14:37
14/2

Berlinale 2019: Μία συνάντηση με το «βλέμμα» της Σαρλότ Ράμπλινγκ

Η Σαρλότ Ράμπλινγκ των 130 credits στο IMDb, των συναρπαστικών συνεργασιών με Λουκίνο Βισκόντι, Ναγκίσα Όσιμα, Άλαν Πάρκερ, Φρανσουά Όζον, Λαρς Φον Τρίερ (και όχι μόνο) και των αθόρυβων μα τόσο καίριων ερμηνειών, αποτέλεσε το τιμώμενο πρόσωπο του 69ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Βραβευμένη ήδη στο Φεστιβάλ το 2014 με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης ηθοποιού για την υποδόρια, συγκινητική ερμηνεία της στο «45 Χρόνια» του Άντριου Χέιγκ, η Ράμπλινγκ βρέθηκε ξανά στη γερμανική πρωτεύουσα για ένα μάστερκλας-συζήτηση σχετικό με την κινηματογραφική πορεία της και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε.

Από το «Georgy Girl» του Σίλβιο Ναριτσάνο το 1966 μέχρι τις διεθνείς συνεργασίες, το σκάνδαλο του «Θυρωρού της Νύχτας», την ισορροπία μεταξύ καριέρας και οικογένειας, την καταξίωση και τη δεύτερη, σύγχρονη, ακμή της η Ράμπλινγκ των πέντε ενεργών δεκαετιών μιλησε για τη ζωή της στο σινεμά και εμείς ακούσαμε ευλαβικά.

Και αν θέλετε λίγη περισσότερη Σαρλότ Ράμπλινγκ, διαβάστε το θαυμάσιο κείμενο του Ηλία Δημόπουλου Σάρλοτ Ράμπλινγκ: Η Γοητεία του Ακατάκτητου. 

photo copyright: @erik.weiss.bln

My way
Όταν ξεκίνησα, το Λονδίνο των ΄60s ζούσε μία νεανική επανάσταση. Ήταν 20 χρόνια μετά τον πόλεμο. Είπα στους γονείς μου πως θέλω να γίνω ηθοποιός και η απάντηση ήταν «Αν σε κάνει χαρούμενη». Ο ρόλος που με έβαλε στο χάρτη ήταν στο «Georgy Girl», ιδιαίτεροι καιροί αλλά ήθελα να κάνω κάτι που να είμαι εγώ. Γενικά θέλω να τα κάνω όλα με τον τρόπο μου, γι’ αυτό και δεν εκπαιδεύτηκα σε σχολή. Δεν είχα χρόνο για να αφιερώσω τρία χρόνια σε κάτι τέτοιο. Η εκπαίδευσή μου ήταν οι συνεργασίες μου με επαγγελματίες ηθοποιούς. Ήθελα να ερμηνεύσω χαρακτήρες και καταστάσεις με τον τρόπο μου χωρίς να καλουπωθώ.

Το ταξίδι στην Ιταλία
Συνάντησα τον Βισκόντι όταν ήμουν 22. Ήθελα να φύγω από την Αγγλία και είχα μία πρόταση για δουλειά στην Ιταλία. Όταν είδα το πως δουλεύουν οι Ιταλοί, ο τρόπος τους μου έκανε απίστευτη εντύπωση. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να δουλεύει κάποιος στο σινεμά. Η δουλειά δεν ήταν μία επαγγελματική συνάντηση με έναν άντρα ή μια γυναίκα, ήταν με μία ολόκληρη χώρα.

Όταν ο Βισκόντι μου πρότεινε τους «Καταραμένους», δεν ήμουν σίγουρη πως μπορούσα να ανταπεξέλθω γιατί αισθάνθηκα πολύ μακριά από τον ρόλο. Έπρεπε δηλαδή να φανταστώ πολλά. Εκείνος όμως πίστεψε σε ‘μένα, με έπεισε και χαίρομαι πολύ που συνέβη. 

Ο Βισκόντι με αγάπησε και τον έβλεπα σαν ήρωα. Είναι υπέροχο συναίσθημα να ξέρεις πως κάποιος σε έχει επιλέξει και σου λέει «Καν’ το για ‘μένα. Παίξε αυτή τη σκηνή για ‘μένα. Να είσαι όμορφη για ‘μένα». Μπορείς να φαντασιωθείς πολλά, γιατί στην ουσία δεν πρόκειται για την πραγματικότητα αλλά για μία στιγμή στον χρόνο. Αυτό που έχει ουσία άλλωστε είναι να «είσαι» όχι να «υποκρίνεσαι» κάποιον.

