Στην Ταϊλάνδη το μεγάλο βραβείο των Καννών

2010-05-23 21:50:42

Στον πιο διάσημο σκηνοθέτη της Ταϊλάνδης, που ακούει στο παράξενο όνομα Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουλ, απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας του φετινού 63ου Φεστιβάλ Καννών.

Στον  πιο διάσημο σκηνοθέτη της Ταϊλάνδης, που ακούει στο παράξενο όνομα Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουλ, απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας του φετινού 63ου Φεστιβάλ Καννών.

Η χώρα του ιδιότυπου αυτού εγκεφαλικού δημιουργού τις τελευταίες ημέρες δοκιμάστηκε από αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, οι οποίες πνίγηκαν στο αίμα από τον στρατό με περισσότερους από 50 νεκρούς.

Ο Τιμ  Μπάρτον, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής (όπως και όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του τα προηγούμενα χρόνια) σαν να ξέχασε το κινηματογραφικό στυλ που υπηρετεί και από το οποίο προέρχεται και ανέδειξε μια ταινία εντελώς διαφορετική από το δικό του έργο- τον «Ψαλιδοχέρη» ή τον «Μπάτμαν» για παράδειγμα.

Βλέποντας το δύσκολο και ερμητικό ποιητικό-υπαρξιακό παραμύθι για τον θάνατο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, δύσκολα θα φανταζόσουν ότι ένας άνθρωπος σαν τον Μπάρτον θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του. 

«Ο Θείος  Μπομέ» του τίτλου, ο οποίος «Μπορεί  να Θυμηθεί τις Παλιές του Ζωές», είναι βαριά άρρωστος και περνάει τις τελευταίες του μέρες ανάμεσα σε συγγενείς. Κάποια στιγμή το φάντασμα της γυναίκας του εμφανίζεται μπροστά του και ο εξαφανισμένος γιος του επιστρέφει σπίτι, όχι όμως με καθαρά ανθρώπινη υπόσταση. Μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία διαλογισμού και ανατολικής φιλοσοφίας, που ο ψυχρός δυτικός θεατής δυσκολεύεται να παρακολουθήσει, ο Βερασετάκουλ (προφανώς το όνομά του θα προφέρεται διαφορετικά, αυτή είναι όμως η πιο αποδεκτή προφορά) αναζητά τον πυρήνα του φόβου που τρέφει ο άνθρωπος για τον θάνατο. 

Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη άποψη γι αυτή την ταινία και την βράβευση της που εκφράζεται τέλεια από την κακία κάποιου Ιταλού συναδέλφου, ο οποίος είπε ότι «ο δημιουργός του «Εντ Γουντ» ανακάλυψε τον δεύτερο χειρότερο σκηνοθέτη στην ιστορία του σινεμά». 

Παρόμοιο  «θανατερό» θέμα έχει και το «Biutiful» ο πρωταγωνιστής του οποίου Ξαβιέ Μπαρδέμ τιμήθηκε με το βραβείο ερμηνείας για το ρόλο ενός ετοιμοθάνατου καρκινοπαθή, ενώ το ίδιο απρόσμενο είναι και το βραβείο σεναρίου στην, αναμφίβολα εξαιρετική, κορεάτικη «Ποίηση» και βέβαια στο «Ένας Άνδρας που Ουρλιάζει» από το Τσάντ της Αφρικής. 

Αν πάρουμε  λοιπόν υπόψη μας ότι οι χαρακτήρες του Μπάρτον ζουν στο σκοτάδι, τον εφιάλτη και τον θάνατο κι ότι η ποίηση είναι παρούσα σε όλη τη δουλειά του, θα μπορούσαμε να άνετα να ερμηνεύσουμε τις επιλογές του.
 

Χρυσός Φοίνικας

«Ο Θείος Μπομέ που Μπορεί να Θυμηθεί τις Παλιές του Ζωές» (Lung Boonmee Raluek Chat) του Ταϊλανδού Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουλ

Grand Prix

«Περί Ανθρώπων και Θεών» (Des Homme et des Dieux) του Γάλλου Ξαβιέ Μποβουά

Βραβείο Σκηνοθεσίας

Στον Γάλλο Ματιέ Αμαλρίκ για το «Τουρνέ» (Tournee)

Βραβείο Σεναρίου

Στον Κορεάτη Λι Τσανγκ- Ντονγκ για την ταινία του «Ποίηση» (Poetry)

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας

Στη Γαλλίδα Ζουλιέτ Μπινός για την ταινία του Ιρανού Αμπάς Κιαροστάμι «Αυθεντικό Αντίγραφο» (Copie Conforme)

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας εξίσου:

στον Ισπανό Ξαβιέ Μπαρδέμ για την ταινία του Μεξικανού Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου «Biutiful»

και στον Ιταλό Έλιο Ερμάνο για την ταινία του Ντανιέλε Λουκέτι «Η Ζωή μας» (La Nostra Vita)

Βραβείο Επιτροπής

«Ένας Άνδρας που Ουρλιάζει» του Μαχαμάτ-Σαλέ Χαρούν, από το Τσαντ.

Χρυσή Κάμερα (πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη)

«Δίσεκτο  Έτος» του Μεξικανού Μίκαελ Ρόουε

                                                                
Ορέστης Ανδρεαδάκης

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•