13:13
17/5

Κάννες 2019: Το «Sorry We Missed You» είναι ένας διδακτικός και προβλέψιμος Λόουτς

Πιστός στο πνεύμα του κοινωνικού ρεαλισμού και με σταθερή αιχμή το εμφανές πολιτικό σχόλιο, ο Κεν Λόουτς επανέρχεται στις Κάννες με το «Sorry We Missed You» τρία χρόνια μετά τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικα της καριέρας του για το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ». Το νέο του πόνημα βάζει και πάλι στο επίκεντρο τα αδιέξοδα της εργατικής τάξης και έρχεται ως φυσική συνέχεια του προηγούμενου, εντείνοντας ωστόσο τον διδακτισμό και τη συναισθηματική χειραγώγηση ενώ στερείται βασικών συστατικών όπως το αποσυμφορητικό χιούμορ που καθιστούσε το «Ντάνιελ Μπλέικ» ένα ασφαλώς πιο ισορροπημένο φιλμ.

Μαζί με τον Λόουτς έρχονται ασφαλώς όλες εκείνες οι αρετές που τον έχουν καθιερώσει ως σε έναν από τους σημαντικότερους Βρετανούς δημιουργούς. Στο «Sorry We Missed You» παραμένουν σημαιοφόροι η ανθρωποκεντρική αφήγηση και ο στεγνός ρεαλισμός. Το ίδιο ακμαία συναντάμε και την αξιοθαύμαστη δεξιότητά του να ανακαλύπτει παντελώς άγνωστους ηθοποιούς με ελάχιστη ή καθόλου πείρα (εδώ ο Κρις Χίτσεν και η Ντέμπι Χάνεϊγουντ) και να τους αναδεικνύει σε ανάγλυφους, απολύτως πειστικούς χαρακτήρες τους οποίους χτίζει από το μηδέν. Από ανάλογα μηδενική βάση οικοδομεί άλλωστε και τις περισσότερες από τις ιστορίες που γράφει για αυτόν ο μόνιμος σεναριογράφος του Πολ Λάβερτι, όπως αυτή εδώ κατά την οποία ο Ρίκι (Χίτσεν) και η Άμπι (Χάνεϊγουντ), ένα σκληρά εργαζόμενο ζευγάρι με δύο παιδιά, παλεύει να τα φέρει βόλτα στη σύγχρονη Αγγλία.

Ο Λόουτς «προδίδει» συστηματικά μέσα από διαλόγους όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που τελικά θα φράξουν το δρόμο της οικογένειας Τέρνερ προς ένα καλύτερο αύριο

Η κρίσιμη στιγμή που κινεί τα νήματα της ταινίας είναι η απόφαση του Ρίκι να δουλέψει ως αυτοαπασχολούμενος οδηγός σε μια εταιρεία ταχυμεταφορών. Η Άμπι εκφράζει επιφυλάξεις τονίζοντας μεταξύ άλλων το υψηλό κόστος ενοικίασης του βαν που θα χρειαστεί ο άντρας της, αλλά και το ότι θα πρέπει να πουλήσουν το δικό της αυτοκίνητο που χρειάζεται για τη δουλειά (κατ’ οίκον νοσηλεία). Ο Ρίκι ωστόσο βλέπει μόνο το τυρί της προοπτικής ενός καλού εβδομαδιαίου εισοδήματος που σε καναδυό χρόνια θα τους επιτρέψει να φύγουν από το ενοίκιο. Λογικό θα πει κανείς, αφού μιλάμε για έναν υπεύθυνο και μετρημένο άνθρωπο που ποτέ δε φοβήθηκε τη σκληρή δουλειά και θέλει απλά κάτι καλύτερο για την οικογένειά του.

