Τιμητικός Φοίνικας για το Στούντιο Ghibli (και ο Χαγιάο Μιγιαζάκι στους 100 του Time για το 2024)

Για το Στούντιο Ghibli έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές (ενδεικτικά, μία εδώ, άλλη μία εδώ). Συνιστά μια ωραία ιστορία του σινεμά και μια διόλου παίξε-γέλασε παράδοση, με τη συνεισφορά του μέγιστη για τα παιδιά και τα μεγάλα παιδιά του κόσμου ανυπολόγιστη. 

Τώρα, κοντά 39 χρόνια μετά την ίδρυσή του, από τους Τόσιο Σουζούκι, Ισάο Τακαχάτα και Χαγιάο Μιγιαζάκι, ήρθε η ώρα να δημιουργήσει μια πρώτη για το φεστιβάλ των Καννών. Που για πρώτη φορά στην ιστορία του θα απονείμει τιμητικό Χρυσό Φοίνικα όχι σε ένα πρόσωπο, αλλά σε έναν θεσμό. (Ο άλλος τιμητικός Φοίνικας φέτος θα πάει στον Τζορτζ Λούκας, οι Κάννες τιμούν μια γενιά και με τη βούλα.)

«Με το Ghibli, το ιαπωνικό animation στέκει σαν μια μεγάλη περιπέτεια σινεφιλίας ανάμεσα στην παράδοση και τον μοντενισμό», δηλώνει το Φεστιβάλ.

«Είναι βαθιά τιμή και χαρά μου να λαμβάνουμε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα. Ευχαριστώ το φεστιβαλ από το βάθος της καρδιάς μου», δηλώνει ο Σουζούκι. «40 χρόνια πριν, ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο Ισάο Τακαχάτα και εγώ ιδρύσαμε το Στούντιο με τον πόθο να φέρουμε υψηλού επιπέδου animation σε παιδιά όλων των ηλικιών. Σήμερα οι ταινίες μας προβάλλονται σε όλον τον κόσμο και πολλοί επισκέπτονται το Μουσείο μας και το Πάρκο μας για να βιώσουν τους κόσμους των ταινιών μας», συνεχίζει μεταξύ άλλων. Μεγάλη τιμή, αλήθεια. Για το φεστιβάλ που την απονέμει, πάντα.

Υπερατλαντικά τώρα, το περιοδικό Time συμπεριέλαβε τον Χαγιάο Μιγιαζάκι στους 100 ανθρώπους του 2024. Άλλη μια τιμή για την έκδοση, αν και μια ματιά στα πρόσωπα των οποίων την συντροφιά είναι ο μέγιστος Μιγιαζάκι - από τον Icons χώρο που τον έθεσαν - σε βυθίζει στην πεμπτουσία της ορθότητας. (Αρκεί να σημειωθεί ότι στους Πρωτοπόρους ανοίγει την σελίδα η Αμέρικα Φερέρα με ένα κείμενο της Μπλέικ Λάιβλι, βασικά, ύμνο στην φιλία τους.)

Πάντως τον Μιγιαζάκι υμνεί ο Γκιγιέρμο ντελ Τό(το)ρο, όπως είναι ένα χαϊδευτικό του προσωνύμιο από τα γυρίσματα του «Pacific Rim». Και ο Μεξικανός, δεδομένα από τις γλυκύτερες μορφές του χώρου, έχει κάτι ωραίο να πει: «Είναι ο πιο επιδραστικός animation σκηνοθέτης της ιστορίας του μέσου και ένας από τους 10 αγαπημένες μου αφηγητές σε όποιο μέσο. Η δουλειά του προξενεί ένα σπάνιο αίσθημα, την ανατριχίλα της ομορφιάς που δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο αλλά μόνο στις ταινίες. Κι όμως είναι ταυτόχρονα ένας σκληρός ρεαλιστής όταν μιλά για την απληστία, τον πόλεμο, την ανθρώπινη οργή. Ξέρει ότι μορφοποιούμε τον κόσμο και τον καταστρέφουμε ταυτόχρονα, ότι οι άνθρωποι είναι το καλύτερο και το χειρότερο που υπάρχει.»

Εύγε στις Κάννες, πάντα καλά κάνουν το έργο τους, εύγε και στο Time για μια επιφοίτηση (αν και άργησε πολύ για τον Μιγιαζάκι). Εδώ η 100άδα του για φέτος.