Η Κλόι Τζάο μιλά για τα Όσκαρ, την εργασιομανία της, τους Eternals, τον Δράκουλα και τα... sneakers της

Από τα πιο προβεβλημένα από τον ειδικό Τύπο πρόσωπα της πανδημίας, η 39χρονη Κλόι Τζάο ηγείται, μαζί με την ΜακΝτόρμαντ, μιας από τις δύσκολα-θα-βρεις-πιο-πολυβραβευμένες ταινίες της σύγχρονης ιστορίας. Το «Nomadland», γεννήθηκε μέσα από τις σελίδες του «πανέμορφου, πανέμορφου» βιβλίου της Τζέσικα Μπρούντερ (σ.σ. στα ελληνικά τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Κυψέλη) και όπως λέει η ίδια «με έκανε να αισθανθώ ένα συλλογικό αίσθημα απώλειας, απώλειας ενός τρόπου ζωής. Και σε αυτό ήθελα να εστιάσω».

«Εκείνο που σκόπευσα», συνεχίζει, «ήταν να δω και μια κοινωνία ηλικιωμένων, να μάθω από τις κουβέντες τους και να κάνω την ιστορία παγκόσμια. Οι θεατές θα πρέπει να συσχετιστούν πρώτα συναισθηματικά και μετά να διερωτηθούν 'γιατί' οι άνθρωποι της ταινίας πήραν αυτή την απόφαση, ποια η σχέση τους με την οικονομία της εποχής που ζούμε. Αν δεν επενδύσεις συναισθηματικά, μόνο διανοητικά, δεν μπορείς να συλλάβεις το έργο». 

Πράγματι, από την πλευρά μας να σημειώσουμε, είναι και το σημείο που το «Nomadland» είναι «τυχερό» στην εποχή που συνέβη, μια εποχή που το χρειάστηκε περισσότερο ίσως από κάθε άλλο έργο. Αυτό βέβαια δεν λέει κάτι ως προς την αξία του - θα ήταν σημαντικό και εκτός της εποχής της πανδημίας - όμως η αλληλεπίδρασή του με τους καιρούς και τις λογιών απώλειές της, είναι νευραλγική.

Στην συνέχεια η Τζάο ερωτήθηκε για πιο τρέχοντα ζητήματα όπως η οσκαρική καμπάνια και πώς της φάνηκε: «Μακρύτερη απ' όσο νόμιζα, Κοιτάξτε, είμαστε μόνοι μας στα σπίτια μας. Δεν βλέπουμε την οικογένειά μας, τους φίλους μας. Τουλάχιστον με το zoom, έστω και αν το κοροϊδεύουμε, το να βλέπω συναδέλφους, να βλέπω τα σπίτια τους, τους σκύλους τους, τις οικογένειές τους, με έκανε να αισθάνομαι λιγότερο μόνη μου. Οπότε είμαι ευγνώμων για αυτή την περίοδο».

Και τώρα τι; Τώρα «Eternals», στην εντελώς αντίπερα αισθητική όχθη της οσκαρούχου δουλειάς της, ένα στοίχημα απίθανο πριν λίγα χρόνια, μια γυναίκα, Κινέζα, κάτοχος Όσκαρ στο τιμόνι μιας παραγωγής που θα χρηματοδοτούσε περίπου 40 «Nomadland» (αν μας λέει κάτι αυτό για το που πάνε τα λεφτά). «Έίναι μια απίθανη εμπειρία η συνεργασία με την ομάδα αυτή», λέει η σκηνοθέτις, προσέχοντας τη φράση «όραμά μου», λίγο περισσότερο. «Αν και οι άνθρωποι με βοήθησαν πολύ σε αυτό που εγώ ήθελα να κάνω, όντως κράτησα την ηγεσία της παραγωγής και με στήριξε μια απίστευτα ταλαντούχα ομάδα ανθρώπων».

Η Τζάο και τα...sneakers της («πάρα πολύ περπάτημα, μεγάλη ημέρα σε διάρκεια, δεν νομίζω ότι θα άντεχα τακούνια» - τα βρήκανε και σ' αυτό με την ΜακΝτόρμαντ), μετά τους «Αιώνιους», ακούγεται προς Δράκουλα μεριά, για ένα γουέστερν επιστημονικής φαντασίας, που ακούγεται παράταιρο και της αρέσει: «Είμαι μεγάλη θαυμάστρια του βιβλίου και θα ήθελα να δω τι ουσία θα βρω μέσα του και πώς μπορώ να επανεφεύρω αυτόν τον χαρακτήρα που αγαπώ τόσο πολύ». Το θέμα της αιιωνιότητας ήδη διακρίνεται, με τους κριτικούς να ακονίζονται (και να αγωνίζονται) να παντρέψουν τους «Eternals» με τον επικείμενο Δράκουλα.

Και πόσο γρήγορα θα επιστρέψει στη δουλειά; «Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πόσο μου αρέσει η δουλειά και πόσο πολύ δουλεύω. Οπότε, η αλήθεια είναι, ότι σήμερα το απόγευμα, αμέσως μετά την συνέντευξη, έχω να πάω στην Ντίσνεϊ για φινίρισμα στην ταινία. Έχω ήδη αργήσει!».

Ολόκληρο το άρθρο του Variety, εδώ.