Τα πλακάτ χαμηλώνουν: Οι Σεναριογράφοι φαίνεται να φθάνουν σε συνεννόηση με τα στούντιο

Τέλος καλό, όλα καλά; Ίσως όχι ακριβώς, αυτά τα πράγματα άλλωστε είναι μια κυλιόμενη διαδικασία διαρκώς εξελισσόμενων γεγονότων, αλλά τα νέα λένε ότι από εχθές Κυριακή τα πλακάτ χαμηλώνουν. Οι Σεναριογράφοι έφτασαν σε μίνιμουμ βασικής συμφωνίας με τους Παραγωγούς Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Χρειάστηκαν 146 ημέρες για να καμφθούν οι Παραγωγοί και, σύμφωνα με τους Σεναριογράφους, να καταφθάσουμε σε κατ' αρχήν συμφωνία σε όλα τα σημεία τριβής. Σε γλώσσα νομική, συμβολαιογραφική έπεται να προβούν τα πράγματα, εξού και ως τότε οι διαδηλώσεις σταματούν.

Οι Σεναριογράφοι πανηγυρίζουν ακόμα πιο πολύ σε ένα σημείο: «Στην επιθυμία και την ικανότητα των μελών να ασκήσουν την δύναμή τους, να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους, να περπατήσουν ο ένας δίπλα στον άλλον, να αντέξουν την δυσκολία και την αβεβαιότητα 146 ημερών. [...] Μπορούμε να πούμε με μεγάλη υπερηφάνεια ότι η συμφωνία είναι εξαιρετική, με ουσιώδη κέρδη και διασφαλίσεις για κάθε πλευρά της δραστηριότητάς μας», αναφέρουν κύκλοι των πρώην απεργών.

Επόμενο βήμα είναι ένα memorandum της συμφωνίας, ένα υπόμνημα δηλαδή που θα επισημοποιεί την νέα κατάσταση - και καλό είναι ως τότε να κρατούν όλοι ένα λίγο μικρότερο καλάθι παρά την ευφορία της διαφαινόμενα θετικής εξέλιξης.

Να πούμε ότι στις 4 Αύγούστου, τρεις μήνες ήδη μέσα στην απεργία, οι δύο πλευρές συναντήθηκαν, με την παρουσία των κορυφαίων CEO's, δηλαδή του Μπομπ Άιγκερ (Disney), του Τεντ Σαράντος (Netflix), του Ντέιβιντ Ζάσλαβ (Warner) και της Ντόνα Λάνγκλεϊ (Universal), του κουαρτέτου που ορίζει την βιομηχανία τη σήμερον - και αυτών που θα πρέπει να ξαναδούν και τη στάση τους ως προς την σταθερά τρέχουσα απεργία των Ηθοποιών. Eκείνη η συνάντηση δεν είχε κλείσει καλά και το πράγμα πάγωσε έως πρόσφατα (20 Σεπτεμβρίου), αφού βέβαια είχε μεσολαβήσει και μια επιδείνωση της κατάστασης λόγω των ταινιών που καθυστερούσαν να βγουν και την παύση κάθε είδους συμφωνίας για επόμενα σχέδια.

Είθε να αργήσουμε να ξανακούσουμε ανάλογες κρίσεις, είθε ακόμα περισσότερο και εμείς ως κοινό της χολιγουντιανής παραγωγής (και όχι μόνο) να είμαστε ανάλογοι των περιστάσεων. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ακόμα μεγαλύτερη συζήτηση. Ή και όχι.