Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός του Κεν Λόουτς

Η κινηματογραφική δημιουργία δύο πράγματα χρειάζεται, κάτι να πει κι έναν τρόπο που θα το πει καλύτερα. Η εκδοχή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού του Κεν Λόουτς δεν διαφοροποιείται στην θεματολογία των ταινιών του, προσαρμόζει όμως τα θέματά της στην βρετανική (κυρίως) πραγματικότητα των ανισοτήτων, της εργατικής τάξης, της ανεργίας, της ελλιπούς Πρόνοιας, της οικογενειακής δυσλειτουργίας, των ανένταχτων παιδιών.

Στο δεύτερο μέρος του βίντεο-δοκιμίου παρουσιάζεται ο τρόπος της λοουτσικής σκηνοθεσίας. Ο τρόπος που μοντάρεται ο διάλογος, τα μονοπλάνα, η επιλογή μακρών σεκάνς συζητήσεων με συλλογικό ήρωα, τα βίαια ξεσπάσματα και οι λογιών «επαναστάσεις» ανθρώπων που έχουν φτάσει στην άκρη του σχοινιού τους.

Από το «Κες» και το «Riff Raff» μέχρι το «Όνομά μου είναι Τζο» και το «Αναζητώντας τον Έρικ», ο Λόουτς υπερηφανεύεται μια συμπαγή ποιοτικά, συνεκτική θεματικά φιλμογραφία που αποτυπώνει το βαρύ ίχνος της καπιταλιστικής δυσλειτουργίας στον άνθρωπο.