«I'll Be Right Here»: Σαν σήμερα κυκλοφόρησε ο «Ε.Τ.» του Στίβεν Σπίλμπεργκ - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:50
11/6

«I'll Be Right Here»: Σαν σήμερα κυκλοφόρησε ο «Ε.Τ.» του Στίβεν Σπίλμπεργκ

Στις 11 Ιουνίου 1982, ένας «εξωγήινος» ναυάγησε στη γη. Και αναζητώντας «σπίτι», έκανε μόνιμη «κλήση» στην καρδιά μας.

Από τον Πάνο Γκένα

Υπάρχουν ταινίες που αλλάζουν ζωές. Για 'μένα είναι τούτη 'δω.

Ένας εξωγήινος εγκαταλείπεται στη γη και ένα παιδί θα τον βοηθήσει να επιστρέψει σπίτι. Μέχρι την ανάληψή του στους ουρανούς όμως, ο περίεργος επισκέπτης θα έχει κοινωνήσει στους χαρακτήρες της ταινίας, όσο και στους θεατές της, ένα θαύμα. Την εμπειρία της απόλυτης αγάπης. Αυτή που παραδίδεται αμαχητί χωρίς όρους και όταν χάνεται μετατρέπεται σε ατόφια, γνήσια, αναλλοίωτη μνήμη. Γιατί το μάθημα του «εξωγήινου» είναι πως όταν η καρδιά λέει «stay», είναι εξίσου σημαντικό να αποθησαυρίζεις την εμπειρία. «I'll be right here» λέει στο φινάλε ο Ε.Τ. και με ένα φωτεινό δάχτυλο που επουλώνει πληγές, δείχνει το κεφάλι του Έλιοτ. Εκεί θα μείνει για πάντα ως θαυμάσια, αγιάτρευτη ουλή.

Κάπου ανάμεσα στη χριστιανική αλληγορία και την ανόθευτη παιδικότητα, ο «Εξωγήινος» του Στίβεν Σπίλμπεργκ συνοψίζει την άδολη φιλία δυο ξένων με τον πιο αγνό τρόπο. Διόλου τυχαία, παιδί χωρισμένων γονιών ο ίδιος, παραδίδει εδώ ένα αυτοαναφορικό αριστούργημα αναπάντεχα γειωμένης, επιστημονικής φαντασίας και ταυτόχρονα την πιο προσωπική ταινία του.

Το ταξίδι στην φαντασία θα έχει παντοτινή πατρίδα το συναίσθημα

Το καλλιτεχνικό βάπτισμα των '70s, οι παιδικές αναμνήσεις του, ο απών πατέρας (μόνιμη θεματική των ταινιών του), η «ουρανοκατέβατη» στην κυριολεξία ελπίδα είναι μερικά από τα στοιχεία που ανακαλεί για να τα μετουσιώσει σε αέναο μύθο. Με μία κάμερα που στέκεται αντιδραστικά στο ύψος ενός ανηλίκου, ο «Ε.Τ.» παρακολουθεί μία διαλυμένη οικογένεια, τα σχολικά χρόνια, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και στην προσπάθεια να βρει το πρωτόλειο συνεκτικό στοιχείο που συνιστά ανθρωπιά, την επικοινωνία, επουλώνει τα τραύματα της δεκαετίας του '70. Ταυτόχρονα ενώνει το παγκόσμιο κοινό σε μία «οικογένεια».

Ο «E.T.», τεράστια εμπορική επιτυχία και η «καλύτερη ταινία Ντίσνεϊ» που δεν έγινε ποτέ από αυτήν, δανείζεται την αφηγηματική στόφα του κλασικού παραμυθιού και μεσσιανικά στοιχεία μιας οικουμενικής πίστης. Τα τραυματικά «άουτς» της πορείας προς την ενηλικίωση γιατρεύονται με το άγγιγμα, η σωτηρία από το χείλος του γκρεμού έρχεται σαν μία ιπτάμενη βόλτα στο φεγγάρι και ο Σπίλμπεργκ τροφοδοτώντας την ανήλικη αναπόδραστη διάθεση για περιπέτεια, αποδίδει την έννοια του θαύματος σαν ένα αθώο, παιδικό βίωμα.

Οι δυο φίλοι θα βιώσουν τον ανυπόφορο πόνο της ενήλικης παρέμβασης και τελικά θα γυρίσουν σπίτι μετά από ένα λυτρωτικό αντίο. Και ο «Ε.Τ.» θα είναι εκεί για να θυμίζει πως το ταξίδι στην φαντασία θα έχει παντοτινή πατρίδα το συναίσθημα.