Αρκετά με την υποδηματοποιία, αρκετά με την ξυλογλυπτική. Γι' αυτό υπάρχουν τα χόμπι. Αυτό το come back το χρειαζόμαστε.
Να μην παρεξηγηθώ - πράγμα όχι δύσκολο για κανέναν μας σήμερα. Δεν υποτιμά κανείς τους τσαγκάρηδες και τους ξυλουργούς, μα ούτε και τους κατασκευαστές βιολιών (ο μέγας Ντάνιελ σπούδασε και από αυτό στην Βοστώνη). Αντιθέτως, μην μπούμε και σε συγγένειες και γούστα τώρα, τους εκτιμούμε και τους θαυμάζουμε απεριόριστα. Απλώς χρειαζόμαστε τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις ΚΑΙ μπροστά από την κάμερα. Άμα τη παρουσία του βελτιώνεται άμεσα και θεαματικά ο παγκόσμιος μέσος όρος ευγένειας, ευσυνειδησίας, ταλέντου, εργατικότητας και αποτελέσματος. Σε όλες τις δραστηριότητες.
Τα παραπάνω γράφονται με την ασφάλεια του ότι σε λίγες μέρες θα τον δούμε, ότι παίζει ξανά σε ταινία, ότι έκατσε και επένδυσε σε αυτήν συν-συγγράφοντάς την και ότι βέβαια θα είναι παρών και στην χώρα μας για λογαριασμό και των Νυχτών Πρεμιέρας. Γράφονται επίσης γιατί: «Η όρεξη πάντοτε ανοίγει σε συνάρτηση με κάτι που με έχει ενθουσιάσει και αυτό πολύ εύκολα συμβαίνει και τώρα εδώ. [...] Οπωσδήποτε δεν θα το αποφύγω», είπε σε σχέση με την επιστροφή του στο σινεμά και τους ρόλους.
Ας ελπίσουμε σειρήνες όπως αυτές της Φλωρεντίας (όπου πήγε να μαθητεύσει δίπλα σε υποδηματοποιό) ή της Βοστώνης που γράψαμε προηγούμενα, θα ηχούν μεν (να είναι ευτυχής ο άνθρωπος) αλλά το τραγούδι τους δεν θα επισκιάζει αυτό δημιουργ(ι)ών που τον χρειάζονται. Και μόνο η διαθεσμότητά του (οφείλει να) είναι έμπνευση για πολλούς.
Η ταινία θα έχει την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 10 Οκτωβρίου στη Νέα Υόρκη και δύο μέρες μετά θα είναι στην πατρίδα μας για το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Η ταινία βγαίνει από την Focus Features (πάντα αξιόπιστη) και στην Ελλάδα από την Τanweer.









