Βerlinale 2023: H Έλεν Μίρεν ως Γκόλντα Μέιρ, το προκλητικό «Infinity Pool» και ένας hardcore Χονγκ Σανγκ-Σου - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
3:48
22/2

Βerlinale 2023: H Έλεν Μίρεν ως Γκόλντα Μέιρ, το προκλητικό «Infinity Pool» και ένας hardcore Χονγκ Σανγκ-Σου

Είδαμε την ερμηνευτική μεταμόρφωση της Έλεν Μίρεν, τον νέο ψυχοσεξουαλικό εφιάλτη του Μπράντον Κρόνενμπεργκ, μια (πολύ) ιδιοσυγκρασιακή ταινία του Χονγκ Σανγκ-Σου και μια ερμηνεία-φαβορί για τα βραβεία του Σαββάτου.

Aποστολή στο Βερολίνο: Γιάννης Βασιλείου, Παύλος Κυριαζής

Ανεξάρτητα από την άποψη σας, όσο ακραία κι αν είναι αυτή, σχετικά με τις πολιτικές του Ισραήλ ανά τα χρόνια, η Γκόλντα Μέιρ είναι υπεύθυνη για την καθιέρωση της χώρας της στον πυρήνα της Μέσης Ανατολής. Στη βιογραφική «Golda», ο ρόλος της «σιδηράς κυρίας» του Ισραήλ, δόθηκε στην πάντα στιβαρή ερμηνευτικά Έλεν Μίρεν, η οποία μεταμορφώνεται για να υποδυθεί την Μέιρ. Στη δική της «πιο σκοτεινή ώρα», τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, το ακόμα νεοσύστατο εβραϊκό κράτος δέχτηκε επίθεση από τους Σύριους και Αιγύπτιους γείτονές του, την πιο ιερή μέρα της θρησκείας του.

Η «Golda», του Γκι Νατίβ, θυμίζει περισσότερο ένα πολιτικό θρίλερ του παρασκηνίου του πολέμου παρά μια δραματοποιημένη αγιογραφία μιας ήδη αξιοσέβαστης ηγετικής φυσιογνωμίας. Και ενώ σίγουρα θα βρεθεί κοινό που θα την κρίνει ως σιωνιστική προπαγάνδα, η ταινία δεν τα μασάει όσον αφορά τις πολιτικές της αιχμές προς όλες τις πλευρές, μαχόμενες και υποκινήτριες. Μπορεί η αγωνιώδης απόδοση να κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, όμως, σχεδόν αναπόφευκτα, η «Golda» πέφτει σε κλισέ παγίδες της κάθε σύγχρονης βιογραφίας, είτε αυτό είναι η δραματοποίηση μέσα από καθημερινούς ανθρώπους γύρω από τις μεγάλες προσωπικότητες, με έμφαση στην παρουσίαση των αδυναμιών τους μέσα από τις ένοχες απολαύσεις που αρνούνται να παρατήσουν, είτε μέσα από τα εκάστοτε προφητικά, χιουμοριστικά σχόλια της Μέιρ που κλείνουν το μάτι σε μεταγενέστερα γεγονότα. Παύλος Κυριαζής

Με παραγωγικότητα που θυμίζει εργάτες του κλασικού Χόλιγουντ, ο Χονγκ Σανγκ-Σου συνεχίζει το ιδιοσυγκρασιακό, κυρίως διαλογικό και πεισματικά DIY σινεμά του  με την πιο hardcore δημιουργία του, από όσες έχουμε δει τουλάχιστον. Στο «In Water» μια τριμελής παρέα θέλει να γυρίσει μικρού μήκους σε μια παραλία, μόνο που ο σκηνοθέτης ακόμα δεν έχει επεξεργαστεί εντελώς την ιδέα.

Αν η ταινία προβληθεί σε κάποιο εγχώριο φεστιβάλ, οφείλουμε να καθησυχάσουμε τους θεατές της. Όχι, δεν έχετε μυωπία, το μεγαλύτερο μέρος της είναι φλουταρισμένο, μια επιλογή του σκηνοθέτη που μπορεί να αντανακλά τη «θολούρα» ενός δημιουργικού blockαρίσματος – από μια σκοπιά το φιλμ είναι το «8 1/2» του- μα καταλήγει περισσότερο gimmick. Όταν ρωτούν τον νεαρό κινηματογραφιστή στο φιλμ γιατί επιλέγει να κάνει σινεμά, εκείνος απαντά ότι κάποιοι το κάνουν για το χρήμα και άλλοι για την αναγνώριση, αλλά επειδή αυτός δεν έχει την ικανότητα να γυρίσει σινεμά για τα λεφτά, επιλέγει την αναγνώριση. Μοιάζει σαν ο ίδιος ο Κορεάτης δημιουργός να μιλά μέσω του χαρακτήρα του, συνεχίζοντας τον διακριτικό μεταμοντερνισμό και τον νωχελικό στοχασμό πάνω στην κινηματογραφική δημιουργία που είδαμε και στο «The Novelist's Film».

