Ο Ρόμπερτ Πάτινσον λάμπει στον καινούριο Κρόνενμπεργκ
2012-05-25 12:20:56
Με το πιο καυτό θέμα των ημερών μας καταπιάνεται ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και έχει ως πρωταγωνιστή τον πιο καυτό σταρ του σινεμά. Το «Κοσμόπολις» είναι μια ειρωνική και καυστική ματιά πάνω στις δομές του καπιταλισμού και κριτικάρει με τολμηρό τρόπο την οικονομική κρίση. Θα μπορούσε βέβαια να είναι πολύ πιο καυτό απ’ όσο είναι τελικά.
Με το πιο καυτό θέμα των ημερών μας καταπιάνεται ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και έχει ως πρωταγωνιστή τον πιο καυτό σταρ του σινεμά. Το «Κοσμόπολις» είναι μια ειρωνική και καυστική ματιά πάνω στις δομές του καπιταλισμού και κριτικάρει με τολμηρό τρόπο την οικονομική κρίση. Θα μπορούσε βέβαια να είναι πολύ πιο καυτό απ’ όσο είναι τελικά. Θα μπορούσε επίσης να είναι και πιο «κινηματογραφικό», θα μπορούσε δηλαδή να αφήσει κατά μέρος το δοκιμιακό λόγο και να χρησιμοποιήσει περισσότερες κινηματογραφικές λύσεις. Διότι τις φορές που το κάνει, τότε δηλαδή που το δοκίμιο γίνεται καθαρό σινεμά, η ταινία σε απογειώνει.
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον είναι καταπληκτικός – λάμπει μέσα στο κοστούμι ενός παράξενου και αλλόκοτου ρόλου, ενσαρκώνει δύσκολες φιλοσοφικές και πολιτικές ιδέες, και γίνεται ένα εξαιρετικό όχημα ανάλυσης και κατανόησής τους.
Ο κεντρικός χαρακτήρας (Πάτινσον) είναι ένας εκατομμυριούχος, ο οποίος γυρίζει τη Νέα Υόρκη μέσα στην υπερπολυτελή λιμουζίνα του. Συναντάει ετερόκλητους ανθρώπους, κάνει αχαλίνωτο σεξ με την Ζιλιέτ Μπινός, προσπαθεί να κερδίσει τον έρωτα της γυναίκας του, που μόλις έχει παντρευτεί από συμφέρον, πυροβολεί χωρίς λόγο στο κεφάλι τον σωματοφύλακά του.
Και κυρίως μιλάει. Μιλάει ασταμάτητα. Είναι από τις ελάχιστες φορές στον κινηματογράφο που ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται κυριολεκτικά σε κάθε πλάνο της ταινίας. Είναι παρών σε όλες τις λεπτομέρειες, ισορροπώντας ανάμεσα στο ντελίριο και την πολιτική φιλοσοφία.
Ο Κρόνενμπεργκ δανείζεται στοιχεία από το αριστούργημά του, «Crash» (1996), και την τελευταία του ταινία, «Μια Επικίνδυνη Μέθοδος»: αναλύει δηλαδή εκκεντρικές καταστάσεις (στην συγκεκριμένη περίπτωση το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις δομές του καπιταλισμού) χρησιμοποιώντας τρόπους από την ψυχανάλυση. Ο κεντρικός του ήρωας - διότι όλοι οι υπόλοιποι είναι απλώς δορυφόροι του – είναι ένας άνθρωπος αντιπαθής, ο οποίος όμως εκστομίζει μερικές από τις πιο αποστομωτικές αλήθειες που μπορούν σήμερα να ακουστούν.
Αυτός δηλαδή που κερδίζει τις εντυπώσεις τελικά είναι ο Πάτινσον. Εμφανώς χαμένος και χωρίς να γνωρίζει τι ακριβώς παίζει, κατάφερε να διασωθεί μέσα σε ένα κινηματογραφικό χάος ιδεών και καταπληκτικών εικόνων, και να λάμψει. Μιλώντας πριν από λίγο στους δημοσιογράφους, δεν δίστασε να πει ότι δεν ξέρει καθόλου τι είναι ο χαρακτήρας που παίζει και δεν κατάλαβε για τι πράγμα μιλά η ταινία. «Ίσως», τόνισε, «είναι κάποιος που γεννήθηκε σε μια λάθος πραγματικότητα».
Εντύπωση πάντως προκάλεσε ο ρόλος της Σάρα Γκέιντον την οποία είδαμε πριν από πέντε μέρες στην ταινία του γιου του Κρόνενμπεργκ, Μπράντον, «Antiviral». Εκτός του ότι ο γιος μιμήθηκε το κινηματογραφικό στιλ του πατέρα του (η ταινία του πάντως είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον), μοιράστηκε και την ίδια ηθοποιό.
Σε ορισμένες φορές το «Κοσμόπολις» θύμισε τις τελευταίες προσπάθειες του Βέντερς: ένα σινεμά μεγάλων προθέσεων, γεμάτο αριστουργηματικές ιδέες, που όμως τελικά δεν ολοκληρώνεται και με δυσκολία ξεπερνάει το επίπεδο του σεναρίου και γίνεται κινούμενη εικόνα. Ο Κρόνενμπεργκ βέβαια παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες των ημερών μας. Το εικαστικό του όραμα υπερβαίνει τα όρια του κάδρου, ενώ οι ιδέες του είναι πάντα πρωτότυπες και σοκαριστικές.
Ορέστης Ανδρεαδάκης
