9:05
13/6

Ριμέικ του «Μια Γυναίκα Δαιμονισμένη» από τον Ρόμπερτ Πάτινσον;

Ο Άγγλος ηθοποιός και παραγωγός, σε συνεργασία με τον Πάρκερ Φιν (του «Smile») ακούγονται πώς ετοιμάζουν ένα σχέδιο μεταγραφής της ταινίας του Αντρέι Ζουλάφσκι, με τον 38χρονο ηθοποιό πάντως να μην έχει ακουστεί, ακόμα, για ερμηνευτική συμμετοχή.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Βγήκε το 1981, αποκαταστάθηκε ψηφιακά και σε 4Κ 40 χρόνια μετά, προβλήθηκε και στις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας (γιατί τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται). Το αρχικό σοκ έδωσε τα εχέγγυα ενός cult status, που σήμερα φαίνεται να έχει σπάσει τα δεσμά και να αποκαθιστά την ταινία σε μεγαλύτερα μεγέθη. Δίκαια; Από τον υπογράφοντα ανεπιφύλακτα ναι. Δεν είναι προφανώς για το «μεγάλο κοινό», δεν είναι δηλαδή ταινία για εκείνους που χρησιμοποιούν το σινεμά ως μέθοδο ξεσκάσματος, αλλά...

Τώρα το γαλακτερό στάτους της σημερινής βιομηχανίας ψάχνεται να βρει λίγο μπόι και θέλει να το μεταγράψει. Γιατί, δεν είναι εύκολο να συμπεράνεις. Πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν αντάξια; Μα δεν υπάρχει κάποιος ανάλογος (όχι σε ύψος, σε χαρακτήρα) του Ζουλάφσκι εκεί έξω. Ούτε πριν τον Ζουλάφσκι υπήρχε κάποιος σαν αυτόν. Ακόμα χειρότερα δεν υπάρχει Ιζαμπέλ Ατζανί. Ούτε κατά διάνοια. Είμαστε στην εποχή που για ερμηνευτική τόλμη πιάνονται εγχειρήματα τόσο απελπιστικά προστατευμένα που μαραζώνεις. (Υπάρχει βέβαια αντίλογος: Ατζανί και Σαμ Νιλ δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα γυρίσματα, δεν επιχείρησαν ποτέ κάτι ανάλογο, ενώ η Ατζανί, λέει η φήμη, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει.)

Τέλος πάντων για το πρωτότυπο έργο οι πληροφορίες είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων. Τώρα, Netflix, Paramount, Sony, Warner Bros και A24 σκοτώνονται για ένα σχέδιο που Πάτινσον και Φιν θέλουν να φέρουν ξανά στη ζωή. O Φιν αναλαμβάνει το σενάριο και την σκηνοθεσία. Ήδη πάντως έκανε το σίκουελ του «Smile» - μιας και η πρώτη ταινία απέφερε 217 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και η Paramount έχει γεμίσει εικονίσματα του Φιν τους διαδρόμους της. Στις 18 Οκτωβρίου αναμένεται κιόλας αυτό.

Να δούμε πώς θα πάει η ιστορία, κανονικά τέτοια πράγματα δεν τα αγγίζεις, καθώς ειδολογικά είναι ακατάτακτα και η βελόνα τους σπάει κοντέρ. Ούτε κοινό body horror είναι, όπως ανελέητα γράφει το IndieWire από όπου παίρνουμε την είδηση, ούτε ένα απλό δράμα με υπερφυσικά στοιχεία. Είναι μια ακραία ταινία, όχι επιπόλαια, όχι καλλωπισμένα, αλλά επικίνδυνα πραγματικά. Πρέπει να μπορείς να την αντιμετωπίσεις ως έχει, χωρίς να την φέρεις στα μέτρα σου έτσι για να εκφέρεις γνώμη στο φινάλε - ή να την κάνεις meme και ανάρτηση στο TikTok (όπου άλλωστε - τι να κάνουμε; - είναι η φήμη της πια ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν την έχουν δει). Αυτά, πάτε παρακάτω φίλοι, εκλιπαρούμε. Aἰδώς, Ἀργεῖοι.