Ο Μαρκ Κόλιν των «Nouvelle Vague» μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
16:44
5/4

Ο Μαρκ Κόλιν των «Nouvelle Vague» μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο

Ο άνθρωπος πίσω από μια από τις πιο αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού μιλά στο ΣΙΝΕΜΑ με αφορμή την προβολή της πρώτης του ταινίας «Το σοκ του μέλλοντος» (Le Choc du Futur, 2019) στο πλαίσιο του KINO Athens την Πέμπτη 7 Απριλίου στις 21.00. 

Συνέντευξη στον Γιάννη Βασιλείου

Το «Shock of the Future» είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μαρκ Κόλιν της αγαπημένης (και) του ελληνικού κοινού μπάντας «Nouvelle Vague». Η δράση της ταινίας τοποθετείται στα τέλη των '70s και εκτυλίσσεται εντός μιας ημέρας. Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Άνα, μια νεαρή μουσικός που θέλει να κάνει καριέρα στην ηλεκτρονική μουσική, την οποία υποδύεται η Άλμα Γιοντορόφσκι. Πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο, είναι, όμως, εμπνευσμένο από τις γυναίκες πρωτοπόρους της συγκεκριμένης σκηνής, στις οποίες αφιερώνει την ταινία του ο Κόλιν, αναφέροντάς και τα ονόματά τους στους τίτλους τέλους.

Η ταινία πρόκειται να προβληθεί την Πέμπτη 7 Απριλίου στις 21.00 το βράδυ στον χώρο του Bios Cinémathèque στο πλαίσιο του KINO Athens. Με αφορμή την προβολή της ταινίας είχαμε μια σύντομη συζήτηση με τον Κόλιν.

 

Γιατί διαλέξατε την ηλεκτρονική μουσική σκηνή των τελών των ‘70s ως χρονικό πλαίσιο διεξαγωγής της δράσης;

Γιατί το 1978 ο Ρόλαντ έβγαλε στην κυκλοφορία το CR78, μια μηχανή τυμπάνων όπου μπορούσες να αποθηκεύεις μοτίβα κρουστών. Αυτό αποτέλεσε την αρχή της επανάστασης που επρόκειτο να ακολουθήσει με την House, την Techno, την Synth-Pop κτλ. Οπότε είναι η χρονιά που η ηρωίδα μου, η Άνα, βλέπει το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα.

Στο δωμάτιο της Άνα υπάρχει μια αφίσα του «Numero Deux» του Γκοντάρ, ένα πόστερ των Tangerine Dream, δίσκοι βινυλίου και ένα beat box, μεταξύ πολλών άλλων αντικειμένων. Είναι αυτό το προσωπικό σας «δωμάτιο θησαυρών»;

Ακριβώς! Είναι διασκεδαστικό να βλέπεις τα δικά σου πράγματα στην ταινία. Είναι ένα εμφανώς ανδρικό δωμάτιο, βέβαια, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι το σπίτι της Άνα, μένει στο σπίτι ενός φίλου. 

Υπάρχει ένας υφέρπων σεξισμός σε μερικούς από τους διαλόγους της ηρωίδας σας με ανδρικούς χαρακτήρες. Είναι ευκολότερο για μια γυναίκα μουσικό να κάνει την είσοδό της στην ηλεκτρονική σκηνή σήμερα σε σχέση με τότε;

Έτσι νομίζω, αλλά παραμένει πιο εύκολο αν είσαι άντρας. Στα ‘70s, όμως, αν ήσουν γυναίκα, μπορούσες να είσαι μόνο η lead τραγουδίστρια ή να συμμετέχεις στα φωνητικά. Σπάνια θα έβλεπες γυναίκα μουσικό ή παραγωγό, αυτές οι θέσεις ήταν πιασμένες από τους άντρες.

Σε μια σκηνή στην ταινία, όταν η έμπνευση χτυπά την πόρτα της Άνα, εκείνη εγκαταλείπει το στούντιο ηχογράφησης και σπεύδει στο σπίτι της. Είναι σύνηθες αυτό στη ζωή ενός καλλιτέχνη; Είναι η δουλειά σας μια απασχόληση 24 ωρών;

Ναι, ήθελα να δείξω ότι η μουσική γεμίζει τη ζωή της, ότι την σκέφτεται συνέχεια. Η μουσική είναι πιο σημαντική από όλα τα άλλα, πιο σημαντική κι από μια σχέση με τους πρώην πχ. Είναι μια εμμονή!

Στο έργο ένας παράγοντας της μουσικής βιομηχανίας απορρίπτει την μουσική της Άνα, επειδή δεν την καταλαβαίνει κι επειδή, όπως ισχυρίζεται, δεν υπάρχει κοινό γι’αυτή στην Γαλλία. Αντιμετωπίσατε το ίδιο πρόβλημα όταν ξεκινήσατε την πορεία σας με τους «Nouvelle Vague»;

Είχαμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Οι περισσότερες δισκογραφικές που συνάντησα στο Παρίσι μου είπαν ότι το project αυτό ενδιαφέρει μόνο σαραντάχρονους φαν της punk και δεν πρόκειται να ασχοληθεί κανείς άλλος. Ευτυχώς μια μικρή δισκογραφική στη Μεγάλη Βρετανία κατάλαβε τι προσπαθούσαμε να κάνουμε και υπέγραψε μαζί μας.

Γιατί επιλέξατε την bossa-nova ως φόρμα για να επανασυστήσετε όλα αυτά τα τραγούδια;

Ένα βράδυ ονειρεύτηκα ένα κορίτσι στο Ριο που κάθεται στην παραλία και τραγουδά το «Love will tear us apart» των Joy Division με τη συνοδεία μόνο μιας κιθάρας. Ήταν σαν όραμα. Ξύπνησα και σκέφτηκα «θέλω να ακούσω αυτή την εκδοχή του τραγουδιού, ας το κάνουμε».

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τους τίτλους μερικών τραγουδιών που σχεδιάζετε να διασκευάσετε στη συνέχεια;

Μόλις κυκλοφόρησα ένα άλμπουμ που λέγεται «Strange as Angels», στο οποίο τραγουδά η Chrystabell και αποτελείται αποκλειστικά από  διασκευές τραγουδιών των Cure.

Και μια τελευταία ερώτηση. Ενώ το ηχοτόπιο της ταινίας σας είναι αποκλειστικά ηλεκτρονικό, στο τέλος προσθέσατε και ένα τραγούδι της Τζόυλι Λόντον. Είναι η φωνή της Τζούλι Λόντον ο «ήχος του μέλλοντος»;

Αχ, μακάρι να ήταν, αλλά δεν το νομίζω! Η Τζούλι Λόντον είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια. Ήθελα πολύ να βάλω ένα τραγούδι της στην πρώτη μου ταινία.

 

H ταινία «Le choc du futur» προβάλλεται αυτή την Πέμπτη στις 21.00 στον χώρο του Bios Cinémathèque στο πλαίσιο του KINO Athens. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει Q&A με τον σκηνοθέτη της ταινίας, Μαρκ Κόλινς και dj set από τη Μαριλένα Ορφανού (Loo).