10:39
23/4

Κινηματογραφικά Πάθη: Φιλμικά τροπάρια

Χανς Ζίμερ – «Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου»

Ο Χανς Ζίμερ αποδεικνύεται η ιδανικότερη επιλογή για τη σύνθεση στιβαρών μουσικών θεμάτων και παραδίδει ένα φιλόδοξο μουσικό αμάλγαμα με μεταμοντέρνα ένδυση, για κάτι που εξαρχής φάνταζε παρωχημένο.

Τζον Ντέμπνεϊ – «Τα Πάθη του Χριστού»

Αντίδρομες σκοτεινές και φωτερές δυνάμεις διαστρώνουν μουσικά τα «Πάθη του Χριστού», με τη συμβολή αιθέριων φωνητικών και εξαιρετικών σολίστ. Η μουσική βρίσκεται στον αντίποδα του σπλάτερ πορν που σκηνοθέτησε ο Μελ Γκίμπσον, και αποτελεί (μαζί με τη διεύθυνση φωτογραφίας) τις μοναδικές αισθητικές εκλάμψεις αυτής της χυδαιότητας.

Χανς Ζίμερ, Λορν Μπάλφ, Λίζα Τζέραρντ – «Η Βίβλος»

Αν και λιγότερο εμπνευσμένο από τον «Μονομάχο», η συνεργασία του Ζίμμερ με τη Λίζα Τζέραρντ των Dead Can Dance, κρύβει στον μουσικό της πυρήνα το λυρισμό της θρηνωδίας με ακρίβεια και συνέπεια.

Κλιντ Μάνσελ – «Νώε»

Τα έγχορδα των Kronos Quartet ανταγωνίζονται σε αγριάδα και τονική εμμονή, την ανθρώπινη ευτέλεια. Ο Μάνσελ αναγνωρίζει ελάχιστα ελαφρυντικά και προτάσει μια μουσική σύνθεση που προκαλεί έντονη δυσφορία, μόνο για να την αναχαιτίσει σταδιακά και να δοξάσει τόσο το Δίκαιο, όσο και το Έλεος.

Μόντι Πάιθον, Τζόφρι Μπέργκον - «Ένας Προφήτης... Μα τι Προφήτης!»

Συγγνώμη, αλλά δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε...