Ο Τζορτζ Κλούνεϊ μίλησε σε συνέντευξή του για την ταινία και το ευφορικό, λουσάτο franchise που γέννησε, αναφέρθηκε σε σταρ που είπαν εμφατικό όχι στην πρόταση συνεργασίας και μοιράστηκε κι ένα ανέκδοτο για το πώς έπεισε τη Τζούλια Ρόμπερτς να συμμετάσχει.
Δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά για μας τα «Ocean’s 11» συνιστούν μια όαση κινηματογραφικής απόδρασης, έναν run for cover κινηματογραφικό τόπο στον οποίο καταφεύγουμε για μια ένεση ευεξίας,κάθε φορά που μας γίνεται απαραίτητη. Και το κάνουμε επειδή γνωρίζουμε ότι θα αντλήσουμε μερικές ώρες ραφινάτης ψυχαγωγίας, κοσμοπολίτικης απόδρασης, ανεπιτήδευτης φινέτσας, ενδοαναφορικού χιούμορ, funky διάθεσης και, φυσικά, καλοσχεδιασμένων ληστρικών «κόλπων».
Πόσες φορές έχετε δει γραμμένη τη φράση «περνούν καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω»; Ε σε αυτή την περίπτωση δεν βγαίνει απλά προς τα έξω, είναι λες και μεταδίδεται ο ιός της ευφορίας από την ακτινοβολία της τηλεόρασης. Κάποιοι σταρ, βέβαια, δεν ήθελαν να «περάσουν καλά» και ο λόγος ήταν κυρίως οικονομικός. Όλοι οι συμμετέχοντες στο καστ έριξαν αρκετά το κασέ τους για τις ανάγκες της ταινίας και κάποιοι δεν ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν. Όπως δήλωσε χαριτολογώντας ο Τζορτζ Κλούνεϊ σε συνέντευξή του«κάποιοι μας είπαν ευθέως να πάμε να γ*****ε, υποθέτω το μετάνιωσαν στη συνέχεια. Ανάμεσα τους ήταν ο Τζόνι Ντεπ και ο Μαρκ Γουόλμπεργκ.» Οι δυο σταρ είχαν δεχτεί πρόταση για τον ρόλο του Λάινους, στον οποίο είδαμε τελικά τον Ματ Ντέιμον - ευτυχώς.
Στην ίδια συνέντευξη ο Κλούνεϊ μοιράστηκε κι ένα ανέκδοτο για τον τρόπο που έπεισαν τη Τζούλια Ρόμπερτς να παίξει στην πρώτη ταινία. «Είχε συνεργαστεί με τον Στίβεν Σόντερμπεργκ στην Έριν Μπρόκοβιτς, το κασέ της είχε φτάσει στα 20 εκατομμύρια δολάρια, οπότε της έστειλα με το ταχυδρομείο ένα γράμμα με την πρόταση συνεργασίας, στο τέλος του οποίου έγραφα “άκουσα ότι παίρνεις 20 για κάθε ταινία πια” και έβαλα μέσα στον φάκελο ένα εικοσαδόλαρο. Γέλασε, είπε το ναι κι αυτό μας βοήθησε να προσελκύσουμε και άλλα γνωστά ονόματα.»
Μήπως ήρθε ο καιρός να μαζευτεί ξανά η «παλιοπαρέα», θα πούμε εμείς; Αυτό είναι κάτι που θα θέλαμε να δούμε πολύ περισσότερο από τον «Τελευταίο Χορό» του Magic Mike, κύριε Σόντερμπεργκ.









