12:27
20/3

10 χρόνια Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: Το ΣΙΝΕΜΑ γράφει για τις βραβευμένες ελληνικές ταινίες μιας δεκαετίας

Φέτος την άνοιξη, συμπληρώνοντας τα 10 της χρόνια, η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, διοργανώνει εβδομάδες προβολών σε 10+1 πόλεις της χώρας. Κατά τη διάρκειά τους θα προβληθούν ταινίες που, μετά από καθολική ψηφοφορία των 350 μελών της, τιμήθηκαν τα 10 αυτά χρόνια για τα καλλιτεχνικά και τεχνικά επιτεύγματά τους με το βραβείο "ΙΡΙΣ". Συγκεκριμένα θα προβληθούν ταινίες στις οποίες έχουν απονεμηθεί τα Βραβεία Ίρις Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας και Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη.

Από τις 14 Μαρτίου στην Κέρκυρα και στη συνέχεια σε Γιάννενα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Ξάνθη, Τρίκαλα, Χανιά, Καλαμάτα, Σαντορίνη και Καβάλα, με τη συνεργασία δήμων, τοπικών φορέων και κινηματογραφικών λεσχών, το κοινό θα έχει την ευκαιρία για μια αναδρομή σε δέκα συναρπαστικά κινηματογραφικά χρόνια μέσα από ένα πρόγραμμα που τα έχει όλα: από ελπιδοφόρα ντεμπούτα έως δουλειές καταξιωμένων δημιουργών, μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ και animation, κωμωδίες, δράματα και ντραμεντί, ταινίες βαμπίρ και οσκαρικές, ταινίες γυρισμένες στην Αντίπαρο και στη Νέα Ορλεάνη, στην Πάτρα, την Άνδρο και την Τεργέστη.

Με αφορμή την κινηματογραφική γιορτή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, το ΣΙΝΕΜΑ cinemagazine.gr αφιερώνει 25 κείμενα στις ταινίες του αφιερώματος.

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των προβολών για την Αθήνα (Κινηματογράφος Ανδόρα) από τις 21 - 27 Μαρτίου εδώ. Updates και στο facebook event.

Βραβευμένες ελληνικές μικρού μήκους

Τα τελευταία δέκα χρόνια οι ελληνικές ταινίες μικρού μήκους απέκτησαν τη μεγάλη διάσταση που τους αξίζει. Η παραπάνω πρόταση εμπεριέχει τόσο την αστείρευτη δημιουργικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί τις προκλήσεις (και είναι πολλές!) μιας μικρού μήκους, όσο και την αναγνώρισή τους από τα μεγαλύτερα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πλέον οι ελληνικές παραγωγές μικρού μήκους αποτελούν σχεδόν μόνιμη προσθήκη στα αντίστοιχα Διαγωνιστικά τμήματα των Φεστιβάλ Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Σάντανς, Κλερμόντ Φεράντ κ.α. Δείγμα νεανικής ορμής ενός ανήσυχου, μικρού μήκους και μεγάλου εύρους, σινεμά το αφιέρωμα της Ελληνικής Ακαδημίας περιλαμβάνει μερικές από τις καλύτερες μικρού μήκους των τελευταίων δέκα χρόνων. Η παρουσία, καθώς και η βράβευσή, αρκετών από τις παρακάτω στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας μας γεμίζει μόνο χαρά. Πάνος Γκένας

Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι (αλφαβητικά) οι:

Casus Belli, του Γιώργου Ζώη
Copa-Loca, του Χρήστου Μασσαλά
Limbο, της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη
Washingtonia, της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη
Αίνιγμα, των Αντώνη Ντούσια και Άρη Φατούρου
Βόλτα, της Στέλλας Κυριακοπούλου
Κι εγώ για μένα, του Τζώρτζη Γρηγοράκη
Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ, της Ρηνιώς Δραγασάκη
Σύκο, του Νικόλα Κολοβού
Χαμομήλι, του Νεριτάν Ζιντζιρία

Βραβευμένες ελληνικές μεγάλου μήκους

Το «Dolphin Man» είναι ένα κειμήλιο για τους εραστές της θάλασσας, αυτούς που βλέπουν στο χρώμα της το μυστικό της ζωής και προσπαθούν να το ανακαλύψουν και να το επιβάλλουν στο σώμα και την ψυχή τους. Πρωταγωνιστής του ο δύτης Ζακ Μαγιόλ, ένας ταξιδευτής υπεράνω του χρόνου και της εποχής, δημιουργός ενός σύγχρονου κύματος φυσιολατρίας που ως σήμερα βρίσκεται απέναντι στον μοντέρνο αστό. Τάσος Μελεμενίδης

Erotica, Exotica, etc, της Ευαγγελίας Κρανιώτη

Από τη Μεσόγειο ως τον Ατλαντικό και από τα Στενά του Μαγγελάνου μέχρι τον Βόρειο Πόλο και την Ασία, το «Erotica, Exotica, etc» καταγράφει το νόστο και τη μοναξιά της θάλασσας, τους εφήμερους έρωτες και τις ισόβιες σχέσεις των ναυτικών που πλέουν στα ανοιχτά. Μέσα από είκοσι χώρες, δώδεκα ταξίδια και εννιά χρόνια γυρισμάτων η Ευαγγελία Κρανιώτη γράφει ένα κινηματογραφικό «ημερολόγιο καταστρώματος» για την πίστη και τις σειρήνες της αγάπης. Πάνος Γκένας 

Fish n’ Chips, του Ηλία Δημητρίου

Ο Ηλίας Δημητρίου μιλά για το επίκαιρο και επώδυνο θέμα της εθνικής ταυτότητας αποφεύγοντας τις εθνικιστικές απλουστεύσεις και την εύκολη νοσταλγία. Με πειθαρχημένη ψυχραιμία παρακολουθεί το όνειρο ενός ανθρώπου να επιστρέψει στην πατρίδα του και μεθοδικά χτίζει έναν σύγχρονο εφιάλτη. Πάνος Γκένας

Interruption, του Γιώργου Ζώη

Ο Γιώργος Ζώης επιλέγει φιλόδοξα και τολμηρά να προσεγγίσει στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του τη διάδραση της τέχνης μέσα από ένα εσωστρεφές, εγκεφαλικό σχόλιο που εξετάζει την γοητευτική ομηρία της εικόνας. Παραβολή, αλληγορία, φορμαλιστική άσκηση, πολιτική τοποθέτηση, το «Interruption» επιστρέφει στους αρχαίους μύθους και αποπειράται τη σύγχρονη ενήβωση, όπως ο Ορέστης από την Κλυταιμνήστρα. Στη σκιά ενός έργου που καταγράφει θεμελιακές συγκρούσεις, φανερώνει έναν θαρραλέο δημιουργό που «δι' ἐλέου καὶ φόβου» βάζει ένα μεγάλο στοίχημα. Πάνος Γκένας

Park, της Σοφίας Εξάρχου

Στις ξεφτισμένες εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας, δέκα χρόνια μετά το πέρας των Αγώνων, μια χούφτα εφήβων βιώνει καθημερινά την πλήρη ανυπαρξία του να ζεις φτωχός και απροστάτευτος ανάμεσα σε χαλάσματα. Η Σοφία Εξάρχου συλλαμβάνει μια εμπειρία, μια υπαρξιακή κατάσταση ανάμεσα στο μηδέν και το μετέωρο και κινηματογραφεί ένα χρονικό των απόκληρων και των ρημαγμένων. Λουκάς Κατσίκας

Suntan, του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου

Ένας ηδονιστικός, κινηματογραφικός, καλοκαιρινός προορισμός που παρασύρει με θάρρος τον θεατή σε μία μεθοδευμένη δίνη σκοτεινών επιθυμιών που αφήνουν κυριολεκτικά το στίγμα τους. Ανάμεσα στα λαμπερά νιάτα παρατηρεί τον ετερόφωτο, ανυπεράσπιστο μεσήλικα που άφησε τον χρόνο να περάσει και στο φινάλε του επιτρέπει να «επουλώσει τις πληγές». Ξέφρενο, ορμητικό, άτακτο και σέξι, το «Suntan» είναι μία «καυτή» ταινία, όπως ο τίτλος της. Κολυμπήστε χωρίς προφυλάξεις. Πάνος Γκένας

