14:48
29/5

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα Μπονγκ Τζουν Χο μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ

Δεν περιμέναμε ασφαλώς το θρίαμβο στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών προκειμένου να αναγνωρίσουμε τις αρετές όσο κυρίως το σταθερά ανήσυχο πνεύμα που χαρακτηρίζει έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες δημιουργούς που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια το ασιατικό σινεμά.

Ήδη δοκιμασμένος σε φιλόδοξες διεθνείς παραγωγές όπως το «Snowpiercer» και το «Okja» του Netflix αλλά και με ένα ιδιαίτερο βλέμμα ως προς την κοινωνιολογική διάσταση των ιστοριών που αφηγείται, ο Μπονγκ Τζουν Χο παραδίδει στο βραβευμένο πλέον με Χρυσό Φοίνικα «Parasite» ένα εκρηκτικό μείγμα μαύρης κωμωδίας και αλληγορικού θρίλερ που ασχολείται με τις ακραίες αντιθέσεις εντός της κορεατικής κοινωνίας. Ένα απολαυστικό πολιτικό φιλμ κατά το οποίο μία πολύ φτωχή και μία εύπορη οικογένεια «συνυπάρχουν» στο σπίτι της δεύτερης με έναν εξαιρετικά απροσδόκητο τρόπο. (Αναλυτικά η άποψή μας για την ταινία εδώ).

Ό,τι ακολουθεί είναι ένα preview της συζήτησης που είχαμε μαζί του στις Κάννες.

Η κορεατική κοινωνία μοιάζει με πυρκαγιά. Πολλά ακραία πράγματα συμβαίνουν από το πουθενά

Το «Parasite» αναφέρεται σε ακραίες αντιθέσεις εντός της κορεατικής κοινωνίας. Τι πραγματικά συμβαίνει εκεί;

Πολλά ακραία και σοκαριστικά συμβαίνουν στην Κορέα. Έχει καταφέρει να αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό οικονομικά και τώρα είμαστε γνωστοί για την κορεατική ποπ και τα φανταχτερά τηλεοπτικά προγράμματα που είναι πολύ δημοφιλή σε όλη την Ανατολή. Όλα αυτά είναι μέρος της πραγματικότητας μας, όπως επίσης υπάρχουν οι πλούσιοι, οι κοινωνικές τάξεις. Ωστόσο είναι πολύ σπάνιο να δεις στην τηλεόραση ή στο σινεμά τους πιο πλούσιους της χώρας όπως και τους πιο φτωχούς. Σπανίως βλέπεις ανθρώπους που μένουν στα ημιυπόγεια. Και βέβαια δεν τους βλέπεις αυτούς τους δύο μαζί.

Μπορεί να πει κανείς ότι η κορεατική κοινωνία μοιάζει με πυρκαγιά. Πολλά ακραία πράγματα συμβαίνουν από το πουθενά. Και αυτή ακόμα η ιστορία της ταινίας που υπό αυτή την έννοια είναι βεβαίως ακραία και μοναδική, μπορεί να τη δει κανείς σχεδόν και σαν ντοκιμαντέρ ως προς το πώς κάτι τέτοιο μπορούσε να προκύψει. [...] Πάντως η κορεατική κοινωνία είναι καλύτερη και πιο υγιής από εμένα [σ.σ. γέλια]

Παρά τη σκοτεινή διάσταση του θέματος και των χαρακτήρων, υπάρχει πολύ χιούμορ στην ταινία. Πώς προτιμάς να προσεγγίζεις την ανάπτυξη των ηρώων σου;

Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι άνθρωποι που υπάρχουν γύρω μας. Όταν μιλάμε για σκοτεινούς χαρακτήρες, στην πραγματικότητα σκοτεινή είναι η συνθήκη που τους περιβάλλει, οι καταστάσεις που βιώνουν. Όταν σκέφτομαι κάποιο σενάριο, έχω πάντα στο μυαλό μου τους χαρακτήρες. Αντί να τους τοποθετώ σε ένα χειρουργικό τραπέζι και να τους ανοίγω, θέλω να νιώθω ότι τους ξέρω από καιρό, όπως οι άνθρωποι γύρω μου. Θέλω να έχω αυτή την στενή σχέση με τους χαρακτήρες μου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ταινία σου αποτυπώνει το ταξικό χάσμα. Αποτελεί στοιχείο έμπνευσης για σένα αυτό το χάσμα; Σε θυμώνει;