Καταλαβαίνεις γιατί η διοργάνωση έστειλε τη νέα ταινία του τακτικού της θαμώνα στο τμήμα Encounters και ότι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη διάρκειά της – μόλις 61 λεπτά- αλλά για εκείνους που θα καταφέρουν να πάνε με τα νερά της και δεν θα ζαλιστούν από τα ανετάριστα πλάνα, το λυρικό, ανοιχτό σε ερμηνείες φινάλε, θα αποτελέσει μια αποζημίωση. Γιάννης Βασιλείου

Ένα ξενοδοχείο στη βόρεια Πορτογαλία γίνεται το σκηνικό στο δίπτυχο του Ζοάο Κανίζο, με το πρώτο μέρος, το «Mal Viver», ή «Bad Living», να ασχολείται με τις γυναίκες αυτής της οικογενειακής επιχείρησης . Η Πιεδάδε (η Αναμπέλα Μουρέιρα του περσινού «Tommy Guns») επανενώνεται άξαφνα με την αποξενωμένη κόρη της, Σαλώμη, λίγες μέρες μετά το θάνατο του πρώην συζύγου και πατέρα της νεαρής. Το σμίξιμο τους μοιάζει άβολο, μιας και η Πιεδάδε φροντίζει να εξωτερικεύει διαρκώς κάθε επικριτική σκέψη που της περνάει από το μυαλό, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, και οι προσπάθειες της θρηνούσας Σαλώμης να την προσεγγίσει, με την ελπίδα να αποσπάσει επιτέλους την αγάπη που είχε στερηθεί όλη της τη ζωή, δείχνουν μάταιες. Ο νευρωτισμός και η εγωπάθεια που διακατέχει τη μητέρα και αφεντικό μολύνουν τοξικά ό,τι αγγίζει, από την ίδια της την οικογένεια μέχρι τους πελάτες του ξενοδοχείου, οι οποίοι βιώνουν το δικό του δράμα στο παρασκήνιο, κάτι που αποτυπώνει ο Κανίζο στη δεύτερη ταινία αυτού του δίπτυχου, «Viver Mal» ή «Living Bad».

Το «Mal Viver» ακροβατεί κάπου ανάμεσα στους οικογενειακούς δεσμούς του «Gilmore Girls» και του αλμοδοβαρικού δράματος και η ερμηνεία της Αναμπέλα Μουρέιρα είναι αξιέπαινη και πιθανώς να αποσπάσει ένα βραβείο το ερχόμενο Σάββατο. Παύλος Κυριαζής

Από την αρχή της καριέρας του ο Μπράντον Κρόνενμπεργκ συγκρίνεται με τον πατέρα του, Ντέιβιντ, αν και με μόλις δύο ταινίες έχει ήδη χτίσει το όνομά του στο arthouse horror και έχει αποκτήσει δικό του κοινό, που δεν συμπίπτει απαραίτητα με το κοινό του πρεσβύτερου Κρόνενμπεργκ. Και ο Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, με τη σειρά του, έχει αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της μικρής και της μεγάλης οθόνης, ταυτόχρονα, όμως, παραμένει υιός του Στέλαν και όσο μεγαλώνει, δε, αρχίζει να μοιάζει και να ακούγεται περισσότερο σαν τον πατέρα του. Στο «Infinity Pool», μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την (προφανή) ταξική σάτιρα, που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής τον τελευταίο χρόνο στο αμερικανικό σινεμά, έχει η θεματική της ενοχής λόγω του προνομίου, που ενισχύεται εξω-κινηματογραφικά από τις προαναφερθείσες καταβολές σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή.

Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας άλλοτε άφραγκος συγγραφέας που βρέθηκε σε αυτό το παράξενο εξωτικό θέρετρο, επειδή έκανε πλούσιο γάμο. Η αίσθηση ότι δεν είναι αρκετός ενισχύει τις μαζοχιστικές του τάσεις  - η χρήση του σεξ στην ταινία συνδέεται με την εξουσία -  η ανάγκη να αποδείξει ότι ανήκει σε αυτή την ελίτ , τον ωθεί σε σαδιστικές ενέργειες. Καλά όλα αυτά, ξεχωρίζουν και δύο (υπερ)σεξουαλικές σκηνές, που συνδυάζουν την ψυχεδέλεια του «Behind the Green Door» με λιντσιανή, εφιαλτική εικονογραφία,  όταν φτάνει η τρίτη πράξη, όμως, όπου η ταινία έχει εξαντληθεί νοηματικά, το θέαμα εκτροχιάζεται – μνημειώδης η σκηνή με το λεωφορείο – και απλά συμπληρώνει τα απαραίτητα κουτάκια της μέσης φεστιβαλικής πρόκλησης. Αρχικά γοητευτική, μα τελικά απογοητευτική. Γιάννης Βασιλείου

Το ΣΙΝΕΜΑ cinemagazine.gr ταξιδεύει στο Βερολίνο με την AEGEAN. Το 73o Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου πραγματοποιείται 16 - 26 Φεβρουαρίου 2023.

Βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις ανταποκρίσεις του ΣΙΝΕΜΑ cinemagazine.gr από τη Μπερλινάλε 2023 εδώ.