Fast & Furious: Hobbs & Shaw

Στα τελευταία, άκρως πετυχημένα και συνήθως διασκεδαστικά «Fast & Furious», ο Βιν Ντίζελ έμοιαζε να είναι αυτός που κόβει την πλάκα. Λίγο πιο σοβαρός από τους υπόλοιπους, με την εμμονή στην ιδέα της οικογένειας να τον κυριεύει και να χρησιμεύει πάνω του ως βάση ενοποίησης της ομάδας του, δεν έβαζε στο ρόλο του τις σχεδόν κόμικ αποχρώσεις που άρχισαν να παίρνουν οι Ντουέιν Τζόνσον και Τζέισον Στέιθαμ, αντιλαμβανόμενοι πως οι ίδιοι αλλά και το κοινό που θα τους δει βρίσκονται εδώ για τον χαβαλέ και η δουλειά τους είναι να τον μεγιστοποιήσουν σε βαθμό που αν γίνεται να μην υπάρχει ίχνος πραγματικότητας στη σειρά. 

Η ιδέα του «Hobbs & Shaw» γεννήθηκε κάπως έτσι, καθώς η χημεία στις συνεχόμενες τριβές των δύο χαρακτήρων στα προηγούμενα φιλμ κρίθηκε πως συμβαδίζει με την πορεία του franchise. Οι δυο τους μάλωναν σαν τα κοκόρια σε κάθε ευκαιρία φτιάχνοντας μια δική τους ταινία μέσα στην ταινία και το spin-off έμοιαζε να τους κλείνει το μάτι: σπάστε τα όλα, είστε ελεύθεροι. 

Παρά τη διαφαινόμενη ελευθερία, οι χαρακτήρες μοιάζουν δέσμιοι μιας αόρατης παρουσίας του Ντίζελ, του οποίοι τη θέση παίρνουν σχεδόν συνειρμικά. Οι στημένοι καυγάδες τους παρασοβαρεύουν και κυρίως επαναλαμβάνονται ασταμάτητα χωρίς κλιμάκωση, ενώ όταν έρθουν στα σκούρα αρχίζουν και οι δυο τις διακηρύξεις για τη σημασία της οικογένειας και πως η δύναμή τους αντλείται από αυτή. Ο χαρακτήρας του Στέιθαμ την έχει μπροστά του σε όλη την ταινία (η Βανέσα Κέρμπι παίζει την αδερφή του, χαμένη ανάμεσα στους ασταμάτητους τσαμπουκάδες) ενώ ο Τζόνσον τη βρίσκει με το ταξίδι στη Σαμόα που δίνει τον εξωτικό τόνο στο φιλμ, βάζει όλη τη φαμίλια του σε θέση μάχης και το μόνο που λείπει είναι το να ήταν και θρησκευόμενη ώστε να συμπληρώνονταν το γνωστό τρίπτυχο. 

Αντιστοίχως, μια επιτηδευμένη σοβαροφάνεια κυριεύει την ερμηνεία του Ίντρις Έλμπα που ως «Black Superman» αποτελεί το φόβητρο όλων. Τα τρία σημεία της Γης που φιλοξενούν το συνεχές μακελειό (Λονδίνο, κάπου στη Ρωσία, Σαμόα) ανανεώνουν κάθε φορά τη δράση η οποία ολοκληρώνεται μέσα από τεράστιες σε διάρκεια σκηνές όπου τα πάντα στο τέλος γίνονται χαλκομανία. Σε έναν τέτοιο τόνο, οι ήρωες θα όφειλαν να είναι λιγότερο ατσαλάκωτοι, όμως ο εγωισμός της εικόνας τους κυριαρχεί, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα και σε ρεπορτάζ για το franchise όπου οι πρωταγωνιστές πρέπει να βγαίνουν σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη νικητές δια συμβολαίου. Όταν ξεφεύγουν για λίγο από τέτοιες δεσμεύσεις βγάζουν τις πιο αστείες σκηνές του φιλμ, όμως στη μεγαλύτερη διάρκεια η σοβαροφάνεια επικρατεί. Σε καλοκαιρινό blockbuster.