Το βασικό πρόβλημα του «Sorry We Missed You» δεν είναι ασφαλώς το επιμύθιο περί «αδυναμίας της εργατικής τάξης να ξεφύγει από τη δυστυχία της εξαιτίας του συστήματος» (που ισχύει), ούτε το ότι από την αρχή της ιστορίας γνωρίζουμε πού περίπου θα καταλήξει. Το θέμα είναι πως ο Λόουτς «προδίδει» συστηματικά μέσα από διαλόγους όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που τελικά θα φράξουν το δρόμο της οικογένειας Τέρνερ προς ένα καλύτερο αύριο. Έτσι, όλη η ταινία μοιάζει με προκαθορισμένη διαδρομή το όποιο ενδιαφέρον της οποίας υποσκάπτεται από φιξαρισμένες ενδιάμεσες στάσεις. Αν π.χ. ακούσεις πως το ακριβό μαραφέτι με το οποίο ο οδηγός σκανάρει τα προς παράδοση πακέτα κοστίζει ένα σκασμό λεφτά και πως τυχόν απώλεια ή φθορά επιβαρύνει αυτόν και μόνο αυτόν, ξέρεις ότι κάπου, κάπως, θα στραβώσει η δουλειά. Το ίδιο ισχύει και για τον Σεμπ, τον έφηβο γιο των Τέρνερ, οι μπελάδες του οποίου τραβούν αναγκαστικά τον Ρίκι και την Άμπι από τις δουλειές τους οι οποίες κανονικά τους θέλουν σχεδόν όλη μέρα εκτός σπιτιού.

Όλες αυτές είναι καταστάσεις και συγκυρίες που φυσιολογικά αναμένουμε να κοστίσουν στην οικογένεια, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ενώ όμως καθόλη τη διάρκεια της ταινίας δεν κοπάζει η απειλή του διδακτισμού, ο Λόουτς και ο Λάβερτι επιλέγουν στις πιο κρίσιμες στιγμές της τρίτης πράξης να αποτυπώσουν με τα πιο μελανά χρώματα αυτό το κόστος, είτε φορτώνοντας εκβιαστικά σε μία και μόνο σκηνή όλη την κακοτυχία και τα δεινά στις πλάτες του Ρικ, είτε βάζοντας λίγο μετά στο στόμα της Άμπι ένα γλαφυρό ξέσπασμα που λεκτικοποιεί με έναν αδέξιο μελοδραματισμό όσα έχει ήδη αναλάβει να αρθρώσει μια λιτή αλλά λειτουργικά επιμερισμένη δραματουργία εντός και εκτός σπιτιού των Τέρνερ.

Στον αντίποδα, μίνι έκπληξη αποτελεί το ανοιχτό τελευταίο πλάνο, όμως από μόνο του είναι λίγο για να αντισταθμίσει τόσο την προβλεψιμότητα όσο κυρίως την ανακύκλωση μιας θεματικής που ο ίδιος ο Λόουτς έχει αναπτύξει κατά το παρελθόν πολύ καλύτερα.

Το 72ο Φεστιβάλ Καννών (14 - 26 Μαΐου) ξεκίνησε και το ΣΙΝΕΜΑ - cinemagazine.gr βρίσκεται στην Κρουαζέτ για να σας ενημερώνει καθημερινά με ανταποκρίσεις, αποκλειστικά θέματα και αφιερώματα!

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες 2019: Το «Bacurau» σερβίρει συναρπαστικά ένα κινηματογραφικό κοκτέιλ μολότοφ
Κάννες 2019: Οι «Άθλιοι» προσπαθούν να «κάνουν το σωστό» σε ένα Παρίσι που βράζει
Κάννες 2019: Τα ζόμπι του Τζάρμους δαγκώνουν πολύ λιγότερο από τα βαμπίρ του
Κάννες 2019: Αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε στο φεστιβάλ
Αλμοδόβαρ, Νταρντέν, Μάλικ, Λόουτς και Ντολάν στο πρόγραμμα των φετινών Καννών
«Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς» του Βασίλη Κεκάτου στο διαγωνιστικό των Καννών
Once Upon a time in... Κάννες! Ταραντίνο, Κεσίς, Νοέ είναι οι φετινές προσθήκες των Καννών
Λάνθιμος, Παβλικόφσκι, Φάνινγκ και σία! Ο Ινιαρίτου θα έχει εκλεκτή συντροφιά στις Κάννες
Ο Πάνος Κούτρας συναντά την Κλερ Ντενί στην Κριτική Επιτροπή των φετινών Καννών
Τρέιλερ: Οι αδερφοί Νταρντέν επιστρέφουν στις Κάννες με το «Ahmed»
Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε ανάβουν τον «Φάρο» των Καννών
Η Ανιές Βαρντά εμπνέει το επίσημο πόστερ του 72ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών
«Rocketman»: Η κινηματογραφική βιογραφία του Έλτον Τζον θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες
Το «The Dead Don’t Die» του Τζιμ Τζάρμους θα ανοίξει το φετινό Φεστιβάλ Καννών!