε βρέφος ακόμη για το Χονγκ Κονγκ όπου και παρέμεινε ως τα 18 του. Στα μέσα του 1959 θα επέστρεφε στην Αμερική όπου και θα παρέμενε ως το τέλος της βραχείας ζωής του.

Από τα 19 του ο Λι ξεκίνησε να διδάσκει πολεμικές τέχνες και μάλιστα μια δική του εκδοχή, το Γιουν Φαν Γκουνγκ Φου, που ήταν μια καινοτόμος τέχνη ελάχιστα στηριζόμενη στην κινεζική παράδοση. Στα μέσα του '60 ο Λι ήταν ήδη μια αναγνωρισμένη φιγούρα στον χώρο των πολεμικών τεχνών και ήταν συχνά καλεσμένος για επίδειξη τεχνικών άσκησης (κάμψεις με δύο δάχτυλα ή η περίφημη «γροθιά της μιας ίντσας») αν και παράλληλα τον ακολουθούσε μια φημολογία πως δεν ήταν και ο πρύτανης της ψυχραιμίας, αδυνατώντας συχνά, σύμφωνα με φήμες πάντα, να αφήσει αναπάντητες προκλήσεις σε αγώνες/καυγάδες, ακόμα και στο δρόμο.

Στο σινεμά ο Λι βρέθηκε από πολύ νωρίς χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιτυχία, καθώς η ανάπτυξη της προσωπικής του τέχνης (και η οικογένειά του, βέβαια, από τα μέσα του '60 ήταν πατέρας δύο παιδιών του, επίσης πρόωρα χαμένου, Μπράντον και της Σάνον) ήταν η βασική προτεραιότητα της ζωής του. Ωστόσο, ανάμεσα σε κάμποσες τηλεοπτικές παρουσίες, ο Λι έκανε ένα πέρασμα από το διασκεδαστικό «Μάρλοου» με τον Τζέιμς Γκάρνερ και χορογράφησε μια σκηνή ξύλου στο «Ένας Περίπατος Στην Ανοιξιάτικη Βροχή» με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Άντονι Κουίν (που αυτός ο υπογράφων αγνοεί), προετοιμάζοντας το έδαφος για την έκρηξη που θα ξεκινούσε αμέσως μετά καθορίζοντας τη ζωή αλλά και το ίχνος του στην ποπ κουλτούρα (και όχι μόνο) του 20ου αιώνα.

Ο Λι πήγε στις αρχές του '70 στο Χονγκ Κονγκ πρώτα για να ξεφύγει από την τυποποίηση των αμερικάνικων σίριαλ (αν και στο Χονγκ Κονγκ διαπίστωσε πως ήταν ήδη διάσημος από τον ρόλο του σε ένα από αυτά) και κατά δεύτερον να παρουσιάσει κινηματογραφικά ένα αποτέλεσμα που θα τον συνέστηνε στους χολιγουντιανούς παραγωγούς. Η πρώτη ταινία του Λι ήταν το «Μεγάλο Αφεντικό», μια τεράστια επιτυχία που έκανε τον Λι έμβλημα στην Ασία, στη συνέχεια ήταν «Οι Ματωμένες Γροθιές του Καράτε» που ήταν ακόμη πιο επιτυχημένες, ή και πιο ματωμένες αν προτιμάτε, ενώ την ίδια χρονιά (1972), ο Λι φτιάχνει τη δική του εταιρεία και αποκτά πλήρη έλεγχο στο «Ο Κίτρινος Πράκτωρ Εναντίον της Μαφίας», που το γράφει, το σκηνοθετεί, το παράγει και διατηρεί φυσικά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτό θα ήταν μια κολοσσιαία επιτυχία, με γυρίσματα στο Κολοσσαίο, αναμέτρηση με τον Τσακ Νόρις, σάουντρακ από Ένιο Μορικόνε ως Τζον Μπάρι και τμήματά του θα χρησιμοποιούνταν μετέπειτα στο «Παιχνίδι του Θανάτου» που είχε μείνει ανολοκλήρωτο – και θα έβγαινε μετά τον θάνατό του περιέχοντας την περίφημη σκηνή με τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάαρ. Ο λόγος που θα έμενε ανολοκλήρωτο ήταν το «Ο Κίτρινος Πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ», η ταινία που η Warner ήθελε να έχει τον Λι πρωταγωνιστή στο αμερικάνικο ντεμπούτο του. Το έργο έμελλε να είναι η καλύτερη ταινία του είδους, μια τεράστια οικονομική και καλλιτεχνική επιτυχία, με σάουντρακ Λάλο Σέφριν, Τζον Σάξον (μαύρη ζώνη στο καράτε) και Τσάκι Τσαν κομπάρσο στο καστ και τον Λι να θέλει να φτιάξει, εκτός των σκηνών δράσης, μια ταινία-φόρο τιμής στην ασιατική κουλτούρα.

Λίγες εβδομάδες πριν την έξοδο της ταινίας ο Μπρους Λι θα βρισκόταν νεκρός στην κρεβατοκάμαρά του από αλλεργική αντίδραση σε αναλγητικό χάπι – αν και για χρόνια ο ξαφνικός του θάνατος θα έδινε λαβές για θεωρίες συνωμοσίας χωρίς προηγούμενο. Στα 33 του χρόνια, ο Μπρους Λι είχε γίνει ο καλύτερος στην τέχνη του, ένας κινηματογραφικός σταρ μεγάλου διαμετρήματος αλλά περισσότερο απ' όλα μια Εικόνα της ασιατικής κουλτούρας, ένας άνθρωπος που συνέβαλε πολύ στην αλλαγή των στερεοτύπων σε μια εποχή κυριαρχίας τους αλλά και μια όψη παγκοσμίου βεληνεκούς που επηρέασε από τον τρόπο της ζωής του ως την φιλοσοφία των λεγομένων του.