Με μια ιστορία που θα κάνει τους φανς του ηθοποιού να χαθούν σε υπέροχα πελάγη υστερίας, το «Surfer» ακούγεται σαν ορισμός της «ένοχης απόλαυσης». Μόνο που δεν είναι ένοχη.
Λες τώρα σε έναν άνθρωπο «ένας φιλήσυχος πατέρας πηγαίνει τον γιο του στην παραλία που μεγάλωσε κάνοντας σέρφινγκ, για να βρει εκεί μια φράξια ντόπιων σέρφερ που του λένε, υποσχόμενοι βία, 'δεν μένεις εδώ, δεν κάνεις σέρφινγκ εδώ'». Αν είναι κριτικός κινηματογράφου ο άνθρωπος, δύσθυμος κατά προτίμηση, θα σκεφτεί όλες αυτές τις ταινίες αυτοδικίας και, κατά πως αρμόζει σε κριτικό, θα αντισταθεί έντονα. Το λες και μετά και σε έναν λάτρη του Νίκολας Κέιτζ. Και παρακολουθείς την σιελόρροια από την ηλεκτροφόρηση που τον διαπερνά. Αγαπάς τον λάτρη του Νίκολας Κέιτζ. Αγαπάς την απλότητα.
Η ταινία έπαιξε στις Κάννες του 2024, την βγάζει η -αρμόδια- Lionsgate και την σκηνοθετεί ο Λόρκαν Φίνεγκαν των «Vivarium» και «Nocebo». To πρώτο δεν ήταν άσχημο και το δεύτερο αρνούμαι να καταλάβω γιατί δεν έχω δει (Εύα Γκριν, Μαρκ Στρονγκ, μυστήριο η στάση μου).
Στις 2 Μαΐου βγαίνει στις ΗΠΑ. Κι αν έχει κάποιο πρόσθετο προσόν, παρότι η φωτογραφία που βλέπουμε στο τρέιλερ απέχει αισθητά με τα κορεσμένα της χρώματα, είναι αυτή η κάψα της αυστραλιανής φύσης, αυτό το άγνωστο στη μέση του ωκεανού, αυτή η γοητεία της ηπείρου που στο παρελθόν έχει στεγάσει ταινίες της ζωής μας - και horror ειδικότερα.
Δεν το περιμένεις σπουδαίο, το περιμένεις αξέχαστο.
Ιδού τρέιλερ, ακολουθεί και το πόστερ, συγκρατηθείτε φίλοι!