Μαριόν Κοτιγιάρ, Μελβίλ Πουπό και Γκολσιφτέ Φαραχανί στο «Brother and Sister» του Αρνό Ντεπλεσέν

Το «Αδελφός και Αδελφή» του δημιουργού, του οποίου 11 από τις 12 τελευταίες ταινίες έχουν φιγουράρει στο καρνέ του Φεστιβάλ των Καννών (δεν έχει βραβευθεί ποτέ έξω από ένα βραβείο στο 15ήμερο των Σκηνοθετών για «Τα Χρυσά μας Χρόνια», 2015), είναι έτοιμο, σχεδόν, και στους τρεις βασικούς ρόλους θα βρίσκονται οι Μαριον Κοτιγιάρ και Μελβίλ Πουπό (τα δύο αποξενωμένα αδέλφια), καθώς και η Ιρανή, που διαμένει στην Γαλλία, Γκολσιφτέ Φαραχανί, που θα υποδύεται την σύζυγο του αδελφού. Η ιστορία πραγματεύεται τις ζωές και το σμίξιμο δύο αδελφιών που έχουν απομακρυνθεί επί 20 χρόνια μετά τον θάνατο των γονιών τους.

Ο Ντεπλεσέν το περιγράφει κάπως σαν συνέχεια-δέσιμο με το «Ρηγάδες για μια Ντάμα» του 2004, στο οποίο υπήρχαν επίσης παράλληλες ιστορίες που τέμνονται δραματουργικά κάποια στιγμή. «Εκεί η μια ιστορία ήταν μελόδραμα και η άλλη μπουρλέσκ», λέει ο 61χρονος σκηνοθέτης. «Εδώ είναι το δίδυμό της, η μια ιστορία ακολουθεί την αδελφή που δεν βλέπει τον αδελφό της και η άλλη τον αδελφό που δεν βλέπει την αδελφή του. Ο σκοπός είναι να τους επανενώσουμε». Ωραίο, ευγενές.

Ο Ντεπλεσέν είναι πανευτυχής για τα γυρίσματα, καθώς όπως λέει δεν περίμενε την επένδυση και την επίδοση των ηθοποιών του (χμμμ), «δεν είχα ιδέα ότι θα πρόσφεραν τόσα και πλημμυρίστηκα από την ένταση των ερμηνειών τους».

Τώρα βρίσκεται στην διαδικασία του μοντάζ - «και άρα είμαι σε μια καταθλιπτική φάση», λέει. «Άρχισα πριν 10 μέρες και αισθάνομαι πεθαμένος, είναι σαν αυτό που είπε κάποτε ο Λούκας στον Σπίλμπεργκ: 'Κάθε σκηνοθέτης που δεν ξερνάει μετά την προβολή του πρώτου του edit έχει σοβαρό πρόβλημα'. Αυτό ζω τώρα». Οτιδήποτε θα βοηθήσει στην πεπτική ευεξία των θεατών στο τελικό edit, είναι για καλό.

Η περαιτέρω πλάκα είναι ότι τα γυρίσματα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Ο Ντεπλεσέν, μόλις κλείσει το μοντάζ του θα έχει μια μικρή τρύπα στο φινάλε οπότε και θα ταξιδέψει στην Σενεγάλη για το γύρισμα του επιλόγου. «Πρέπει να τον βρω», λέει. «Καλύτερα έτσι διότι τώρα θα δω τις εικόνες που γυρίσαμε και θα σκεφτώ τι ζητά το έργο και τι απαιτεί». Το ίδιο έκανε με τα «Χρυσά μας Χρόνια» στο... Τατζικιστάν και, κατά τον ίδιο, του βγήκε τέλεια. Η χαρά του παραγωγού, αλλά auteur, τι τα θες...