Xenia, του Πάνου Κούτρα

Δυο αδέλφια διασχίζουν την Ελλάδα σε αναζήτηση του βιολογικού τους πατέρα σε ένα πολιτικό, παιχνιδιάρικα φαντασιακό και βαθιά ανθρώπινο ταξίδι. Ο Ντάνι και ο Οδυσσέας έχουν αποσκευές το τρυφερό σινεμά του Πάνου Κούτρα και συνοδοιπόρους όλους εμάς, θεατές μίας ανατρεπτικής οδύσσειας γεμάτη χιούμορ, αισιοδοξία και συναίσθημα. Πάνος Γκένας

Άδικος Κόσμος, του Φίλιππου Τσίτου

Μία μοναχική πόλη που θυμίζει το σινεμά του Άκι Καουρισμάκι και ένας «Άδικος Κόσμος» που θέλει να δώσει δεύτερες ευκαιρίες. Ο Φίλιππος Τσίτος ανατρέπει το αστυνομικό δράμα με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, αναζητά το απρόβλεπτο και μαζί με τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Θεοδώρα Τζίμου «αδικεί» ηθελημένα τα κλισέ μία παράλογης καθημερινότητας. Πάνος Γκένας

Άλλος δρόμος δεν υπήρχε, του Σταύρου Ψυλλάκη

Μετά το τέλος του Εμφυλίου, μία μικρή ομάδα ανταρτών παραμένει στην Κρήτη, παράνομη και επικηρυγμένη. Ο Σταύρος Ψυλάκης δανείζεται τον τίτλο του από το βιβλίο που έγραψαν οι κομμουνιστές, αγωνιστές της Αριστεράς Νίκος και Αργυρώ Κοκοβλή, όπου ιστορούν τη δραματική τους περιπέτεια, και στρέφει τον φακό του στο αντάρτικο των ανυπότακτων ψυχών. Πάνος Γκένας

Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά, της Ελίνας Ψύκου

Το ψέμα της παρελθούσας αφθονίας που εγκλώβισε μία ολόκληρη χώρα οδηγεί τον Αντώνη Παρασκευά σε μία πλασματική συνθήκη ακούσιας απομόνωσης από την οποία δεν δραπετεύεις εύκολα. Ένας πάλαι ποτέ δημοφιλής τηλεπαρουσιαστής γίνεται το ομόλογο της ελληνικής μεταπολιτευτικής ιστορίας μετά το ευρώ και η Ελίνα Ψύκου στο έξοχο κινηματογραφικό ντεμπούτο της ξετυλίγει το δράμα μιας χώρας που θέλει να παραμυθιάζεται. Πάνος Γκένας

Η τελευταία παραλία, των Θάνου Αναστόπουλου, Davide Del Degan

Με παροιμιώδη ειλικρίνεια και χιούμορ, «Η Τελευταία Παραλία» των Θάνου Αναστόπουλου και Ντάβιντε Ντελ Ντέγκαν στοχάζεται μέσω της ανθρωπογεωγραφίας ενός σπάνιου μικρόκοσμου πάνω στις έννοιες της ταυτότητας, των διακρίσεων, των ορίων και του «ανήκειν», ξυπνά ιστορικές μνήμες και μας καλεί να συναντήσουμε αυτό που μοιάζει να είναι το τελευταίο αθώο σύνορο σε μία Ευρώπη που περιχαρακώνεται υψώνοντας φράχτες, πρωτίστως στη συνείδησή της. Νεκτάριος Σάκκας

Ημερολόγια Αμνησίας, της Στέλλας Θεοδωράκη

Αναπόφευκτα αποσπασματικό και ηθελημένα αινιγματικό, τα «Ημερολόγια Αμνησίας» της Στέλλας Θεοδωράκη είναι ένα παζλ εικόνων από το παρελθόν και το παρόν. Το ζωντανό κολάζ της συνιστά μία πειραματική κινηματογραφική δημιουργία που θα ιντριγκάρει όσους επιλέξουν να αφεθούν στην ευάλωτη, αφοπλιστική ειλικρίνειά του. Πάνος Γκένας

