Προγνωστικά Καννών (χωρίς τον Τρίερ;)
2011-05-20 12:19:35
Λιγότερες από 48 ώρες έχουν απομείνει μέχρι την απονομή των βραβείων του 64ου φεστιβάλ Καννών και η φετινή κριτική επιτροπή έχει την ευκαιρία να διορθώσει μια από τις μεγαλύτερες αδικίες...
Λιγότερες από 48 ώρες έχουν απομείνει μέχρι την απονομή των βραβείων του 64ου φεστιβάλ Καννών και η φετινή κριτική επιτροπή έχει την ευκαιρία να διορθώσει μια από τις μεγαλύτερες αδικίες του φεστιβάλ, απονέμοντας τον Χρυσό Φοίνικα στο Πέδρο Αλμοδόβαρ. Αναμφίβολα το «Δέρμα που κατοικώ» δεν είναι η καλύτερη ταινία του 62χρονου σκηνοθέτη, είναι όμως ένα σπουδαίο έργο πνοής και δυνατών αισθημάτων, μια τοιχογραφία όλων των αγαπημένων θεμάτων του.
Την ίδια στιγμή η ταινία «Μελαγχολία» του Λαρς Φον Τρίερ έχει πάρει πολύ καλές κριτικές και θεωρητικά θα μπορούσε να είναι ένα από τα φαβορί, το γεγονός της αποπομπής του σκηνοθέτη από το φεστιβάλ, όμως, μειώνει δραματικά τις πιθανότητες της.
Παρόλ' αυτά αρκετοί ξένοι δημοσιογράφοι επέμεναν σήμερα το πρωί ότι η φετινή κριτική επιτροπή με πρόεδρο τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα έπρεπε να δώσει έστω κι ένα βραβείο στη «Μελαγχολία» για να εκφράσει την αντίθεσή της στον τρόπο με τον οποίο το φεστιβάλ χειρίστηκε το θέμα. Στην περίπτωση πάντως που ο Τρίερ πάρει κάποιο βραβείο, δε θα μπορεί να παραστεί στην απονομή για να το παραλάβει. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους ηθοποιούς του και τους άλλους συντελεστές.
Σύμφωνα με το περιοδικό Film Français, το οποίο έχει οργανώσει ένα πάνελ από 15 Γάλλους κριτικούς που βαθμολογούν κάθε μέρα τις ταινίες, προπορεύονται το «Δέντρο της Ζωής», η «Μελαγχολία», η «Χάβρη» του Άκι Καουρισμάκι και ο «Αρτίστας» – αυτή η τελευταία είναι ίσως και η πιο παράξενη ταινία που παίχτηκε στο φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια. Την υπογράφει ο Γάλλος Μισέλ Χαζαναβίσιους, είναι ασπρόμαυρη και εντελώς βωβή. Ακολουθεί δηλαδή τις δομές του παλιού βωβού κινηματογράφου, η ιστορία της, όμως, είναι τόσο διασκεδαστική που έκανε κοινό και κριτικούς να τη λατρέψουν.
Το περιοδικό Screen International, που έχει κι αυτό οργανώσει ένα ανάλογο πάνελ κριτικών από όλο τον κόσμο, πιστεύει ότι καλύτερη ταινία είναι η «Χάβρη» και δίνει τη δεύτερη θέση στο «Παιδί με το Ποδήλατο» των Ζαν-Πιερ και Λυκ Νταρντέν. Οι δυο Βέλγοι αδερφοί, ωστόσο, μάλλον έχουν λίγες πιθανότητες να πάρουν κάποιο βραβείο, ακόμα κι αν η ταινία τους ήταν καταπληκτική, διότι έχουν ήδη κερδίσει δυο φορές τον Χρυσό Φοίνικα (με τη «Ροζέτα» το 1999 και με «Το Παιδί» το 2005). Και οι κριτικοί του Screen International τοποθετούν πολύ ψηλά στις προτιμήσεις τους το «Δέντρο της Ζωής» και τον «Αρτίστα».
Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι η ταινία που ταιριάζει πιο πολύ με το στιλ του Ντε Νίρο είναι το «Drive» του Δανού Νίκολας Βίντιγκ Ρεφν (σκηνοθέτη της τριλογίας «Pusher» που έχει κάνει το μεγάλο βήμα από το σινεμά της πατρίδας του σε αυτό της Αμερικής), η οποία είναι μια από τις τελευταίες του φετινού διαγωνιστικού κι έτσι δεν είχε την ευκαιρία να μαζέψει αστεράκια από του κριτικούς των μεγάλων διεθνών έντυπων. Και στις δυο προβολές της, όμως, χειροκροτήθηκε θερμότατα, ενώ όλοι εκτίμησαν την ερμηνεία του Ράιαν Γκόσλινγκ. Παίζοντας ένα μοναχικό οδηγό, κασκαντέρ ταινιών, ο οποίος μπαινοβγαίνει στον υπόκοσμο κρύβοντας κάτω το ανέκφραστο, ψυχρό πρόσωπό του ένα ολόκληρο κόσμο ευαισθησίας και πάθους, ο χαρακτήρας του Γκόσλινγκ είναι ένας σαμουράι –εκδικητής στην υπηρεσία των αδυνάτων.
Ιδού λοιπόν μια μικρή έκπληξη της τελευταίας στιγμής η οποία μπορεί ίσως να ανατρέψει τα προγνωστικά.
Μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι κριτικές επιτροπές, και ειδικά όταν αυτές έχουν πρόεδρο κάποιον ηθοποιό, είναι απρόβλεπτες και οι αποφάσεις τους έχουν κατά καιρούς εκπλήξει ακόμα και τους ειδικούς των προγνωστικών.
Τα πρώτα βραβεία
Τα πρώτα βραβεία που ανακοινώθηκαν την Πέμπτη το βράδυ ήταν αυτά της Εβδομάδας Κριτικής, η οποία φέτος γιόρτασε 50 χρόνια ζωής. Το πρόγραμμα του παράλληλου αυτού τμήματος, που ιδρύθηκε και διευθύνεται από την Ένωση Γάλλων Κριτικών Κινηματογράφου, ήταν φέτος εξαιρετικό.
Καλύτερη ταινία ανακηρύχθηκε, λοιπόν, το «Take Shelter» του Τζεφ Νίκολς (που προβλήθηκε στο φεστιβάλ Σάντανς πριν από μερικούς μήνες), ένα ψυχολογικό δράμα με πινελιές θρίλερ που έχει πρωταγωνιστή έναν οικογενειάρχη που, εξαιτίας ψυχολογικών προβλημάτων, βασανίζεται από οράματα της επερχόμενης Αποκάλυψης και χάνει σιγά σιγά την επαφή του με την πραγματικότητα. Ειδική Μνεία δόθηκε στο «Snowtown» του Αυστραλού Τζάστιν Κέρζελ, το οποίο περιγράφει την αληθινή ιστορία του Τζον Μπάντινγκ, του πιο θρυλικού σίριαλ κίλερ της πατρίδας του.
Ορέστης Ανδρεαδάκης