Ένας θυρωρός και ένα σκάνδαλο
Ο «Θυρωρός» προκάλεσε σκάνδαλο αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Η Καβάνι μας έλεγε πως πρόκειται για μία ιστορία αγάπης και το καταλάβαινα. Όσο αναπάντεχο κι αν είναι, όσο κι αν δεν το αναγνωρίζει ο κόσμος. Υπάρχουν πράγματα που αφορούν τον έρωτα και δεν θα τα κατανοήσουμε ποτέ. Η Καβάνι εμπνεύστηκε την ιστορία της ταινίας από μία γυναίκα που επισκεπτόταν συχνά τον τάφο ενός άντρα που την είχε κακοποιήσει και του άφηνε λουλούδια. Όλοι ξέρουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Δεν μπορείς να αποφύγεις αυτό που θα σου συμβεί. Ο «Θυρωρός της Νύχτας» αντιπροσωπεύει όσα είμαι σαν ηθοποιός. Είναι περίεργο, παράξενο, διεστραμμένο, αλλά είναι εκεί.

Οι πρόβες στο σινεμά
Ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Μόνο στην «Ετυμηγορία» με τον Λουμέτ θυμάμαι πως είχαμε χρόνο για πρόβα. Πρέπει να ρίξεις άμεσα τον εαυτό σου στη στιγμή, χωρίς θεατρική προετοιμασία. Απλά το κάνεις.

Λάθη και επιλογές
Στη ζωή αντιμετωπίζεις πολλά προβλήματα και υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να τα λύσεις. Να μην το ξανακάνεις. Επιλέγω ρόλους που είναι κοντά σε ‘μένα και το κάνω όταν νιώθω πως δεν φθηναίνω τον εαυτό μου. Δεν το κάνω για τα λεφτά. Είμαι περήφανος άνθρωπος.

Το «άδειασμα» του ηθοποιού
Η κινηματογραφική καριέρα για μένα άγεται από ένα συναίσθημα παραίτησης. Ξέρω πολύ κόσμο, και μάλιστα καλούς ηθοποιούς, που πολλές φορές σκέφτονται να τα παρατήσουν. Κι αυτό γιατί δίνεις πολλά σε έναν ρόλο, στεγνώνεις και δεν παίρνεις τίποτα πίσω. Το κοινό θα σε δει στην αίθουσα και εσύ θα είσαι μακριά. Δεν σε ανατροφοδοτεί. Περνάς λοιπόν δικαιολογημένα μία μίνι κατάθλιψη, νομίζεις πως δεν θα βρεις ξανά κάτι ενδιαφέρον. Εγώ πολλές φορές περίμενα μία πρόταση που θα με έκανε να νιώσω ξανά το πως είναι ο κινηματογράφος για να πω ναι. 

Μία ετυμηγορία για τον Πολ Νιούμαν
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ντροπαλός ήταν ο Πολ Νιούμαν. Μόνο όταν ήταν δίπλα στη σύζυγό του Τζοάν Γούντγουορντ άλλαζε. Υπέροχος.

Η οικογένεια στη Γαλλία 
Για να επιλέξεις μία βάση, πρέπει να έχεις λόγο. Ήμουν ερωτευμένη, έκανα παιδιά, παντρεύτηκα με τον Ζαν Μισέλ Ζαρ. Φανταστείτε πως για τα γυρίσματα του «Stardust Memories» με τον Γούντι Άλεν έπαιρνα το αεροπλάνο από τη Νέα Υόρκη και γύριζα πίσω στο Παρίσι κάθε φορά που είχα κενό. Ήθελα να κάνω την ταινία, αλλά έπρεπε να είμαι μητέρα και σύζυγος. Οφείλεις να έχεις ζωή πέρα από την δουλειά.  Μία οικογένεια είναι μία οικογένεια, δεν είναι μέρος μίας σκηνής.

Οι συνεργασίες με τον Φρανσουά Οζόν
Τον καιρό εκείνο σκεφτόμουν πως το σινεμά απομακρύνεται από ‘μένα. Όχι γιατί δεν είχα προτάσεις, αλλά γιατί έψαχνα κάτι άλλο. Ο ατζέντης μου πρότεινε να συναντήσω τον Φρανσουά Οζόν σε ένα καφέ. 32 εκείνος, 50 τότε εγώ. Μου είπε πως ήθελε να κάνει μία ταινία για ‘μενα, κάτι που ήταν εξαιρετικά κολακευτικό σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο. Μπορεί να νιώθω λίγο αμήχανα τώρα που το συζητάμε, αλλά απεικόνισε μία πλευρά ώριμης σεξουαλικότητας στις συνεργασίες μας.