Κυνόδοντας, του Γιώργου Λάνθιμου

Αστικοί οικογενειακοί δεσμοί και ελληνικά δεσμά. Ένα γνήσιο κινηματογραφικό σοκ και μία βραδυφλεγής βόμβα που τίναξε τις Κάννες, βρέθηκε να διεκδικεί Ξενόγλωσσο Όσκαρ και έκανε τον κόσμο να μιλά για τον Yorgos. Ο «Κυνόδοντας» είναι το τεράστιο «νέο κύμα» που έδωσε ρότα στο ελληνικό σινεμά και ασφαλώς μια κατηγορία από μόνος του. Εδώ ξεκίνησαν όλα. Πάνος Γκένας

Λάμπουν στο σκοτάδι, του Παναγιώτη Ευαγγελίδη

Το ντοκιμαντέρ του Παναγιώτη Ευαγγελίδη «Λάμπουν στο Σκοτάδι» παρακολουθεί τον Μάικλ και τον Τζιμ, γκέι πρώην εραστές και φορείς του AIDS που βρίσκονται ξανά 20 χρόνια μετά σε ένα χαμόσπιτο της κατεστραμμένης από τον τυφώνα Κατρίνα Νέας Ορλεάνης. Παρατηρώντας τα δίπολα της φυσικής καταστροφής και της αναγέννησης, τις δυναμικές της σχέσης αγάπης και μίσους, την αγωνία του θανάτου και την ελπίδα για ζωή, το «Λάμπουν στο Σκοτάδι» είναι μία δυνατή - σχεδόν ανθρωπολογική - μαρτυρία που σε εμπλέκει. Πάνος Γκένας

Μαχαιροβγάλτης, του Γιάννη Οικονομίδη

Ο Γιάννης Οικονομίδης περιηγείται στις σκοτεινές πτυχές των καθημερινών σχέσεων και τις ανατέμνει με ήρωα έναν «Μαχαιροβγάλτη». Έντονος λόγος, ασπρόμαυρη φωτογραφία, ιδανικός Στάθης Σταμουλακάτος σε μία κυνική παρατήρηση της «γκρίζας» αλήθειας μας. Πάνος Γκένας

Μια Οικογενειακή υπόθεση, της Αγγελικής Αριστομενοπούλου

Μία κινηματογραφική αντίστιξη για την παλιά και νέα γενιά, την αέναη μουσική παράδοση που ενώνει και τη γνήσια συγκίνηση που προκαλεί. Μετά την «Ταξιδιάρα Ψυχή» η Αγγελική Αριστομενοπούλου ακολουθεί τον Γιώργο Ξυλούρη και ο θεατής ως μάρτυρας του χρόνου, αποκτά σταδιακά μία νέα «οικογένεια». Πάνος Γκένας

Μικρά Αγγλία, του Παντελή Βούλγαρη

Η «Μικρά Αγγλία» ταξιδεύει με πλήρωμα τις «ακούνητες» γυναίκες της Άνδρου και βυθίζει το θεατή σε μία δραματική πλημμύρα συναισθημάτων. Ένα κομψοτέχνημα αισθητικής ανασύστασης, εξαιρετικών ερμηνειών και αφοπλιστικής συγκίνησης από τα χέρια του Παντελή Βούλγαρη και τα λόγια της Ιωάννας Καρυστιάνη, μία από τις πιο αγαπητές ελληνικές ταινίες της πρόσφατης μνήμης. Πάνος Γκένας

Νορβηγία, του Γιάννη Βεσλεμέ

Ο Γιάννης Βεσλεμές ανταποκρίνεται στο μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του με αυθορμητισμό, με παιχνιδιάρικη διάθεση, με άκρως λειτουργική σκηνογραφική αντίληψη και με μια σχεδόν εφηβική φαντασία η οποία αδειάζει στην οθόνη αναφορές και ιδέες. Μια ταινία για τα αμετανόητα παιδιά της νύχτας, για θεατές σε διαρκή εφηβεία, για τους ορκισμένους λάτρεις της αναλογικής εποχής και για τους βρικόλακες των ξενυχτάδικων, που χορεύουν σαν νεκροζώντανοι αλλοτινών καιρών και νιώθουν μέλη της ίδιας συνομωσίας. Λουκάς Κατσίκας 

