15:02
15/2

Berlinale 2019: Το «Elisa & Marcela» είναι ένα άψυχο ρομάντζο για τον πρώτο καταγεγραμμένο γκέι γάμο στην Ιστορία

Η νέα σκηνοθετική δουλειά της Ιζαμπέλ Κοϊσέτ έμελλε να προσελκύσει περισσότερη προσοχή με τα όσα συνέβησαν στο περιθώριο της πρεμιέρας της στην 69η Μπερλινάλε παρά με το ίδιο το φιλμ, ένα άψυχο δράμα εποχής για τον πρώτο καταγεγραμμένο γάμο ομόφυλου ζευγαριού στην Ισπανία των αρχών του 20ου αιώνα.

Αρχικά ήταν μία χούφτα ειρηνικών διαδηλωτών που εμπόδισαν προσωρινά την πρόσβαση στο κόκκινο χαλί του Μπερλινάλε Παλάστ, κραδαίνοντας πλακάτ με τα οποία εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην απόφαση των διοργανωτών να συμπεριλάβουν για πρώτη φορά ταινία του Netflix στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του βερολινέζικου φεστιβάλ.

Λίγο αργότερα, ήρθε η δημόσια ευχαριστία που καλοπροαίρετα αλλά κάπως άκομψα απήυθυνε η Καταλανή σκηνοθέτις του «Βιβλιοπωλείου της Κυρίας Γκριν» προς τον Ντίτερ Κόσλικ, ο οποίος πάντα φρόντιζε να βρίσκει χώρο για τις ταινίες της στα 18 χρόνια που είναι επικεφαλής της διοργάνωσης (σ.σ. το «Nobody Wants the Night» είχε μάλιστα ανοίξει το φεστιβάλ το 2015).

Απευθυνόμενη στο κοινό της χθεσινοβραδινής πρεμιέρας του «Elisa & Marcela» και θέλοντας να δείξει την ευγνωμοσύνη της στον Κόσλικ για την εμπιστοσύνη που πάντα έδειχνε στη δουλειά της, η Κοϊσέτ δήλωσε πως αυτή ίσως να είναι η τελευταία φορά που βρίσκεται στο φεστιβάλ, υπονοώντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως στη μετά-Κόσλικ εποχή οι ταινίες της ίσως να μην έχουν θέση εδώ. Μάλιστα ανάλογη ευχαριστία υπέγραψε και στο φωτο-πορτρέτο της έξω από την αίθουσα.

Παρά το γεγονός ωστόσο ότι ο πήχης ενδιαφέροντος που έθεσαν τα δύο αυτά περιστατικά ήταν μέτριας δυσκολίας, το «Elisa & Marcela» κατάφερε να περάσει από κάτω του, ξοδεύοντας έτσι την ιδιαιτερότητα της αληθινής ιστορίας που πραγματευόταν, μαζί και την ευκαιρία να χτίσει ένα αξιόλογο δράμα queer προσανατολισμού, στα πρότυπα π.χ. ενός «Carol».

Η ταινία αποτυπώνει τον κυνηγημένο έρωτα μεταξύ της Ελίζα (Νατάλια ντε Μολίνα) και της Μαρθέλα (Γκρέτα Φερνάντες) στην συντηρητική Ισπανία του 1898, τα Καθολικά ειωθότα της οποίας ελάχιστο περιθώριο ανοχής άφηναν μπροστά στην υπόνοια οι δύο νεαρές να ζουν κάτω από την ίδια στέγη έχοντας ερωτική σχέση. Πόσο μάλλον να δεχτεί η αγροτική κοινωνία της Κορούνια την απεγνωσμένη προσπάθεια κάλυψης που το ζευγάρι αναζήτησε μέσα από ένα γάμο κατά τον οποίο η Ελίζα υποδύθηκε τον άντρα.