Τον θυμό νομίζω μπορείς να τον νιώσεις περισσότερο στο «Snowpiercer». Όταν ο Κρις Έβανς εκεί βάζει τις μηχανές του τρένου μπροστά, το συναίσθημα που βιώνει είναι θυμός. Το «Snowpiercer» βέβαια είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας. Εδώ, στην κορύφωση του «Parasite» βλέπεις να εκδηλώνεται τρομερή βία. Στο σημείο αυτό ίσως ο θυμός να μοιάζει προς στιγμή ο καθοριστικός παράγοντας, όμως βλέποντας ολόκληρη την ταινία και ειδικά το φινάλε, η αίσθηση της λύπης είναι για μένα αυτό που μένει και που έχει σημασία.

Πώς σκέφτηκες τον τίτλο «Parasite»;

Όταν το 2013 μου πρωτοήρθε η ιδέα της ταινίας, ο τίτλος που σκεφτόμουν ήταν άλλος, «Decalcomania», εκείνη η τεχνική ζωγραφικής όπου ζωγραφίζεις το μισό χαρτί και μετά το διπλώνεις στη μέση βάφοντας έτσι και το άλλο μισό. Αρχικά σκεφτόμουν μια ιστορία μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο τετραμελείς οικογένειες, μία πλούσια και μία φτωχή, με μία οπτική αποστασιοποιημένη ως προς αυτές. Όμως όταν το 2017 ξεκίνησα να γράφω το σενάριο, αποφάσισα να εστιάσω πολύ περισσότερο στη φτωχή οικογένεια προκειμένου η αφήγηση να ακολουθεί την οπτική γωνία των δικών της μελών. Έτσι, από τη στιγμή που άλλαξε η προσοχή μου μεταξύ των δύο οικογενειών, αλλάξαμε και τον τίτλο σε «Parasite».

Ολόκληρη η συνέντευξη θα δημοσιευθεί με την κυκλοφορία της ταινίας. Το «Parasite» θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες σε διανομή Seven Films.

Διαβάστε ακόμη:
Χρυσός Φοίνικας στο «Parasite» του Μπονγκ Τζουν Χο! Κεκάτος, Ντιόπ, Νταρντέν μεγάλοι νικητές των Καννών
Χρυσός Φοίνικας ταινίας μ.μ. στον Βασίλη Κεκάτο για την «Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό και Εμάς»

Ανταποκρίσεις του ΣΙΝΕΜΑ - cinemagazine.gr από το 72ο Φεστιβάλ Καννών:
Συνέντευξη -> Ο Βασίλης Κεκάτος διεκδικεί τον Χρυσό Φοίνικα
Κριτική -> «Mektoub, My Love: Intermezzo» του Αμπντελατίφ Κεσίς
Κριτική -> «Ματιάς & Μαξίμ» του Ξαβιέ Ντολάν
Κριτική -> Το «Parasite» του Μπνγκ Τζουν Χο
Κριτική -> «Κάποτε στο...Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο
Κριτική -> «Frankie» του Άιρα Σάικς
Κριτική -> «Νεαρός Άχμεντ» των αδερφών Νταρντέν
Κριτική -> «Diego Maradona» του Ασίφ Καπάντια
Κριτική -> «A Hidden Life» του Τέρενς Μάλικ
Κριτική -> «Πόνος και Δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ
Κριτική -> «Το Πορτρέτο μιας Νεαρής που Φλέγεται» της Σελίν Σιαμά
Κριτική -> «Ο Φάρος» του Ρότζερ Έγκερς
Κριτική -> «Atlantique» της Ματί Ντιόπ
Κριτική -> «Little Joe» της Τζέσικα Χάουσνερ
Κριτική -> «Rocketman» του Ντέξτερ Φλέτσερ
Κριτική -> «Sorry We Missed You» του Κεν Λόουτς
Κριτική -> «Bacurau» των Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου, Ζουλιάνο Ντορνέλες
Κριτική -> «Οι Άθλιοι» του Λαντζ Λι
Κριτική -> «The Dead Don't Die» του Τζιμ Τζάρμους