Ένας εικονοκλάστης θρηνεί την εποχή των εικόνων: Στον Λεός Καράξ δεν αρέσει η ψηφιακή μας εποχή

Λεός Καράξ είναι, ότι θέλει λέει. Ο σκηνοθέτης των «Εραστών της Γέφυρας» και του «Holy Motors» δεν έχει καθόλου καλή ιδέα για τον ψηφιακό πληθωρισμό των εικόνων σήμερα. Μιλώντας στο φεστιβάλ της Ντόχα χθες ανέφερε: «Δεν έρχομαι από τον ψηφιακό κόσμο», λέει παρότι τα τελευταία 15 χρόνια, δύσθυμα, γυρίζει σε ψηφιακό. «Εξακολουθώ να το θεωρώ κακό πράγμα, ακόμα και για τα μάτια. Κι έχουμε πάρα πολλές εικόνες σήμερα λόγω του ψηφιακού. άλλοι το αγαπούν, άλλοι το σιχαίνονται, αλλά μπορείς να υποστηρίξεις ότι όλοι είμαστε άρρωστοι εξαιτίας του. Αν ήμουν δικτάτορας, καλός δικτάτορας, σείχης ή εμίρης ή κάτι τέτοιο, δεν θα επέτρεπα μοίρασμα πάνω από 24 εικόνων τον χρόνο. Οι εικόνες στην θρησκεία, στην μουσουλμανική θρησκεία, ήταν ιερές. Πήγαμε από εκεί στην υπερπληθώρα.»

Μιλώντας γενικότερα για το σινεμά ο Καράξ στοχάζεται: «Είναι η μόνη τέχνη για την οποία εφευρέθηκε μια μηχνή ώστε να υπάρξει. Είναι πολύ νέα και κατά μια έννοια πολύ παλιά τέχνη. Και πρέπει να την επανεφεύρεις για κάθε γενιά. Αυτό που έλεγα περί ιερότητας των εικόνων. Πρέπει να ξαναβρούμε την δύναμη των βωβών ταινιών. Οι άνθρωποι που είδαν την πρώτη ταινία, την είσοδο του τρένο στον σταθμό, φοβήθηκαν. Αν σήμερα το δείξεις αυτό σε ένα τρίχρονο παιδί θα πλήξει. Πρέπει να επανεφεύρουμε αυτή την δύναμη, αυτή την εντύπωση, αυτή είναι η φιλοδοξία του να κάνεις ταινίες.»

Καλά τα λέει για Καράξ, άλλο που αυτά πράγματα σε γενεαλογικό επίπεδο δεν γίνονται. Η σχέση του κόσμου με την εικόνα καθαυτή μόνο θα επιτείνεται και θα αυξάνει και την ασυναισθησία σε σχέση με το θέαμα που παρακολουθεί. Ο μηχανισμός ερμηνείας των εικόνων έχει να κάνει με το πνεύμα και τις αξίες μιας εποχής, άλλο πράγμα η έκπληξη μιας εντύπωσης - η πρώτη ταινία ήταν κάτι το...πρωτοφανές - και άλλο οτιδήποτε θα μπορούσε να υπάρξει σήμερα (από το σινεμά όπως το ξέρουμε). Η επανεφεύρεση ενός μέσου μπορεί πια, καλώς ή κακώς, να σχετιστεί με μια τεχνολογική εξέλιξη παρά μια ανθρωπιστική πρόοδο.

Σε άλλα καραξικά νέα, ο 63χρονος Γάλλος ετοιμάζει μια 40λεπτη ταινία, το «It's Not Me», που έφτιαξε μετά από παραγγελία παρισινού μουσείου για μια κινηματογραφική αυτοπροσωπογραφία. «Ήταν να γίνει ένα 10 λεπτο, 15λεπτο φιλμ. Η πρώτη φορά που μόνταρα κάτι μόνος μου, χωρίς τη Νελί Κετιέ. Δεν έκανα τελικά το έκθεμα που μου ζητήθηκε, έκανα μια ταινία περίπου 40 λεπτών. Γυρίσαμε για μια εβδμάδα με τον Ντενί Λαβάντ, αλλά οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το αρχείο μου», προσθέτει.

Ο Καράξ είναι ο ένας από τους επαγγελματίες που κλήθηκαν από το φεστιβάλ της Ντόχα για να επιβλέψουν την προωτοβουλία Qumra που τρέχει αυτή την εβδομάδα εκεί. Οι άλλοι είναι οι Τόνι Κολέτ, Τζιμ Σέρινταν, Κλερ Ντενί, Ατόμ Εγκογιάν και Μάρτιν Χερνάντεζ - καλλιτέχνης του Ήχου, δις υποψήφιος για Όσκαρ στα «Birdman» και «Επιστροφή» του Ινιάριτου.