Ο γιος της Σοφίας, της Ελίνας Ψύκου

Ένα ειλικρινές μάθημα πατριδογνωσίας, μία ενήλικη ματιά στις ανήλικες ανάγκες, ένα σχόλιο για την πολιτιστική ανταλλαγή, που συνεχίζει ακόμα και σήμερα να βρίσκει δύσκολα κοινό πλαίσιο, μα πάνω απ’ όλα ένα σκοτεινό παραμύθι για την οικογένεια, τις μητρικές-νεράιδες και τους θετούς-δράκους, ο «Γιος της Σοφίας» ξεδιπλώνει τους μύθους μιας οικογένειας και μιας χώρας. Πάνος Γκένας

Πρώτη Ύλη, του Χρήστου Καρακέπελη

Η αναζήτηση της εύκολης κερδοφορίας, οι περιβαλλοντικές υποχρεώσεις μιας χώρας και οι παραγκουπόλεις κάτω από τον Παρθενώνα. Ο Χρήστος Καρακέπελης δείχνει τις δυο όψεις του δυτικού ονείρου και υποδεικνύει στο ειλικρινές, σκεπτόμενο ντοκιμαντέρ του μία τραγική διαπίστωση: τη σχηματοποίηση του ανθρώπου ως «Πρώτη Ύλη» σε ένα σύστημα επίπλαστης ευημερίας. Πάνος Γκένας

Τα παιδία δεν παίζει, των Αργύρη Τσεπελίκα, Αγγελικής Ανδρικοπούλου

Το ντοκιμαντέρ των Αργύρη Τσεπελίκα και Αγγελικής Ανδρικοπούλου παρατηρεί τη συγκινητική προσπάθεια τεσσάρων μικρών παιδιών από την Πάτρα να φτιάξουν έναν ελεύθερο χώρο για παιχνίδι στη γειτονιά τους. Απρόσμενο, αθώο και φρέσκο προσφέρει μία διαφορετική ματιά στην Ελλάδα του σήμερα. Γιατί στην πυκνή αστική κατασκευή, θα εμφανίζονται πάντα καλοδεχούμενοι πόροι ευφορίας. Πάνος Γκένας

Τετάρτη 04:45, του Αλέξη Αλεξίου

Ένα ώριμο, γκανγκστερικό νεο-νουάρ δράμα, το οποίο εκτυλίσσεται σε μία πολύχρωμη Αθήνα, γεμάτη από μελωδίες της ελληνικής ποπ του ‘60. Ο Αλέξης Αλεξίου αποτίνει ένα γράμμα αγάπης στο σινεμά είδους, ενώ ταυτόχρονα αναζητεί τρόπους να διαπεράσει τη μασίφ φύση των μοτίβων και των στερεοτύπων που το ακολουθούν. Και πάνω στην κατεύθυνση όπου κινείται, βρίσκεται το ελληνικό σινεμά είδους που θέλουμε να βλέπουμε. Νεκτάριος Σάκκας

Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού, του Έκτορα Λυγίζου

Με ένα ντοκιμαντεριστικό ρεαλισμό που δείχνει να μην χαρίζεται σε κανέναν, και επωφελούμενος από την θαρραλέα και γεμάτη εκφραστικότητα ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου, ο Έκτορας Λυγίζοε συλλαμβάνει τους νευρικούς βηματισμούς και τα διαρκή πηγαινέλα του πρωταγωνιστή ως μια ασταμάτητη χορογραφία. Η κάμερα τον ακολουθεί παντού σε απόσταση αναπνοής, εισβάλλει αδιάκριτα ακόμη και στις πιο αποκαρδιωτικές στιγμές του, τον παρατηρεί καθώς αγωνίζεται να μην φθαρεί, να μην σωριαστεί χάμω, να μην χαθεί. Λουκάς Κατσίκας

Χώρα Προέλευσης, του Σύλλα Τζουμέρκα

Ο Σύλλας Τζουμέρκας στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο σκηνοθετεί με νεανικό θράσος, ένταση και μαξιμαλιστική διάθεση ένα νεοελληνικό μελόδραμα. Η οικογένεια, η γενιά της μεταπολίτευσης, η σύγχρονη κρίση στοβιλίζονται στον φακό του σκηνοθέτη που αναζητά τις απαρχές της «ελευθερίας» σε μία πολιτική κινηματογραφική διαλεκτική που είναι πολιτικά μη ορθή. Πάνος Γκένας