Η Κοϊσέτ δοκίμασε ατυχώς να διανθίσει την ταινία της με μερικές επιτηδευμένες παλιομοδίτικες πινελιές που παραπέμπουν στην εποχή του βωβού

Όσα αξιοσημείωτα στοιχεία σχετίζονται με την πραγματική ιστορία δεν οδηγούν πάντως κάτι περισσότερο από ένα τυπικό και συναισθηματικά επίπεδο ρομάντζο ντυμένο στην ασπρόμαυρη φωτογραφία της Τζένιφερ Κοξ, την οποία η Κοϊσέτ δοκίμασε ατυχώς να διανθίσει με μερικές επιτηδευμένες παλιομοδίτικες πινελιές που παραπέμπουν στην εποχή του βωβού, όπως ολοκλήρωση των σεκάνς με το γνωστό εφέ κλεισίματος της ίριδας και περιστασιακή χρήση αισθητικής επίκαιρων όποτε άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στην πλοκή.

Ταυτόχρονα, σαν να πρόκειται για κάποιου είδους σχόλιο της Κοϊσέτ πάνω στη διαχρονική αναγκαιότητα της πάλης της γκέι κοινότητας για κοινωνική αποδοχή, οι χαρακτήρες της ταινίας είναι έτσι φτιαγμένοι έξω από την εποχή της, λες και θα μπορούσαν να χωρέσουν σχεδόν οποτεδήποτε μέσα στον 20ο αιώνα. Από τον αυταρχικό πατέρα της Μαρθέλα ή τον Πορτογάλο γραφειοκράτη που δείχνει να συμμερίζεται το δράμα των δύο ηρωίδων μέχρι τον νεαρό που ξεσηκώνει τους συγχωριανούς του εναντίον του ζευγαριού όταν η Μαρθέλα τον απορρίπτει, όλοι τους δείχνουν περισσότερο σύγχρονοι από την εποχή στην οποία υποτίθεται ανήκουν.

Όμως ανεξάρτητα από το όποιο μήνυμα ή τις καλές προθέσεις, το «Elisa & Marcela» στερείται ψυχής, αδυνατώντας να ξεφύγει από την απολύτως αρχετυπική αποτύπωση μιας ιστορίας αγάπης που αναζητά εναγωνίως διέξοδο σε άλλους τόπους (συγκεκριμένα στην Πορτογαλία και την Αργεντινή), επειδή έρχεται κόντρα με την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του.

Το 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 7-17 Φεβρουαρίου 2019 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2019: Μία συνάντηση με το «βλέμμα» της Σαρλότ Ράμπλινγκ
Berlinale 2019: Το «Souvenir» είναι το καλύτερο κινηματογραφικό αναμνηστικό της φετινής διοργάνωσης
Berlinale 2019: Η «Ιστορία Τριών Αδελφών» και η παραμυθένια κόντρα με την Παράδοση
Berlinale 2019: Το «Πιράνχας» είναι ένα απρόσμενα συγκρατημένο δράμα για τα «τσικό» της ναπολιτάνικης μαφίας
Berlinale 2019: Το «System Crasher» είναι ένα αναπάντεχα ανάλαφρο ντεμπούτο για το πιο δομικό παιδικό τραύμα
Berlinale 2019: Το «Χρυσό Γάντι» του Φατίχ Ακίν είναι η μεγάλη απογοήτευση του φεστιβάλ
Berlinale 2019: Το «Ghost Town Anthology» του Ντενί Κοτέ είναι μία πένθιμη, ατμοσφαιρική αλληγορία
Berlinale 2019: Το «The Ground Beneath My Feet» είναι ένα διεισδυτικό δράμα για τη μοναξιά και το στίγμα της ασθένειας
Συνέντευξη Τύπου «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών»: Ψάχνοντας τον Χαμένο Παράδεισο
Berlinale 2019: «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» είναι η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα​
Berlinale 2019: Ζητήματα πίστης και ηθικής στη νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν «Με τη Χάρη του Θεού»
Berlinale 2019: Το Φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!
Η Ζιλιέτ Μπινός, πρόεδρος της επιτροπής της Μπερλινάλε 2019
«Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών»: Η νέα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα έχει τρέιλερ (και πρεμιέρα στο Βερολίνο)