Variety ημέρας: Έμιλι Μπλαντ και Αν Χάθαγουεϊ έχουν πολλά να πουν και περισσότερα να θυμηθούν

Με δύο τελείως διαφορετικά σχέδια φέτος, οι δύο ηθοποιοί φαίνονται να τα πηγαίνουν πεντάγλυκα οι δυο τους. Η μια, η Αν Χάθαγουεϊ, σαφώς μακριά από τις ενδοξότερες εμπορικές μέρες της, εργάζεται με πειθώ και ευσυνειδησία και σύντομα θα δούμε και το Eileen της στις ελληνικές αίθουσες - με αυτό προσέρχεται στην κουβέντα. Η άλλη είναι σε σαφώς ηχηρότερο momentum, από τη μια Ήσυχα Μέρη, από την άλλη Μαίρη Πόπινς, και φέτος Oppenheimer, η συζήτηση για αυτήν θα είναι φέτος μάλλον και οσκαρική, τουλάχιστον ως υποψηφιότητα. H Χάθαγουεϊ πάντως έχει ήδη Όσκαρ και μια υποψηφιότητα ακόμα (Οι Άθλιοι και Η Ρέιτσελ Παντρεύεται, αντίστοιχα).

Οι δυο τους πυροβολούν ανεκδοτολογικά με το καλημέρα, θυμούνται τα meme friendly ιστορικό χρόνια της Prada, μιας ταινίας που έχει αναλάβει διαστάσεις εμβλήματος για την γενιά και το (ατυχώς θανόν) είδος της, ενώ τα κομπλιμέντα εκτοξεύονται σαν από μυδραλιοβόλο προκαλώντας και μια ανεπαίσθητη ανατριχίλα, μπορεί και από ασθενείς γαστρικές αναταράξεις. Πάντως οι στιγμές που θυμούνται ατάκες από την ταινία, έχουν πλάκα.

Κεντρικό σημείο ο Νόλαν, στο σινεμά του οποίου η Χάθαγουεϊ έχει βρεθεί δις (Interstellar, Dark Knight Rises) - και σε μερικούς εξ ημών άρεσε και ιδιαίτερα ως Catwoman - τον οποίον και οι δύο περιγράφουν ως «πολύ Άγγλο» για να είναι εκδηλωτικός, αλλά και εξαιρετικά «καλό μπαμπά», μιλώντας για σκηνοθέτες-κυβερνήτες του πλατώ τους. 

Ενδιαφέρουσα και η κουβέντα για τις φετινές τους δουλειές, ειδικά στην περίπτωση της Eileen, που εδώ που τα λέμε εξάπτει ένα ενδιαφέρον, όχι λιγότερο και για την «αφύσικη» επικινδυνότητα που εκπέμπει η Χάθαγουεϊ σε έναν ρόλο έξω από την «ζώνη ασφαλείας» της, όπως λέει η ίδια.