ΚΑΝΝΕΣ 2010 / ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
Ο Γκοντάρ είχε καταφέρει να βάλει δυναμίτη στο φεστιβάλ Καννών πριν να σβήσουν καν τα φώτα της αίθουσας για την προβολή του Film Socialisme. Με την, ήδη ιστορική, επιστολή στην οποία...
Ο Γκοντάρ είχε καταφέρει να βάλει δυναμίτη στο φεστιβάλ Καννών πριν να σβήσουν καν τα φώτα της αίθουσας για την προβολή του Film Socialisme. Με την, ήδη ιστορική, επιστολή στην οποία ακύρωνε την πολυαναμενόμενη προσέλευσή του σημειώνοντας «για το φεστιβάλ θα πήγαινα ως τον θάνατο, αλλά ούτε ένα βήμα παραπάνω» το πιο ανήσυχο πνεύμα του παγκόσμιου κινηματογράφου στην ουσία διακήρυσσε το εξής: αυτή η ταινία πρέπει (και αξίζει) να ταξιδέψει απροστάτευτη, ακριβώς όπως και οι ήρωές της. Που διασχίζουν τον κόσμο και την Ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο, από την Αίγυπτο μέχρι την Αθήνα και την Βαρκελώνη, από τα σκαλιά της Οδησσού μέχρι το λιμάνι της Νάπολι.
Φιλμ που σκέφτεται ακατάπαυστα και τολμάει τα πάντα, το Film Socialisme είναι ίσως η αποθέωση της όψιμης γκονταρικής περιόδου, όπου ταινίες όπως το Eloge de l’amour και το Notre Musique αποτελούσαν ήδη μελαγχολικά κολάζ πάνω στον σύγχρονο πολιτισμό. Ρήσεις του Μπαλζάκ και ελληνικά εμφυλιακά τραγούδια, παιδιά που φέρονται ως στοχαστές και μεγάλοι που ζητάνε μόνο λίγη αγάπη, όλα μπορούν να συνδιαλεχτούν στον επικών διαστάσεων καμβά του Γκοντάρ. Του οποίου το έργο αρχίζει εκεί ακριβώς όπου εξαντλούνται τα όρια της κριτικής. Γι αυτό και, για το γεγονός ότι ένας τέτοιος σκηνοθέτης συνεχίζει να μας δείχνει την κατάσταση των πραγμάτων, χωράει μόνο ευγνωμοσύνη.
Κωνσταντίνος Σαμαράς
Film Socialisme και ο Γκοντάρ απών
2010-05-17 23:38:29
Ο Γκοντάρ είχε καταφέρει να βάλει δυναμίτη στο φεστιβάλ Καννών πριν να σβήσουν καν τα φώτα της αίθουσας για την προβολή του Film Socialisme. Με την, ήδη ιστορική, επιστολή στην οποία...
Ο Γκοντάρ είχε καταφέρει να βάλει δυναμίτη στο φεστιβάλ Καννών πριν να σβήσουν καν τα φώτα της αίθουσας για την προβολή του Film Socialisme. Με την, ήδη ιστορική, επιστολή στην οποία ακύρωνε την πολυαναμενόμενη προσέλευσή του σημειώνοντας «για το φεστιβάλ θα πήγαινα ως τον θάνατο, αλλά ούτε ένα βήμα παραπάνω» το πιο ανήσυχο πνεύμα του παγκόσμιου κινηματογράφου στην ουσία διακήρυσσε το εξής: αυτή η ταινία πρέπει (και αξίζει) να ταξιδέψει απροστάτευτη, ακριβώς όπως και οι ήρωές της. Που διασχίζουν τον κόσμο και την Ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο, από την Αίγυπτο μέχρι την Αθήνα και την Βαρκελώνη, από τα σκαλιά της Οδησσού μέχρι το λιμάνι της Νάπολι.
Φιλμ που σκέφτεται ακατάπαυστα και τολμάει τα πάντα, το Film Socialisme είναι ίσως η αποθέωση της όψιμης γκονταρικής περιόδου, όπου ταινίες όπως το Eloge de l’amour και το Notre Musique αποτελούσαν ήδη μελαγχολικά κολάζ πάνω στον σύγχρονο πολιτισμό. Ρήσεις του Μπαλζάκ και ελληνικά εμφυλιακά τραγούδια, παιδιά που φέρονται ως στοχαστές και μεγάλοι που ζητάνε μόνο λίγη αγάπη, όλα μπορούν να συνδιαλεχτούν στον επικών διαστάσεων καμβά του Γκοντάρ. Του οποίου το έργο αρχίζει εκεί ακριβώς όπου εξαντλούνται τα όρια της κριτικής. Γι αυτό και, για το γεγονός ότι ένας τέτοιος σκηνοθέτης συνεχίζει να μας δείχνει την κατάσταση των πραγμάτων, χωράει μόνο ευγνωμοσύνη.
Κωνσταντίνος Σαμαράς
