Καρό Νίντζα

Η σταθερή πελατεία στο είδος του animation, το οποίο δεν πέφτει σε εισιτήρια στη χώρα μας με το ρυθμό που πέφτουν τα υπόλοιπα είδη, έχει οδηγήσει την εγχώρια αγορά σε αναζήτηση τίτλων πέρα από τους προφανείς στουντιακούς, καθώς ένα εύπεπτο θέαμα και μια καλή μεταγλώττιση πολλές φορές επαρκούν. Το καλό με τις αναζητήσεις όμως είναι πως μπορούν να οδηγήσουν σε ανακαλύψεις που υπό άλλες συνθήκες δε θα βλέπαμε ποτέ. 

Ο «Καρό Νίντζα» μπορεί να μη προδιαθέτει ως τίτλος για κάτι διαφορετικό, πρόκειται όμως για μια μεγάλη εμπορική επιτυχία στους κινηματογράφους της Δανίας - και γενικότερα στη Βόρεια Ευρώπη - που δεν ξεχνά ότι απευθύνεται πρωτίστως σε πιτσιρίκια, γι’ αυτό ξεχειλίζει από δράση και κωμικές στιγμές, όμως μέσα σε αυτές αναπτύσσει προβληματικές που τα μεγάλα αμερικανικά στούντιο θα απέφευγαν επιμελώς. Από τον ξυλοδαρμό ενός παιδιού που δουλεύει στην Ταϊλάνδη για να τροφοδοτεί την ευρωπαϊκή αγορά με αγαθά μέχρι τη απόβασή της ψυχής του στην ήπειρό μας ως κουκλάκι και τη μοιραία συνάντηση του με έναν φοβισμένο έφηβο, το φιλμ καταπιάνεται με καυτά θέματα της εποχής.

Ο Άντερς Μάθεσεν, κωμικός που ευθύνεται γι΄αυτο το εγχείρημα, κάνει μια εξαιρετική δουλειά στο κομμάτι της ισορροπίας και της διαχείρισης του περιεχομένου του. Εισάγει το, ας το πούμε σοκ, μέσα στις περιπέτειες της σχέσης που δημιουργείται ανάμεσα στον έφηβο και το κουκλάκι που διψάει για εκδίκηση, ακολουθεί κανόνες coming-of-age ιστορίας και προσπαθεί να γίνει όσο λιγότερο διδακτικός γίνεται από τη στιγμή που ανοίγει αρκετά τη θεματολογία του. Θα ήταν ακόμη καλύτερος αν έμενε σε κάποιον πιο συγκεκριμένο προβληματισμό, όμως το θέαμά του δεν κουράζει, έχει την απόδραση από την πραγματικότητα όπως τη μάθαμε από τα αμερικανικά στούντιο που μπερδεμένη με την πιο ψυχρή και μη ωραιοποιημένη λογική ενός βορειοευρωπαίου δημιουργεί έναν ασυνήθιστο και ενδιαφέρον συνδυασμό.