Ερμηνεύοντας για την κάμερα
Το σινεμά είναι υποκριτική που θέλει τα συναισθήματα μινιμαλιστικά. Η κάμερα δεν θέλει να κινείς έντονα το πρόσωπο, αλλά να φαίνεται πως επεξεργάζεσαι τα συναισθήματά σου κάτω από αυτό. Μερικά πρόσωπα το έχουν. Επίσης είναι πολύ σημαντικό το τι κάνεις με το σώμα σου, πως κινείσαι, γιατί η κάμερα σε αιχμαλωτίζει. Δεν ξέρω αν λέγεται φωτογένεια, αλλά ο κινηματογράφος θέλει ερμηνεία στο μίνιμουμ για να έχεις αποτέλεσμα στο μάξιμουμ. 

Αγαπώ τη σχέση με την κάμερα και ξέρω πως με αγαπά κι αυτή. Κατάλαβα πως είναι το πρόσωπό μου όταν είδα πως γράφει στην κάμερα. Τότε δεν είχαμε επίγνωση όπως έχετε εσείς τώρα που μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας σε μία οθόνη άμεσα. Κατάλαβα τι γίνεται όταν είδα τι γύριζε η κάμερα. Το συνειδητοποιείς λοιπόν και μετά πρέπει να το ξεχάσεις.

Μία σχέση 45 χρόνια
Όταν διάβασα το σενάριο του «45 Χρόνια» κατάλαβα πως είναι ξεχωριστό, αλλά δεν φανταζόμουν πως θα άρεσε τόσο. Κάτι έγινε με αυτή την ταινία που ήταν οικουμενικό, ειλικρινές και μιλούσε μία γλώσσα που κατάλαβαν όλοι.

Οι διαδικτυακές πλατφόρμες
Νομίζω πως το Netflix, η Amazon κλπ δεν επηρεάζουν το σινεμά γιατί είναι απλά ένας ακόμα τρόπος για να δεις κάτι. Είναι πρόοδος και πιστεύω ακράδαντα πως το σινεμά θα υπάρχει πάντα.

Τρόπος ζωής
Ο κινηματογράφος για μένα είναι τρόπος ζωής. Επιβίωσης. Ξεκίνησα πολύ νωρίς και πολύ νέα, οπότε συνήθισα να κάνω αυτό. Είναι μία σταθερά γύρω μου γιατί παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα το σινεμά είναι υπεύθυνο για μερικά απίθανα πράγματα που μου έχουν συμβεί και χαίρομαι που τα έχω δοκιμάσει. Επιστρέφω σε αυτό γιατί πολύ απλά είναι η ζωή μου.

Μελλοντικές συνεργασίες
Δεν ζητάω να χορέψω, αλλά να μου το ζητήσουν. Υπάρχουν υπέροχοι σκηνοθέτες που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους, αλλά πρώτη ανάγκη τους είναι να πουν την ιστορία τους. Αν λοιπόν χωράω σε αυτή την ανάγκη, μπορούν να μου το ζητήσουν. Δεν γίνεται να πιέσεις μία ιδέα σε κάποιον.

Το 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 7-17 Φεβρουαρίου 2019 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2019: Το «Souvenir» είναι το καλύτερο κινηματογραφικό αναμνηστικό της φετινής διοργάνωσης
Berlinale 2019: Η «Ιστορία Τριών Αδελφών» και η παραμυθένια κόντρα με την Παράδοση
Berlinale 2019: Το «Πιράνχας» είναι ένα απρόσμενα συγκρατημένο δράμα για τα «τσικό» της ναπολιτάνικης μαφίας
Berlinale 2019: Το «System Crasher» είναι ένα αναπάντεχα ανάλαφρο ντεμπούτο για το πιο δομικό παιδικό τραύμα
Berlinale 2019: Το «Χρυσό Γάντι» του Φατίχ Ακίν είναι η μεγάλη απογοήτευση του φεστιβάλ
Berlinale 2019: Το «Ghost Town Anthology» του Ντενί Κοτέ είναι μία πένθιμη, ατμοσφαιρική αλληγορία
Berlinale 2019: Το «The Ground Beneath My Feet» είναι ένα διεισδυτικό δράμα για τη μοναξιά και το στίγμα της ασθένειας
Συνέντευξη Τύπου «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών»: Ψάχνοντας τον Χαμένο Παράδεισο
Berlinale 2019: «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» είναι η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα​
Berlinale 2019: Ζητήματα πίστης και ηθικής στη νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν «Με τη Χάρη του Θεού»
Berlinale 2019: Το Φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!
Η Ζιλιέτ Μπινός, πρόεδρος της επιτροπής της Μπερλινάλε 2019
«Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών»: Η νέα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα έχει τρέιλερ (και πρεμιέρα στο Βερολίνο)